Πανηγυρίζει ο ναός του Αγίου Νικολάου στα Κολυβάτα Αλεξάνδρου

Με την ευκαιρία της πανήγυρης του Αγίου Νικολάου πανηγυρίζει ο ομώνυμος ναός στα Κολυβάτα Αλεξάνδρου.

Την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου και ώρα 3.00 μ.μ. θα τελεστεί Πανηγυρικός Εσπερινός.

Την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου στις 8.00 π.μ. θα ψαλεί ο Όρθρος και θα τελεσθεί η Θεία Λειτουργία.

Ο Ναός του Αγίου Νικολάου (S. Nicola) καταγράφεται στον τοπογραφικό χάρτη που έκανε το 1688 κατ΄ εντολήν του Φραγκίσκου Μοροζίνη ο Sebastian Alberti, Μηχανικός στην υπηρεσία της Βενετίας, που φυλάσσεται σήμερα στα Κρατικά Αρχεία της Αυστρίας στη Βιέννη.

Στο χάρτη καταγράφονται επίσης το ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου (Mon. di S. Zorzi), που βρίσκεται λίγο πιο πάνω από την εκκλησία τ΄ Αη Νικόλα, το δάσος των Σκάρων (Caro), διάφορες άλλες τοποθεσίες, καθώς και τα πραγματικά ονόματα των οικισμών του Αλεξάνδρου: Colivata ALEXANDRO και Maurenata ALEXANDRO, τα Κολυβάτα και τα Μαυρογιαννάτα (Μαυροϊννάτα) Αλεξάνδρου. Φαίνεται δηλαδή καθαρά ότι δεν υπήρχε αυτόνομος οικισμός με το όνομα Αλέξανδρος. Και δεν υπήρξε φυσικά ποτέ μέχρι και την εποχή ακόμη της δικτατορίας του 1967, που όλως παραδόξως και καταχρηστικά βαφτίστηκαν τα Μαυρογιαννάτα σε Αλέξανδρο (την εποχή εκείνη είχαν επίσης μετονομαστεί χιλιάδες άλλοι οικισμοί σε όλη την Ελλάδα).

Ο Ναός ήταν πριν την καταστροφή του από πυρκαγιά στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, ένας από τους μεγαλοπρεπέστερους στην ευρύτερη περιοχή. Τον θυμόμαστε πολύ καλά. Εις μάτην προσπαθούμε καιρό τώρα να βρούμε κάποιες φωτογραφίες από το εσωτερικό της εκκλησίας, που σίγουρα θα υπάρχουν, αφού πέρα από τις όποιες θρησκευτικές τελετές και κοινωνικές εκδηλώσεις (γάμοι, βαφτίσια κλπ.) είχε φωτογραφηθεί και από ξένους επισκέπτες του τόπου μας, γεγονός που έτυχε να το ζήσω αρκετές φορές ως πιτσιρικάς την εποχή εκείνη.

Έχει χτισθεί στον ίδιο χώρο που υπήρχε παλιά το εκκλησάκι των Ταξιαρχών, που ανήκε στους Κολυβαίους, θεμέλια του οποίου σώζονται ακόμη μέχρι σήμερα στο σημείο που είναι οι τάφοι των οικογενειών αυτών. Αποτελεί δε ο ναός κοινή συνισταμένη για τους Κολυβαίους και τους Βρετταίους, τα δύο μεγαλύτερα σόγια που έζησαν στον οικισμό, αφού μέσα στην εκκλησία φυλασσόταν η εικόνα των Ταξιαρχών.

«… Οι Ταξιάρχες που είναι εκκλησία παλιότερη του χωριού και ανήκει στους Κολυβάδες μαρτυρεί την παλιά τους προέλευση σαν βυζαντινοί στρατιώτες, ιδιαίτερα του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Αργότερα όταν ήλθαν οι Βρεττοί έχτισαν και αυτοί εκκλησία, του Αγίου Νικολάου και έτσι στον ίδιο χώρο πάνω από το χωριό υπήρχαν δυο εκκλησίες και φυσικά δύο ενορίες. Μια των Κολυβάδων με τα επίλοιπα επίθετα σαν παλιότερη και η άλλη των Βρεττών. Και γινόταν δυο τοπικές (ενοριακές) γιορτές στις 8 Νοεμβρίου και στις 6 Δεκεμβρίου. Και η συνήθεια αυτή διατηρούνταν ως τα 1960…», γράφει ο φιλόλογος-ιστορικός Σπύρος Π. Σούνδιας («Παναγιά της Γύρας Λευκάδας», Αθήνα 2005).

Υπήρχαν όμως και Βρετταίοι που γιόρταζαν μαζί με τους Κολυβαίους στις 8 Νοέμβρη, εορτή των Ταξιαρχών, όπως ο αείμνηστος Γιάννης Βρεττός του Άγγελου.