«Οχτώβρης 1917» (Του Τάσου Μανωλίτση – Κουβαλιά)

Του Τάσου Μανωλίτση (Κουβαλιά)

….Απέναντι στις κλειδωμένες πόρτες της κρατικής τράπεζας στέκονταν κάμποσοι στρατιώτες με εφ όπλου λόγχη. «Ποιοι είστε εσείς; με την κυβέρνηση είστε;», ρώτησα. «Δεν υπάρχει πια κυβέρνηση, δόξα τω Θεώ!», απάντησε με χαμόγελο ένας στρατιώτης… Πήρα μια απ’ τις σκόρπιες προκηρύξεις του δρόμου και κατόρθωσα να τη διαβάσω όπως-όπως.

«Προς τους πολίτες της Ρωσίας

Η προσωρινή κυβέρνηση ανατράπηκε. Η κρατική εξουσία πέρασε στα χέρια των εργατών και στρατιωτών βουλευτών της Πετρούπολης και στη στρατιωτική επαναστατική επιτροπή που βρίσκεται επικεφαλής του προλεταριάτου και της φρουράς της Πετρούπολης. Η υπόθεση για την οποία αγωνιζόταν ο λαός – άμεση πρόταση δημοκρατικής ειρήνης, κατάργηση της τσιφλικάδικης ιδιοκτησίας στη γη, εργατικός έλεγχος στη παραγωγή, δημιουργία Σοβιετικής κυβέρνησης – είναι εξασφαλισμένη.

Ζήτω η επανάσταση των εργατών, των στρατιωτών και των αγροτών.

Η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή του Σοβιέτ της Πετρούπολης».

(Απόσπασμα απ’ το βιβλίο «10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζών Ρίντ)

Πράγματι, τη νύχτα της 25ης Οκτώβρη 1917 εργάτες στρατιώτες και ναύτες με τη καθοδήγηση των Μπολσεβίκων, συνέλαβαν την προσωρινή κυβέρνηση Κερένσκι, που βρισκόταν στα χειμερινά ανάκτορα της Πετρούπολης, πρωτεύουσας τότε της Ρωσίας. Την ίδια στιγμή στο παρθεναγωγείο Σμόλνυ, όπου διεξαγόταν το δεύτερο πανρωσικό συνέδριο του Σοβιέτ εργατών στρατιωτών και αγροτών, ανακηρυσσόταν η Ρωσία σε Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία.

Η Σοσιαλιστική Επανάσταση του Ρωσικού Προλεταριάτου είναι πια γεγονός και βρίσκεται στο αποκορύφωμά της, αν θεωρήσουμε σαν χρονολογικό της κύκλο από το 1905, όπου έγινε η πρώτη μεγάλη εξέγερση πάλι στην Πετρούπολη, μέχρι την οριστική νίκη της το 1920, που έληξε η εξωτερική επέμβαση των χωρών της Αντάντ και ο εμφύλιος πόλεμος που προκάλεσαν οι ενωμένες αντεπαναστατικές τάξεις των αστών και φεουδαρχών. Έτσι δημιουργείται το δεύτερο εργατικό κράτος στην ιστορία, μετά την κομμούνα του Παρισιού του 1871, αυτή τη φορά στη Ρωσία. Η μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, όπως έμεινε γνωστή στην ιστορία, ανέλαβε να φέρει σε πέρας τον πιο ευγενικό ιστορικό σκοπό της ανθρωπότητας: Να οικοδομήσει μια νέα κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, με δυο λόγια ένα κοινωνικό σύστημα που ονομάστηκε ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ.

Αυτή η επανάσταση δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» αλλά αναπόφευκτη συνέπεια της παγκόσμιας εξέλιξης την ανθρωπότητας, σε πλήρη αναλογία με τα δίκαια συμφέροντα όλων των Λαών, έστω και αν αυτό δεν έγινε έγκαιρα αντιληπτό και κατανοητό από τις πλατιές μάζες. Ο Γάλλος κομμουνιστής ηγέτης Μορίς Τορέζ έλεγε: «Ακόμα και οι πιο καθυστερημένοι γάλλοι εργάτες έστω και αμυδρά καταλαβαίνουν ότι στη Ρωσία οικοδομείται η δική τους δημοκρατία, ότι η υπόθεση για την οποία παλεύουν και πεθαίνουν οι Ρώσοι εργάτες είναι και δική τους, γενική υπόθεση όλων των Λαών».

Και πράγματι ο Οκτώβρης ήταν ο καταλύτης για την εμφάνιση τεράστιων επαναστατικών γεγονότων σ’ όλο το κόσμο. Στη Φιλανδία το 1918 ανατρέπεται η αστική κυβέρνηση, στη Γερμανία το καλοκαίρι του 1918 ανατρέπεται η Μοναρχία, δημιουργείται επαναστατική κατάσταση και με τους Σπαρτακιστές (Κομμουνιστές) μπροστά, δημιουργήθηκαν στις μεγάλες πόλεις Σοβιέτ, ενώ τον Απρίλη του 1919 η Βαυαρία ανακηρύσσεται Σοβιετική δημοκρατία. Το φθινόπωρο του 1918 ανατρέπεται η Μοναρχία της Αυστρο-ουγγαρίας και το Μάρτη του 1919 οι εργάτες της Βουδαπέστης, με επικεφαλής τους Κομμουνιστές, ανακηρύσσουν την Ουγγρική Σοβιετική Δημοκρατία, που κράτησε 4 μήνες.

