Δήλωση του Γιώργου Νταλάρα για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ
Σε δήλωση που έκανε o Γιώργος Νταλάρας στο 902.gr, με αφορμή τη συναυλία που έδωσε στο Φεστιβάλ, ανέφερε τα εξής:
«Όταν έρχομαι εγώ εδώ, για κάποιο λόγο υπάρχουν κάποια πράγματα που με λόγια δεν περιγράφονται, γιατί δεν μπορώ να σας πω. Είμαι από κείνα τα παιδιά που από τη μεταπολίτευση, αμέσως από τον πρώτο χρόνο, είμαι συνέχεια σε Φεστιβάλ νεολαίας. Πέρασαν δεκαετίες, πέρασαν τα χρόνια, γίναν διάφορες αλλαγές, αλλάζουν σχεδόν όλα, οι αντιλήψεις μας αλλάζουνε, οι φιλίες μας αλλάζουνε, καμιά φορά και οι σχέσεις μας αλλοιώνονται, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε και δεν πρέπει να το ξεχνάμε είναι το ΚΚΕ, το παλιότερο κόμμα που γεννήθηκε στην Ελλάδα. Κι ακόμα είναι ζωντανό, παλεύει, έχει τον κόσμο του κι έχει τις αρχές του. Μπορεί κανείς και υπάρχουν άνθρωποι που διαφωνούνε ή που πλησιάζουν και μετά απομακρύνονται, ξέρουν όμως- και το ξέρω από προσωπική πείρα, από ανθρώπους με τους οποίους συνδιαλέγομαι- ότι όταν τα πάντα γύρω μας διαλύονται, που αυτό το ζούμε δυστυχώς, οι άνθρωποι ψάχνουν ένα ηθικό στήριγμα. Κι ευτυχώς, μέσα σ΄ αυτό το χώρο υπάρχουν σπουδαίοι άνθρωποι που κρατάνε και αγωνίζονται.
Εύχομαι να φτάσει τα 200 και τα 300 χρόνια, όταν εμείς δεν θα υπάρχουμε, να είναι ακόμα δυνατό και να δείχνει το δρόμο σαν φως, καθαρό, γνήσιο, χωρίς μεταλλάξεις και χωρίς ιδέες χωρίς περιεχόμενο».
Η εποχή του κοινοβουλευτικού θαύματος έχει παρέλθει σχετικά με τις large καταστάσεις όλων μας.
Η τεχνική της επαναφοράς στις πρωτόλειες αναζητήσεις του κοινοβουλευτισμού το 1974 και μετά , δεν φαίνεται να υπόσχεται ανακύκλωση .
Τότε μετά το 1974 υπήρχε η συνδυαστική μισς αντιδεξιάς άποψης μαζί με την πολιτική αναζήτηση και ιδεολογική δόμηση. Η μουσική και οι μεγάλες συναυλίες ακολουθούσαν αυτό τον ιδεολογικό πολιτικό ρυθμό. Και αυτό συναθροιζόνταν ώς ένας προοδευτισμός. Στην μεγάλη συναυλία 80000 κόσμος στο Ολυμπιακό Στάδιο ( ολύμπικ στάντιουμ το λένε τώρα στα μεγάφωνα του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου) ο Γιώργο Νταλάρας σκόμα το 1983 τραγούδησε ::»» σ’έστησαν σε μια γωνιά και ήσουνα νέο παληκάρι «» και ανάψανε 80000 αναπτήρες ώς σπονδή και μνήμη στους εκτελεσμένους της αριστερσς και καισαριανής.
Τότε το κάπνισμα ήταν Marlboro και οι αναπτήρες Bic.
Η διαφήμιση έλεγε : “»ελάτε στην χώρα του Marlboro «“ και ένας cowboy πέταγε το λάσο για να πιάσει ένα άγριο άλογο.
Ο large κοινοβουλευτισμός επέτρεψε χρόνια ωσμόσεις και ιδεολογικές συνθέσεις και παρέες που με παλιά κριτήρια δεμ θα ήταν κατορθωτές. Ο διακοματισμός του κοινοβουλευτισμού έδειξε και νέες παραμέτρους ιδεολογικής λείανσης των πολιτικών δεδομένων , πσρέες, αρνήσεις, απόπειρες απεξάρτησης από ιδεολογικές προσκολήσεις , ένταξης σε ποιό μεσαία και υψηλότερα κοινωνικά μετερίζια, ανακάλυψη της τριφυλής διαβίωσηε των βορείων προαστίων της Αθήνσς, μεγάλα αυτοκίνητα , και μουσική και τραγούδια μακρυά απ «»τα τραγούδια μας» του Φώντα Λάδη και του Μάνου Λοίζου.
Οι τσιμινιέρες δεν υπάρχουν για να παγώσουν πιά, οι εργατικές συνοικίες δεν χρειάζονται λεωφορεία αστικά ..γιατί γέμισαν ιχε , τα αποτιγαρα δεν είναι ρηγμένα στις ράγες των τραίνων, η πόλη δεν είναι κόκκινη μες τ αγιάζι,.. αλλκά γέμάτη γκράφιτι σπασμένα μάρμαρα και κάτουρα που βρωμάνε στις γωνίες.Η ιδεολογικές λειάνσης φέρανε και τις σποδοχές , τις συναινέσεις, την άρση των ιδεολογικών διακριτοτήτων , την ταξινόμηση ανθρώπων και ομάδων με βάση τα κυβικά μηχανής των αυτοκινήτων ή με βάση τα τετραγωνικά μέτρα των μονοκατοικιών και η μουσική -και αυτή του Γιώργου Νταλάρα- υπάγεται στα κριτήρια του plau list των νταραβεριστών της μουσικής.
