«Ελληνάρας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι»!

Της ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΑΣ ΛΟΥΠΑ*

Και παραγίνεσαι μάλιστα! Ειδικά όταν εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο κάνεις σκληρή εκπαίδευση και φανατίζεσαι με συνθήματα του τύπου «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε γουρούνι Αλβανέ», «Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημαία και σταυρό», «Τους λένε Σκοπιανούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματ’ απ’ αυτούς». Όταν, μάλιστα, φτάνεις στο σημείο να κάνεις δημόσια παρέλαση, την οποία παρακολουθούν παιδάκια με σημαιούλες στο χέρι και να αλαλάζεις ουρλιάζοντας τα συνθήματα αυτά, σαν τους Ταλιμπάν, ή σαν τους φαιοχίτωνες της δεκαετίας του ’30 στο Βερολίνο, τότε τα πράγματα είναι μάλλον ανησυχητικά στην Ελλάδα του 2010, που μοιάζει με ερμητικά κλειστό καζάνι που βράζει.

Γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να απαιτώ αυστηρό έλεγχο στα σύνορα της χώρας μου, που είναι ξέφραγο αμπέλι, όλοι οι μετανάστες να είναι νόμιμοι και εφοδιασμένοι με τα απαραίτητα πιστοποιητικά και καλή αστυνόμευση για την πάταξη της εγκληματικότητας -αιτήματα που νομίζω κάθε λογικός άνθρωπος έχει- από το να θέλω να πιω το αίμα κάθε Αλβανού, Σκοπιανού, Τούρκου κ.λπ. ή απλά κάθε μετανάστη, που τόλμησε να πατήσει το πόδι του σε ελληνικό έδαφος. Ας έχουμε δε υπόψη μας ότι οι… καλοί μας γείτονες δεν θα αφήσουν το γεγονός ανεκμετάλλευτο, μια και τους προσφέραμε χρήσιμη επιχειρηματολογία στο πιάτο.

Φυσικά, είναι κοινός τόπος, ότι όπου αρχίζει ο στρατός σταματά η λογική και, επίσης, ότι οι «επίλεκτοι», όταν εκπαιδεύονται, χρησιμοποιούν διάφορα συνθήματα παρόμοιου τύπου για να «ανάβουν τα αίματα» και να αφυπνίζουν τα κανιβαλικά τους ένστικτα, προς υπεράσπιση της… «Μητέρας Πατρίδος»! Αλλά νισάφι πια, λεβέντες, υπάρχουν και όρια!

Προσωπική μου άποψη, πάντως, είναι ότι οι θερμοκέφαλοι αυτοί κήνσορες του κακώς εννοούμενου πατριωτισμού, έχουν μπερδέψει τον ανδρισμό με τον κανιβαλισμό και κάποιος πρέπει να τους ξεκαθαρίσει ότι οι πραγματικοί άνδρες ούτε αίμα πίνουν, (εξαιρείται ίσως και με επιφύλαξη ο κόμης Δράκουλας!), ούτε παίρνουν το σκαλπ (από τότε που το έκαναν οι Ινδιάνοι μάλλον έχουν αλλάξει πολλά!), ούτε ανασκολοπίζουν (ο καημένος ο Διάκος πέρασε στην Ιστορία πια!), ούτε βιάζουν, ούτε εκτελούν τον κόσμο επειδή δεν ανήκει στην (Παπ)αρία φυλή! Ο ανδρισμός νομίζω, μετριέται με άλλα πράγματα, τα οποία πολύ φοβάμαι ότι οι συγκεκριμένοι τύποι δεν διαθέτουν κι επειδή προφανώς αλλού δεν μπορούν να εκτονωθούν, ο στρατός τους έρχεται γάντι. Κάτι σαν τους χούλιγκαν στα γήπεδα δηλαδή.

Εκτός κι αν οι εκπαιδευτές τους τούς κατευθύνουν προς τα εκεί, οπότε το όλο σύστημα νοσεί βαρέως, εκκολάπτοντας εγκληματίες, που μπορούν να αποβούν επικίνδυνοι όχι μόνο για τους αλλοδαπούς, αλλά και για όσους ημεδαπούς θα έχουν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο τους και να μην πάνε με τα νερά τους.

Κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας, παιδιά!

* Η Χριστιάννα Λούπα είναι δικηγόρος και συγγραφέας.

Πηγή: ιστολόγιο της Χριστιάννας Λούπα (christiannaloupa.wordpress.com)   via   neoskosmos.com