Στα στρατεύματα των εισβολέων, όπως στο Γαλλικό εκστρατευτικό σώμα στην Ουκρανία αναπτύσσεται επαναστατική κατάσταση και οι Γάλλοι στρατιώτες αρνούνται να πολεμήσουν εναντίον των Ρώσων εργατών. Γενικά στην Ευρώπη επικρατεί επαναστατικός αέρας. Μεγάλες συγκεντρώσεις εργατών γίνονται στις βιομηχανικές πόλεις Ευρώπης και Αμερικής με ψηφίσματα και εκδηλώσεις συμπαράστασης στο νέο εργατικό κράτος της Ρωσίας…. Βέβαια όλες αυτές οι νίκες δεν εδραιώθηκαν. Το ευρωπαϊκό προλεταριάτο ηττήθηκε από τις υπέρτερες και βάρβαρες δυνάμεις του διεθνούς κεφαλαίου και πλήρωσε με ποτάμι αίμα αυτούς τους ένδοξους ταξικούς αγώνες του. Τιμής ένεκεν, για τους Ευρωπαίους προλετάριους που έπεσαν ηρωικά, ας θυμηθούμε τους δυο μεγάλους ηγέτες Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ που δολοφονήθηκαν άγρια απ’ τη Γερμανική αστική τάξη. Όμως αυτές οι μάχες που ξέσπασαν με αφορμή τον Οκτώβρη άφησαν ισχυρά ίχνη και επέδρασαν στις μετέπειτα εξελίξεις του 20ου αιώνα.

Πρώτα απ’ όλα, λόγω αυτού του συγκλονισμού των θεμελίων του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, το Ρωσικό προλεταριάτο «πήρε ανάσες» και κατάφερε να εδραιώσει καλύτερα την εξουσία του και να νικήσει τους ξένους εισβολείς της Αντάντ και τη Ρωσική αντεπανάσταση. Δεύτερον, τα κινήματα των Λαών (ταξικά, αντιαποικιακά, απελευθερωτικά) πήραν τα πάνω τους σ’ όλες τις χώρες, ακόμα και στις Η.Π.Α. Οι Λαοί απόκτησαν πείρα πολιτικού αγώνα και όσο ανέβαινε το εργατικό κίνημα, δημιουργήθηκαν στις περισσότερες χώρες Κομμουνιστικά κόμματα, που συσπείρωναν συνεπείς και σταθερούς αγωνιστές. Π.χ. στην Ελλάδα το 1918 έχουμε την ίδρυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (Σ.Ε.Κ.Ε. το μετέπειτα Κ.Κ.Ε.).

Η Σοβιετική Ένωση και οι Λαϊκές Δημοκρατίες αποτέλεσαν τις πρώτες κοινωνίες που εφαρμόστηκε ο Σοσιαλισμός στη πράξη. Με την εβδομηντάχρονη παρουσία τους, παρά τις αδυναμίες στην εφαρμογή και τις αντικειμενικές δυσκολίες, λόγω του ανηλεούς ψυχρού πολέμου που εξαπέλυσε ο καπιταλισμός εναντίον τους, υπήρξαν οι βασικότεροι συντελεστές στα κύρια γεγονότα του 20ου αιώνα, όπως: Στην ήττα του παγκόσμιου Φασισμού, στην κατάρρευση του αποικιοκρατικού συστήματος, στη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης και στις κατακτήσεις της εργατικής τάξης των καπιταλιστικών χωρών, όπου η αστική τάξη αναγκαζόταν «να δώσει» για να μη πάθει τα χειρότερα.

Παρ’ όλα αυτά οι θεωρητικοί και προπαγανδιστές της αστικής τάξης επωφελούμενοι και από την υποχώρηση που υπέστη το κομμουνιστικό κίνημα στις μέρες μας, αρνούνται τη διεθνή σημασία της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και της θετικής επίδρασής της στους σύγχρονους λαϊκούς αγώνες, την υποβαθμίζουν υποστηρίζοντας πως ήταν ένα ιστορικό γεγονός της σειράς όπως τα άλλα, μια λεπτομέρεια της ιστορίας ή το πολύ μια μπόρα που πέρασε. Ένα ιδιόμορφο-γραφικό ρωσικό φαινόμενο. Έτσι πολύ λίγα είχαν να μας πουν για τον Οκτώβρη και τις συνέπειές του, με τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν.

Όμως, παρά τις αποσιωπήσεις και τα «ανέμελα σφυρίγματα» της αστικης τάξης, οι εργάτες του κόσμου δεν ξέχασαν ποτέ τον ΟΚΤΩΒΡΗ 1917, γιατί αποτέλεσε το σημείο στροφής της παγκόσμιας ιστορίας του ανθρώπινου γένους. Τώρα πια απλώθηκε πάνω σε όλο το πλανήτη το φάντασμα του Κομμουνισμού, απ’ το οποίο, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να γλιτώσει ο καπιταλισμός.

Οι 10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο έγιναν τώρα 10 εις τη νιοστή μέρες, που θα συγκλονίζουν τον κόσμο, ως τη τελική νίκη της εργατικής τάξης όλου του κόσμου!!