Απόπειρα κλοπής ( ; ) μιας πέτρινης λίμπας στον Αϊ Γιώργη

Να γράψουμε γι΄ αυτούς τους «μάγκες», Νεοέλληνες του κερατά, που αποπειράθηκαν να κλέψουν, ή έχουν στο μυαλό τους ακόμη να το κάνουν, την παλιά πέτρινη λίμπα που χρησίμευε για το πότισμα των αλόγων και βρισκόταν δίπλα από την μεγάλη στέρνα, στο ιστορικό μοναστήρι του Αϊ Γιώργη, λίγο πιο πάνω από τον οικισμό των Κολυβάτων, ότι τα πρόσωπά τους έχουν σε μεγάλο βαθμό αναγνωριστεί, ενώ έχουν ήδη γίνει σχετικές καταγγελίες.

Παράλληλα το καθιστούμε γνωστό σε κάθε αρμόδια Αρχή, μηδέ της Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων εξαιρουμένης, αφού το μοναστήρι είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος με ΦΕΚ του 1962 ακόμη – έστω κι αν αυτό γράφει «παρά το χωρίον Αλεξάνδρας». (Δες εδώ).

Η υπόθεση είναι ομολογουμένως λίγο μυστήρια. Η μεγάλη και ασήκωτη με τα χέρια λίμπα μετακινήθηκε με τη βοήθεια αλόγων από τη θέση που βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια, δίπλα από την στέρνα (υπάρχουν ακόμη δύο ξεροπήγαδα), που χρησίμευε παλιότερα για την ύδρευση του μοναστηριού. Το περιστατικό μας καταγγέλθηκε χθες, λίγο πριν το μεσημέρι, ότι κάποιοι, που είχαν όμως γίνει αντιληπτοί, την είχαν κλέψει.

Χθες το απόγευμα που επισκεφτήκαμε το χώρο του μοναστηριού έλειπε πράγματι από τη συνηθισμένη της θέση. Στο έδαφος ήταν εμφανή τα ίχνη από το σύρσιμό της, ενώ στην κεντρική είσοδο του μοναστηριού υπήρχαν β(ου)νιές αλόγου. Την ανακαλύψαμε όμως μετά από λίγη ώρα να έχει μεταφερθεί σε άλλο μέρος, προς τη μεριά που βρίσκονται τα κτίσματα με τα κελιά των μοναχών. Συντοπίτης μάς διαβεβαίωσε ότι μια μέρα νωρίτερα από την δικιά μας επίσκεψη -την Τετάρτη δηλαδή 15 Φλεβάρη- η λίμπα δεν βρισκόταν στο μέρος αυτό που την βρήκαμε.

Ένα πράγμα μόνο μπορούμε να υποθέσουμε. Η λίμπα πράγματι κλάπηκε και επιστράφηκε κατόπιν στο μέρος του μοναστηριού, όταν οι κλέπτες διαπίστωσαν ότι είχε γίνει αντιληπτή η πράξη τους. Εκείνο όμως που δεν έχει επιστραφεί -ακόμη- είναι οι πελεκητές πέτρες από τα πορτοπαράθυρα του κτίσματος των κελιών, που ο εξωτερικός τους τοίχος είχε σε μεγάλο βαθμό καταρρεύσει από τη μεριά που περνάει το μονοπάτι για το δάσος των Σκάρων. Και δεν είναι καθόλου παράξενο οι κλέπτες να είναι οι ίδιοι… Την κατάρα του να ΄χουν!