Στο πανηγύρι… (Εν Αλεξάνδρω 1969)
Σε κάποιο πανηγύρι, το 1969. Ίσως και στην πλατεία Αλεξάνδρου. Η φωτογραφία είναι από το πανηγύρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (ενοριακός ναός της Νικιάνας) που έγινε στου Ναούμη, σύμφωνα με σχόλιο του Ζώη Μανωλίτση.
Είναι όλοι τους Αλεξανδρίτες. Άγνωστο τι ρόλο παίζει η μπουκάλα του πετρογκάζ στα πόδια τους, αφού βρίσκονται μάλλον σε εξωτερικό χώρο.
Διακρίνονται κατά σειρά από αριστερά: Σπύρος Μιχ. Σέρβος (Ψηχαστήρας), Χαρίλαος Παντ. Μανωλίτσης, Επαμεινώνδας Μιχ. Σέρβος, Ζώης Βελ. Μανωλίτσης, Νίκος Επαμ. Μανωλίτσης (Αφούμας).
Γεωπόνος της Achaia Claus το έτος 1973 είχε παρευρεθεί στο κλαρινοπανηγύρι του Αγίου Σπυρίδωνα στην Καρυά .
Εξέφρασε τον προβληματισμό γιατί επικρατούσε ώς ποτό η μπύρα και όχι το κρασί.?
Η απάντηση υπάρχε και δεν υπήρξε ποτέ.
Η ντόπια αμπελοκαλλιέργεια σταμάτησε ουσιαστικά κοντά στο τέλος της δεκατία του 1980 αρχή δεκαετίας 1990.
Το ίδιο και με την ελαιοκαλιέργεια που προοδευτικά κατάντησε υπόθεση φολκλόρ γεωργικής.
Τα χρόνια 2010-2015 οι μετρήσεις της διάρθρωσης των κλάδων του ΑΕΠ έδινε μονο 4-5 % συμμετοχή στην πρωτογενή παραγωγή.
Όχι ότι βέβαια άλλσξε κάτι ώς τώρα. Κσι υπήρξε και το φαινόμενο της διανομής δωρεάν χύμα πατάτες και καρότα κλπ στο κέντρο της πρωτεύουσας όπου μπουλούκισ πολιτών π
Τρέχανε να πάρουν πατάτες και στους Δήμους υπήρχαν αιτήσεις για παραλαβή απ τους πολίτες πατατών.
Ένα άλλο φαινόμενο ήταν δήθεν η παραχώρηση δημοτικών κήπων με κλήρο σε πολίτες για την καλιέργεια μποστανιών.Στην Αττική κάποιος που φύτεψε μποστάνι σε ένα τέτοιο σύστημα ίσα που ταλαιπωρήθηκε και ξοδεύτηκε και δεν μπόρεσε να φάει ούτε μια ντομάτα.Είχε αγοράσει και μυτοτσάπι και αξίνα από μια βιοτεχνία που εδρεύει στο Καστρί Κυνουρίας, που φκιάχνει ακόμη γεωργικά εργαλεία.
Το έξω κέλυφος μάλλον απ την μπουκάλα Πετρογκάζ ίσως παίζει τον ρόλο ψυγείου με πάγο που μέσα βάζανε τις μπύρες για να μην ζεσταθούν κατακαλόκαιρο και δεν πίνονται.
Τό θέμα της μπύρας στην Ελλάδα πάει βαθιά απ τα Οθωνικά χρόνια και την ταύτιση της Βασιλικής αυλής με την χρήσηΓερμανικού ποτού, αλλά και του αναγκαίου νεωτερισμού για το Ελληνικό κράτος και την βιομηχανοποιησή του στο χώρο των τροφίμων και ποτών. Η μπύρσ φκιάχνεται και μπορεί να γίνει μόνο σε μεγάλες ποσότητες, άρα απαιτεί βιομηχανοποίηση της παραγωγής. Μεταπολεμικά στην Ελλάδα έμεινε κσταναλωτικός χώρος για την μπύρα μια και η coca cola δεν επέδραμε στην Ελλάδα πστά το τέλος της δεκαετίας του 1960 σρχές των “970.
Το 1964 -1965 ο Πέτρος Γαρουφαλιάς ( γαμπρός Fix) διαφώνησε για την αλλαγή μπουκαλιού που επέβαλε η σύνδεδη με την EOK , και έριξε την κυβέρνηση Πσπανδρέου μη παραιτούμενος από υπουργός άμυνας. Η μπύρσ Fix ήταν ώς τότε επίσημος προμηθευτής της Βασιλικής συλής και η οικογένεια Fix ( εκ Γερμανών του 19ου αιώνα στην Ελλάδα) ήταν ο κύριος πυλώνας της τότε Ελληνικής ολιγαρχίας.Και ο Πέτρος Γαρουφαλιάς είχε παντρευτεί την χήρα του Fix, για να πίνει καμμιά μπύρα ( να χτυπάει κάνα μπουζάτο) χωρίς μσ το πληρώνει.Και καλά έκανε.
Διότι κσθε τι που πρώει ή πίνει ο σνθρωπος άν δεν τπ φκιάχνει ο ίδιος και δεν το πληρώνει ειναι πάντα νοστιμότερο και ποιό εύγεστο.Αυτή είνσι η βιολογική ερμηνεία της γεύσης και της ποιότητας.Για τούτο και οι πολίτες πέφτανε ώς μπουλούκια συις τσάμπα πατάτες και καρότα και κρεμμύδια κλπ κατά την διανομή στο κέντρο της πρωτεύουσας με αφορμή την χρεωκοπία της χώρας λίγα χρόνια πρίν.Και δτην πορεία οι πατάτες από 0,60 ευρώ το κιλό στην Λαική οτε την άλλη χρονιά φτάσανε 0,90-1,00 ευρώ , ενώ στον κάθε παραγωγικό συναιτερισμό κοστίζουν 0,15-0,20 ευρώ.
