Θέα από και προς το φαράγγι της Κλουσουριάς…

Άλλος ήταν ο σκοπός της χθεσινο-απογευματινής μας βόλτας. Παρότι όμως αυτή τη φορά δεν μπορέσαμε να βγάλουμε άκρη ως προς το καθαυτό θέμα που είχαμε κατά νου -πρέπει να επανέλθουμε με κάποιον που να ξέρει την ακριβή τοποθεσία- θα ήταν ψέμα να πούμε ότι δεν ανταμειφθήκαμε, κι αυτή τη φορά, πλήρως για το δρόμο που κάναμε: Χαραδιάτικα – Άλατρο – Αϊ Λιος – Εγκλουβή…

Μόλις πρόσφατα γράφαμε: «Γεμάτο λαγκάδια, λόφους, ρεματιές και χαράδρες είναι το νησί μας. Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις!». Κι έτσι είναι. Είναι αυτή η όμορφη ενδοχώρα του νησιού της Λευκάδας με το εναλλασσόμενο ανάγλυφό της και η εποχή αυτή είναι ίσως η καλύτερη για να χαρεί κανείς από κοντά σε όλο τους το μεγαλείο και τις εκφάνσεις τις φυσικές ομορφιές -«κρυφές» κάποιες- του τόπου μας.

«Θέα στο φαράγγι Κλουσουριά» (View of the Kousouria gorge) έγραφε μια δίγλωσση ταμπέλα στην άκρη του δρόμου που μας κίνησε την προσοχή και που πρώτη φορά βλέπαμε. Ένα φυσικό ίσωμα στην άλλη μεριά του δρόμου με ένα προστατευτικό τοιχίο στην άκρη του που τώρα θα πρέπει να φτιάχτηκε ή δεν πρέπει να το είχαμε προσέξει την τελευταία φορά -πάει καιρός τώρα- που περάσαμε απ΄ αυτά τα μέρη.

Το όνομα του φαραγγιού είναι ίσως παράφραση του τοπωνυμίου «Κωλοσούρια» (στα, κατηφορική τοποθεσία, από το κωλοσέρνω) που αναφέρει ο Τάσος Π. Κοντομίχης (Τα τοπωνύμια της Λευκάδας, Νεφέλη, Αθήνα, 2000).

Στο ίσωμα της Αγίας Παρασκευής, πάνω από το χωριό Αϊ Λιος (Άγιος Ηλίας).

Στο μέρος αυτό είχαμε από παλιά προσέξει τα αιωνόβια ρουπάκια (είδος βελανιδιάς) σαν αυτά που βρίσκονται στο δάσος των Σκάρων. Θα πρέπει να υπήρχαν παλιά περισσότερα. Σήμερα λίγα είναι αυτά που έχουν διασωθεί. Γερασμένα, με κάποιους κλώνους ξεραμένους από το βάρος των αιώνων. Με χαρά είδαμε να έχει φτιαχτεί σε ένα από αυτά ένα προστατευτικό τοιχίο και να έχει σκαφτεί το χώμα γύρω από τον κορμό. Μπράβο σε αυτόν που είχε την ιδέα! Κάποιος σύλλογος, η τοπική κοινότητα; Δεν ξέρουμε. Ίσως αυτού του είδους οι παρεμβάσεις -με ντόπια πέτρα που περισσεύει- να βοηθούσαν και κάποια γέρικα δέντρα στο δάσος των Σκάρων.

Κι η θέα από το φαράγγι της Κλουσουριάς είναι πράγματι ονειρική. Ανοιχτός ο ορίζοντας μέχρι πέρα μακρυά στη θάλασσα και στο βάθος το Αρκούδι, το Θιάκι και η Κεφαλονιά. Πιο μπροστά η Εύγηρος ακουμπισμένη στο βουνό και στα πόδια της το Μαραντοχώρι και ο κάμπος που μοιράζονται…