Πρωτομαγιά στο βελανιδόδασος των Σκάρων

Πρωτομαγιά στο βελανιδόδασος των Σκάρων. Όπως παλιά κάθε τέτοια εποχή. Η τελευταία φορά, πριν την αποδημία μας, ήταν το 1976. Χαραγμένη στη μνήμη. Στην κάθοδο από τους Σκάρους για το χωριό ήταν που είχαμε ακούσει από ένα παλιό τρανζιστοράκι για το τροχαίο του Αλέξανδρου Παναγούλη. Η φημολογία -που εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη μέχρι και σήμερα- έδινε κι έπαιρνε.

Εξαιρετική μέρα από άποψη καιρού η φετινή Πρωτομαγιά. Εξαιρετική και η οργάνωση από το σύλλογο Επαγγελματιών και Προστασίας Περιβάλλοντος Νικιάνας που υλοποίησε την ιδέα για το γιορτασμό της στους Σκάρους. Σημείο συγκέντρωσης ήταν η τοποθεσία «Στου ασκητή τη ράχη», λίγο πιο κάτω από τον Άη Βάρβαρο.

Τώρα για τους Σκάρους ότι και να πεις λίγο είναι. Πάμπολλες επίσης οι αναφορές στην παρούσα σελίδα. Για όλες τις εποχές του χρόνου. Η καθεμιά έχει τις δικές της ομορφιές. Τι δικές της ιδιαιτερότητες. Σίγουρα όμως την εποχή αυτή που όλα πρασινίζουν και η φύση λουλουδιάζει είναι κάτι το ξεχωριστό.

Πόδια να ΄χεις να γυρίζεις. Κάποια προβληματάκια στο γόνατο -γεράματα λένε κάποιοι- δεν μας απότρεψαν κι αυτή τη φορά από το να φτάσουμε μέχρι το Αγραπιδούλι -με την πανοραμική θέα- κι από εκεί στη Μαδουρή, το χώρο που δεντροφυτεύθηκε πριν λίγα χρόνια από την περιβαλλοντική ομάδα του 1ου Γυμνασίου Λευκάδας (δες εδώ). Προστατευόμενα τα δεντράκια μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα και το σημαντικότερο είναι ότι αυξάνονται και πληθύνονται.

Ευχάριστο είναι επίσης το γεγονός ότι το πρόσφατο μπόλιασμα (κέντρωμα) των αγραπιδιών (δες εδώ), σε κάποια σημεία που κοιτάξαμε, βρίσκεται σε καλό δρόμο. Τα μάτια έχουν αρχίσει να ρίχνουν.