Από τα Κολυβάτα στη Νικιάνα, με τα πόδια…
Του είπαμε να μας αφήσει στο «Ξήλωμα» και συνεχίσαμε με τα πόδια μέχρι τη Νικιάνα – η ανηφόρα είναι ζόρικη.
Πρώτη στάση στη γνωστή τοποθεσία για τη Dactylorhiza romana (Δακτυλόριζα της Ρώμης), μια όμορφη, με άνθη σε ανοικτό κίτρινο χρώμα ορχιδέα του τόπου μας, που θα ΄πρεπε ήδη να έχει ανθίσει. Μόλις τώρα όμως μπουμπουκιάζει. Έχει δίκιο η Dentista που έγραψε πρόσφατα ότι η ανθοφορία της εποχιακής αυτοφυούς χλωρίδας είναι φέτος κατά δεκαπέντε μέρες καθυστερημένη, λόγω του παρατεταμένου χειμώνα.
Εδώ, απ΄ ό,τι φαίνεται, είχε τη βάση της η ελαφρά ταξιαρχία… Να ΄ναι καλά οι κυνηγοί για την πολύτιμη βοήθεια που προσφέρουν στην προστασία του περιβάλλοντος. Δεν ξέρουμε πράγματι τι θα κάναμε χωρίς αυτούς!
Στην πορεία συναντήσαμε ένα σωρό του γένους Himantoglossum robertianum (Ιμαντόγλωσσο του Ρόμπερτ) που αρχίζουν σιγά σιγά να γιγαντώνονται, Γιγαντορχιδέα γαρ…
Κι άλλες κοινές σε όλο το νησί της Λευκάδας, όπως η Ophrys mammosa, η montenegrina και spruneri – δεν βάζουμε και το χέρι μας στη φωτιά για τα ονόματά τους…
Ενώ άλλες που τις αναγνωρίζουμε από τα φύλλα τους, όπως η Orchis italica, ετοιμάζονται κι αυτές. Όπως και κάποιες άλλες που δεν ξέρουμε τι θα βγάλουν τελικά…
