Αντί επικήδειου, για τον Βασίλη Φωτεινό (Καραπάνο)

Τη ∆ευτέρα 2 Μαΐου 2016 πέθανε ένας φίλος, ένας σύντροφος. Ο Βασίλης Φωτεινός (Καραπάνος).

Στην κηδεία του δεν µπόρεσα να πω ούτε µία λέξη. Ο νους ήταν θολωµένος, η ατµόσφαιρα δεν ήταν δική του. Σε µία απέραντη θάλασσα, θα µπορούσα να πω πολλά – να ουρλιάζω, να πω το όνοµά του χίλιες φορές, να σµίγει η φωνή µου µε τον αέρα, το κύµα, να αντιλαλήσει στον Άσπρο Γιαλό, στη Σέσουλα, στον Αθερινό, στο Πόρτο Λεόνε, στα Θερµέκουλα.

Εκεί θα µπορούσα να τα πω όλα, και θα τα πούµε. Γιατί είναι αυτά που αγάπησε, που αγαπήσαµε. Και ο Καπετάνιος έφυγε. Και κλαίει ο Άσπρος Γιαλός και η Σέσουλα και η ξέρα του Αϊ Γιάννη. Εκεί που τράβηξε τη συναγρίδα και ούρλιαζε από χαρά, σαν µικρό παιδί όλη τη νύχτα χοροπηδώντας πάνω στην κουβέρτα.

∆εν µπορεί να έγινε αυτό. Να περνάς τον Μπουχόλακα και να µην τον βλέπεις. Στο λιµάνι, να φυσάει ο αέρας το σκάφος και να µην τον πάρεις τηλέφωνο, η µπουκαπόρτα να µην ανοίγει κάθε Κυριακή πρωί, δεν γίνεται αυτό, δεν γίνεται. Ο Καραπάνος έφυγε. Έχει ορτσάρει το πανί, έχει φερµάρει τα σκοινιά, φαίνεται, για µεγάλο ταξίδι. Την άγκυρα την πέταξε λυτή στη θάλασσα, δεν τη χρειάζεται, δεν θέλει να πιάσει λιµάνι, όλα τα σηµάδια αυτό δείχνουν. Καλό ταξίδι καπετάνιε.

Ο Καραπάνος έφυγε στα 61 του χρόνια. Γεννήθηκε στην Κατούνα. Εκεί έζησε τα παιδικά του χρόνια. ∆εν ήταν από φτωχή οικογένεια. Όµως η οικογένειά του, και ο πατέρας του και η µάνα του ήταν κοντά στη φτωχολογιά, ένα µε αυτούς και αγαπηµένη οικογένεια. Στην Τετάρτη – Πέµπτη ∆ηµοτικού κατέβηκε στην πόλη για να σπουδάσει. Ήταν καλός µαθητής και πέρασε στο Πολυτεχνείο. Η Χούντα τον βρήκε στην Αθήνα.

∆εν ήταν δυνατόν να µην τον απασχολήσουν τα βάσανα του λαού µας. Οργανώθηκε από τους πρώτους στην Κοµµουνιστική Νεολαία Ελλάδας το 1975 και µετά από ένα χρόνο έγινε µέλος του Κ.Κ.Ε. Σ΄ όλη τη ζωή του, µέχρι το θάνατό του προσπαθούσε όπως µπορούσε να βοηθήσει τo κίνηµα, χωρίς ταλαντεύσεις για την ορθότητα της επιλογής του, αλλά πάντα µε σκέψεις και κριτική, απέναντι σε µεγάλα προβλήµατα και τη συλλογική σκέψη του Κόµµατός του.

Το 1981 γνώρισε τη Σοφία, τη σύντροφό του. Σ΄ ένα Συνέδριο στη Θεσσαλονίκη µου τη γνώρισε. Ένα όµορφο κοριτσάκι και µελαχρινό. Ήταν η σύντροφος της ζωής του. Απέκτησαν δύο καταπληκτικά παιδιά, τον Γιάννη και τον Κώστα. Ο Καραπάνος είχε και έχει µια όµορφη και αγαπηµένη οικογένεια.

Εύχοµαι µε όλη µου την καρδιά η αγαπηµένη του οικογένεια να συνεχίσει στα βήµατά του, στα όνειρά του. Να αγαπούν τους Ανθρώπους όπως εκείνος, να αγαπούν τα µικρά πράγµατα, τα καθηµερινά, να αγαπούν τη θάλασσα και την απεραντοσύνη της, όπως εκείνος. Να επισκέπτονται τον Άσπρο Γιαλό και την Ξέρα, σαν να µη λείπει ο Βασίλης. Και θα ξανατραγουδήσουµε την Αρετούσα, και θα ξαναπαίξουµε τη Γκόλφω, και η φωνή µας θα σµίγει µε το γέλιο του, που πλανάται στις ξέρες και τις αµµουδιές του Γέρακα.

Η Παρέα του Άσπρου Γιαλού σου εύχεται ΚΑΛΟ ΤΑΞΙ∆Ι ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ.

Θωµάς Καββαδάς