Ernst Blumenstein: Ταξιδιωτικές φωτογραφίες από τη Λευκάδα (2) (1977)
Ο κ. Έρνστ Μπλούμενσταϊν είναι σήμερα συνταξιούχος, 74 χρονών. Όπως αυτοσυστήνεται ο ίδιος στην προσωπική του σελίδα, «γεννήθηκε το 1942 στο Μπάντεν, ασχολήθηκε με το εμπόριο, γύρισε τον κόσμο, υπήρξε αξιωματικός, μάνατζερ, άνεργος». Ζει σήμερα στο χωριό Τέγκεριχ (Tägerig) της περιοχής του Μπρεμγκάρντεν (Bremgarten), στο Καντόνι του Άαργκαου (εξελληνισμένη ονομασία Αργοβία, γερμ. Aargau) της Ελβετίας.
Στη δεκαετία του ΄60 ταξίδεψε για 15 μήνες με ωτοστόπ σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής. Έχει ταξιδέψει επίσης σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου συμπεριλαμβανομένων και χωρών της Ευρώπης. Τις εντυπώσεις του από τα ταξίδια αυτά τις δημοσιεύει κατά καιρούς στην προσωπική του σελίδα. Κάπως έτσι έφτασε το 1977 και στο νησί μας, τη Λευκάδα.
Ζητήσαμε από τον κ. Μπλούμενσταϊν, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, την άδεια να μεταφράσουμε και να αναδημοσιεύσουμε τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις από το νησί μας. Λόγω και του γεγονότος ότι κείμενα και φωτογραφίες είχαν κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα. Μας έδωσε ευγενικά την άδεια, προσθέτοντας συνάμα ότι «έχει πολύ καλές αναμνήσεις από το υπέροχο νησί της Λευκάδας που είναι ένας ευλογημένος με φυσικές ομορφιές τόπος και αξιαγάπητους ανθρώπους». Τον ευχαριστούμε. Η μόνη ένστασή του ήταν μόνο ότι τα κείμενα γράφηκαν στις αρχές που ξεκίνησε να ασχολείται με το μπλόγκινγκ και ως εκ τούτου δεν είναι τόσο καλά. Εμείς πάντως μια χαρά τα βρήκαμε…
«Απλή ζωή στη Λευκάδα
Κάνοντας το γύρο του νησιού το 1977 φωτογράφισα αυτούς τους Έλληνες χωρικούς που είχαν σφάξει μια γίδα και την είχαν κρεμάσει από μια πρωτόγονη ξύλινη κατασκευή στο πίσω μέρος του σπιτιού τους.
© Fotos und Text Ernst Blumenstein
Ήταν τη στιγμή που ετοιμαζόταν να της βγάλουν το τομάρι. Το κρέας του ζώου θα έτρεφε την οικογένεια του χωρικού.
Οι δυο μεγάλες φιάλες υγραερίου στο φορτηγό θα μπορούσαν να είναι μια ένδειξη ότι ίσως το σπίτι δεν είχε ακόμη ηλεκτρικό ρεύμα.
Η σφαγή στο σπίτι κουνελιών πουλερικών ήταν και σε μας μέχρι τη δεκαετία του 1980 αρκετά διαδεδομένη. Κι ο πατέρας μου έσφαζε τα κουνέλια στο σπίτι και το ψητό ήταν παράδοση στην οικογένειά μας.
© Fotos und Text Ernst Blumenstein
Η γυναίκα του χωρικού κάνει διάφορες δουλειές μέσα και γύρω από το σπίτι. Μαγειρεύει κάτι σε μια κατσαρόλα πάνω στη προστιά. Δεν φαίνεται τι είναι.
Οι ηλικιωμένες παντρεμένες γυναίκες στην Ελλάδα φορούν ακόμη στην ύπαιθρο ένα μαντήλι. Οι δυο άνθρωποι μου έδωσαν την εντύπωση ότι ήταν ευχαριστημένοι, παρά την αισθητή φτώχεια. Ζούσαν μια τίμια ζωή σε αρμονία με τη φύση και το άγονο έδαφος.
