Μια εγκληματική κληρονομιά για πολλές, πάρα πολλές γενιές…

Στο χωριό βρεθήκαμε πάλι, για μια βόλτα, χθες το απόγευμα. Ακολουθήσαμε αυτή τη φορά, έναν πρόχειρα διανοιγμένο δρόμο, κάπου εκεί στην «παραμεθόριο» μεταξύ Κολυβάτων και Μαυροϊννάτων (Αλεξάνδρου), που περπατούσαμε για πρώτη φορά στη ζωή μας. Καλά βατός στην αρχή ο δρόμος, κάποια χωράφια με λίγες ελιές, έκλεινε στην πορεία από την πυκνή βλάστηση, γινόταν στο τέλος μονοπάτι, που δύσκολα περνούσε κανείς. Κάπου θα βγάζει είπαμε, συνεχίσαμε, εκκινούμενοι και από την περιέργεια για το πως βρέθηκαν κάποια δέντρα μέσα στο λόγγο, που δεν είναι αντιπροσωπευτικά της μακκίας βλάστησης της περιοχής, και βγήκαμε τελικά σε ένα μεγαλούτσικο ξέφωτο – ίσωμα που περικλειόταν από πυκνή βλάστηση.

Με δυσάρεστη έκπληξη διαπιστώσαμε τελικά ότι είχαμε όλως τυχαία πέσει πάνω σε μια παλιά χωματερή της προκαποδιστριακής κοινότητας Αλεξάνδρου! Την οποία αγνοούσαμε μέχρι εκείνη την ώρα. Ναι οι αθεόφοβοι, χωματερή μέσα στο δάσος! Εξ αφορμής αυτής θα πρέπει να άνοιξε αργότερα και η όρεξη του καποδιστριακού Δήμου Λευκάδας για δημιουργία χωματερής στα χωριά μας, για την οποία, όντας τότε μετανάστης, είχαμε ακούσει. Το εγχείρημα αποτράπηκε -ευτυχώς- την τελευταία στιγμή ύστερα από τις δυναμικές κινητοποιήσεις κάποιων κατοίκων.

Θλίψη αισθανθήκαμε, νομίζαμε ότι η περιοχή ήταν «παρθένα», και αντ΄ αυτού αντικρίσαμε παντού διάσπαρτα πλαστικά και γυάλινα μπουκάλια, σακούλες πλαστικές, αλουμινοτενεκεδάκια, παλιοσίδερα, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Όπως πληροφορηθήκαμε εκ των υστέρων η χωματερή αυτή λειτούργησε για κάνα – δυο χρόνια εξυπηρετώντας και την κοινότητα τότε του Νυδριού, που είχε αναλάβει τη συνολική αποκομιδή των σκουπιδιών από τα χωριά. Έγινε φαίνεται αργότερα μια άρπα – κόλα «αποκατάσταση» με αποτέλεσμα να αρχίζουν σήμερα τα σκουπίδια από τους αέρηδες, τη βροχή και τη διάβρωση του εδάφους να ξεθάβονται… «Αη Λιάς» λέγεται η περιοχή, για όποιον ενδιαφέρεται, και η προς τη μεριά των Σκάρων επόμενη λαγκαδιά, που ήταν στα σκαριά για μια μεγαλύτερη χωματερή, «Περιστέρι» και βρίσκεται στην ευθεία, μάλλον, και πάνω από το μοναστήρι της Κόκκινης Εκκλησιάς.

Έχουν περάσει τώρα τόσα χρόνια, πάνω από δεκαπέντε πρέπει να ΄ναι, και τα σκουπίδια ακόμη εκεί, ανέπαφα σχεδόν. Και θα ΄ναι για πολλά, πάρα πολλά χρόνια ακόμα, κάποια για χιλιετίες μάλιστα. Αφού, όπως λένε οι ειδικοί, για να αποσυντεθεί ένα αλουμινένιο κουτάκι χρειάζεται 100-200 χρόνια, ένα πλαστικό μπουκάλι 450 χρόνια και ένα γυάλινο μπουκάλι πάνω από 2.000 χρόνια(!). Μια εγκληματική λοιπόν κληρονομιά για πολλές, πάρα πολλές, γενιές.

Ζούμε σήμερα σε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία, με αλόγιστη χρήση γυαλιού, αλουμινίου, πλαστικού κλπ., ως εκ τούτου η περιβαλλοντική ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και εξοικείωση με την ανακύκλωση σε μικρές, πολύ μικρές, ακόμη ηλικίες πρέπει να είναι στις άμεσες προτεραιότητες παντός ιθύνοντα. Να υπενθυμίσουμε λοιπόν με την ευκαιρία την εκδήλωση για την Ανακύκλωση που διοργανώνει ο Δήμος Λευκάδας την Κυριακή 22-09-2013, στο Πάρκο της Παραλίας, σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης Α.Ε.

Κάποιες φωτογραφίες από τον εν λόγω σκουπιδότοπο στο πιο κάτω φωτορεπορτάζ, μαζί με κάποια άλλα ευχάριστα από τον χθεσινό μας περίπατο, που προηγούνται, όπως π.χ. το πρώτο Κολχικό (Colchicum bivonae) που βλέπουμε φέτος.