Η μετάλαξη όλων η μεταστοιχείωση μας και η μεταμόρφωσις ( όχι του Σωτήρος) αλλά των εαυτών .δεν μας επιτρέπει αισιοδοξία. Η επαναφορά στις ρίζες δεν μπορεί να τελεστεί.
Οι ρίζες γίνανε δέντρα ακαλλιέργητα ( δεν τα καθαρίσαμε και δεν τα κλαδέψαμε ) και γίνανε ζούγκλα και τοπίο ρυπαρό που αρπάζει φωτιά και μας έκάψέ.
Το καινούργιο δέντρο με τα κόκκινα τα φύλλα και ολόχρυσα τα μήλα δεν ευδοκίμησε ούτε στην Αθήνα μες το κέντρο , ούτε στα χωριά.
Μας πνίξανε πλαστικά μπουκάλια αδειανά και κονσερβοκούτια μπύρας , παντού και μουτζουρωμένοι τοίχοι και κατουρημένες γωνίες και πλατείες γεμάτες σκυλόσκατα.
Ο Γιώργο Νταλάρας έχει πεί ωραία ταγούδια είναι συνεπής μουσικός ( ξέρει μουσική κσι διορθώνει αλλά και τα άργανα στην ορχήστρα) αλλά δεν έχει ολοκληρωμένο έργο.
Και δεν μπορεί να έχει γιατί τραγουδάει ότι νάναι και τα έχει ισοπεδώσει όλα , χωρίς να τα λέει και καλά.
Αυτά που έλεγε καλά ανάγονται στην δεκαετία υου 1970 και ένα είδος τραγουδιού από λαικό σε κάπως ελαφρότερο σε στίξη και στιχους.
Μόνος του διαλέγει ότι τραγούδι νομίζει ότι μπορεί να πεί και το λέει με μια ορχήστρα κάθε φορά που δεν έχει κάτι το μουσικό ιδιαίτερο οργανικά και τα παίχει όλα.
Στην μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων ( κάργα διαφημιστικά) έχει διαλύσει και το ίδιο το τραγούδι του Χατζιδάκι. Ο Γιώργο Νταλάρας νομίζει ότι ο τραγουδιστής είναι και ο δημιουργός του τραγουδιού και για τούτο μπορεί με τον ίδιο επαγγελματισμό που τον διακρίνει να τραγουδάει τα πάντα.
Το κλίμα τραγουδιού και οι απαιτήσεις της απόδοσης ώς δυνατότητα ηια υον Γιώργο Νταλάρα πάνε ώς τα τραγούδια των πρώτων δίσκων Καλδάρα Κουγιουμτζή5 κλπ τλοτε που το λαικό τραγούδι ήθελε μια ηχητική ανανέωση ακουστικά απροβλημάτιστη χωρίς μουσικές απαιτήσεις. Μετά και ιδιαίτερα απ την αρχή της δεκαετίας του 1980 το τραγούδι ειχε απαιτήσεις διαφοροποίησης από την χύμα μουσική που φκιαχνόνταν, ο Νταλάρας δεν μπορούσε να το πάει.
Τα λατίν που μπερδεύτηκε λίγο τα ισοπέδωσε απ την έλλειψη αναγκαίου πάθους .Τα παλιότερα λαικά αργότερα σε ρυθμό τα τραγουδάει σαν κόπια του »Νάτανε το 21».
Επηρεασμένος από μια αλισθηση τραγουδιστική λαικότερη τα ποιό σύγχρονα τραγούδια που θέλουν ποιό λιτές ερμηνίες τα κάνει μελωδικότερα δήθεν. Μετά όπου μπορεί στομφάρει φωνητικά τεχνηέντως για να προσδώσει πολιτικότερο περιεχόμενο. Κανένα μουσικό.αυτοσχεδιασμό δεν έχει κανένα τραγούδι αλλά πάντα μια γεμάτη αλλά μονότονη ορχήστρα.
Ασφαλώς και τόσα χρόνια δουλεύει σκληρά και προσπαθεί
Εργάσθηκε και εργάζεται και να εργάζεται .
Να μας δίνει τραγούδια ώς περίπου βιομηχανική παραγωγή τπυ μέσου περίπου όρου προιόντος, ολοκληρωμένο έργο δεν μπορεί.να φκιάξει γιστί αυτό ήθελε και θέλει άλλο είδος μουσικής υπαρξιακής παιδείας και ακουσμάτων.
Καιβπολλοί τραγουδιστές ή μουσικοί στα χρόνια του έχουν έστω και μικρότερο αλλά συνεκτικότερο και ποιό ολοκληρωμένο έργο.
Σε κάποια τραγούδια του εσωστρεφούς μουσικά Θάνου Μικρούτσικου με ποιήματα του Νικου Καβαδία, το όλον θέμα είναι απερίγραπτο.Αν έστω και ελάχιστα οι συντελεστές των τραγουδιών είχαν ακούσει τον ίδιο τον ποιητή Καβαδία να διαβάζει ποιηματά του δεν θα έδιναν ταοσα δώσανε ώς τραγούδι Σε αυτά τα τραγούδια η ερμηνεία του Νταλάρα είναι εκτός κλίματος του στίχου και της μουσικής.
Νάναι όλοι καλά και ο Γιώργος Νταλάρσς , να προσπαθούν και να αγωνίζονται.