Παρ΄ όλα αυτά θα ήταν άστοχο να μιλάμε εδώ για ειδύλλιο.
Πόσο ευχαριστημένοι είστε σήμερα από τη ζωή σας; Σας ενοχλεί η αυθόρμητη ερώτησή μου;
Για ενδιαφερόμενους το δρομολόγιό μας το 1977:
Ταξιδέψαμε με το αυτοκίνητο και τον εξοπλισμό κατασκήνωσης για το Μπάρι, την πρωτεύουσα της περιφέρειας Απουλίας. Από το Μπάρι πήραμε το πλοίο για Ηγουμενίτσα. Από εκεί πήγαμε στην Πρέβεζα. Μετά περάσαμε με ένα μικρό φέρι που κινούνταν με αλυσίδες μέσα σε λίγα λεπτά στη Λευκάδα.
Έρνστ.»
Είναι και ο ανθρώπινος μόχθος φανερός στην λήψη των φωτογραφιών του Κου Μπλούμενστά’ι’ν, για την Λευκάδα του 1977.
Δεν παρέλειψε η ματιά στο φωτογραφίζειν ( πάντα αυτός που φωτογραφίζει προηγείται και ενεργοποιεί τον φωτοφράκτη) να δει πέρα απ το τοπίο, να καταδείξει την συγκρότηση του ανθρώπινου είναι στο τοπίο.
Και αυτό το είναι είχε ανθρωποκεντρική ματιά.
Και η φωτογραφίες στην Καρυά με τις γυναίκες στο πεζοδρόμιο και στο ίδιο σημείο λίγα μέτρα πιο πάνω στον δρόμο, η φωτογραφία που ο αγρότης κουβαλάει με το μεταφορικό ζώο μάλλον λαθίρια,( απ τον κάμπο της Καρυάς) και οι φωτογραφίες με το σφάξιμο-γδάρσιμο του σφάγιου,
και φωτό με την γυναίκα μπροστά στην αυλή που κατευθύνεται προς κάποια τακτοποίηση στην αυλή ίσως.
Ακόμα και οι φωτογραφίες με τις σκηνές τοποθετημένες στην παραλία και τα αυτοκίνητα πάνω στο πέραμα της εποχής, είναι συνολικά μια μαρτυρία κοινωνικής και οικονομικής τάξεως για την Λευκάδα της δεκαετίας του 1970.
Ηταν και η τελευταία δεκαετία αυτή μαζί με το πρώτο μισό της επόμενης δεκαετίας ίσως , όπου διατηρήθηκε μια παραδοσιακότερη κοινωνική και οικονομική παραγωγικά οργάνωση του τόπου , και ενός τρόπου ζωής με χαρακτηριστικά προφανή την αξία και υπεραξία της εργασίας για την ντόπια παραγωγή και ως για την αυτοκατανάλωση και για εξαγωγική απ το νησί δραστηριότητα, μαζί με τις διαφορετικές κοινωνικές παραμέτρους ( χωροταξία, δόμηση, συμπεριφορικό πλαίσιο ανθρωπίνων σχέσεων), από τις παραμέτρους που προοδευτικά εγκαταστάθηκαν προοδευτικά τα υπόλοιπα χρόνια και ως τις μέρες μας , με βάση το μοναδιαίο ουσιαστικά υπαρκτό προ’ι’όν του τουρισμού.
Οι φωτογραφίες από μόνες των- (αν υπάρχουν και άλλες φωτό θα εισέφεραν καλύτερα στην γνώση για την Λευκάδα του “970)- αποτελούν μια φωτομαρτυρία ιστορικής τάξεως, με πυρήνα την ανθρωποκεντρική προείδια του αξιότιμου Κου Μπλούνενστά’ι’ν.