Το κύκλωμα αποπαραγωγικοποίησης της χώρας και της οικονομίας
είναι στέρεα χρόνια δουυλεμένο με τελεστή τα μολύβια και τα στυλό και κάτι φυλλάδες που τα λένε βιβλία και κάτι κοινωνικά ρετιρέ επαγγελματικά δήθεν και τελευταία προστέθηκαν και τα κοινωνικά μερίσματα εκ των ταμειακών πλεονασμάτων και τα επιδόματα ενοικίων προσφάτως.
Σε Δήμο Βορείων προαστίων της Αττικής – εκεί που τελευταία ζούν πολλοί απένταροι ( η χρεωκοπία έφερε δραματική μείωση της νομισματικής κυκλοφορίας ) και μιλάνε για εκατομμύρια – η Δημοτική αρχή σε μια έκταση δημιούργησε 40 ή κάπου τόσα κομμάτια κήπων τα διέθεσε- εν χορδαίς και οργάνοις και με τηλεοπτική κάλυψη- με κλήρο αλλά μπαρμπούτι ή λότο , στους τυχερούς για να φκιάξουν μποστάνια , απ το μηδέν και να βγάλουν ντομάτες και καστραβέτσα και μαρούλια και κουνουπίδια και πατάτες , για τις οικογενειακές ανάγκες μέσα στην χρεωκοπία . Και αυτό έγινε εδώ και 4-5 χρόνια περίπου.
Κάποιοι εφοδιάστηκαν με εργαλεία, τσαπιά.. πηρούνες, ψαλίδες, τσάπες , πήγαν και στο κέντρο της Αθήνας και αγόρασαν σπόρους και φυτοφάρμακα ( ραουντάπ και Γκραμοξόν , θειάφι – ένας πήρε και ψεκαστήρα ) και αρχίσανε τα φυτέματα σπόρων. Σε κάποιον απ αυτούς κάποιος γνωστός του του είπε:» να ρίξεις μέσα στον κήπο μόνο σπόρο για σέσκλουλα που φυτρώνουν μόνα τους τον χειμώνα αφού πρώτα το σκάψεις, γιατί από όλη την προσπαθειά σου δεν πρόκειται να πάρεις τίποτα και μόνο θα ξοδευτείς.Ενώ με τα σέσκουλα χωρίς μεγάλο κόπο θα σεσκουλόριζο γιαχνί που είναι θερμαντικό και ωραίο φαγητό που τελευταία το προτείνουν και οι οικολόγοι και οι διαιτολόγοι για την πρασινάδα στο στομάχι».
Ο καλλιεργητής δεν άκουσε και έπεσε με τα μούτρα στην μποστανοκαλλιέργεια , με έμφαση στις ντομάτες και στα καστραβέτσα και στα κολοκύθια. Έριξε και λίγο μαρούλι άνοιξη που ήταν. Στην πορεία για να στηρίξει τις ντοματιές έφκιαξε όπως ήξερε και καλαμωτές- ξοδεύτηκε να ψάχνει καλάμια και έφτασε μέχρι τον Κάλαμο Αττικής για να κόψει καλάμια. Γιατί Κάλαμος λέγεται καλάμια βγάζει.
Η καλλιέργεια πήγαινε προοδευτικά, το μεράκι ανέβαινε, η επίσκεψη στο κηπάριο ήταν καθημερινή , λίπανση , φροντίδα , οδηγία από γεωπόνο ( αυτούς τους γεωπόνους των γραφείων και των μολυβιών !!!) αλλά άρχισαν να βγαίνου κάτι ντομάτες που σαπίζανε άμεσα από πράσινες πρίν καλά καλά μεγαλώσουν. Τα ίδια και με τις αγγουριές και τις κολοκυθιές, που δεν έδεναν καρπό. Τα μαρούλια στην άκρη του κηπαρίου βγάλανε λίγο πρασινάδα και ποτέ δεν φούντωσε το μαρούλι στο κατάλληλο μέγεθος και ξεράθηκαν- σάπισαν και αυτά.
Η διάγνωση για το όλο συμβάν ήρθε πάλι από τον γεωπόνο του γραφείου, και ήταν ότι : έφταιγε το ξεπλυμένο κοκκινόχωμα που είχε η περιοχή και ίσως παλαιότερα να εναπόθεταν και χώματα από τις αντιπαροχικές εκσκαφές.
Το αποτέλεσμα, αφού καταξοδεύτηκε , μάζεψε εργαλεία γεωργικά ( αυτός είχε προτίμηση στα τσαπιά Belota τα ισπανικά )… λίγο έλλειψε να τσακωθεί με την συζυγό του για τις αποκοτιές που έκανε και για τα εργαλεία και τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα που μάζεψε στην μικροαποθήκη του διαμερίσματος στο υπόγειο της πολυκατοικίας.
Κάποια μέρα κατάλαβε και ομολόγησε , ότι , τελικά και η γεωργική και η αγροτική ασχολία και επάγγελμα είναι υπόθεση μιας ζωής και εμπειρία εν τη πράξει και σπουδαίο έως κύριο επάγγελμα, και παρεξηγημένο χρόνια στην Ελλάδα, με την στροφή σε κάθε λογής ψευτοτριτογένεια και παροχής υπηρεσιών.
Και τότε η απάντηση ήρθε από γνωστό του: » Τσέκια σου βαγενά μου ».
Και τότε