Μια παλιά φωτογραφία…
Του Μπάμπη Λάζαρη
ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ… μια 25η Μαρτίου και «η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που ΄χει κάτι απ΄ τις φωτιές…».
Διακρίνονται γυναίκες με μαντήλες απ΄ τα χωριά μας, κορίτσια που χορεύουν εθνικούς χορούς, ο μικρός πρωτοετής Γυμνασίου με το πηλήκιο, σε πρώτο πλάνο ο γέρος με τη σκούφια, ο Ναός του Αγίου Σπυρίδωνα … και πολλά πολλά άλλα που μπορεί να φέρει η μνήμη σε λίγους…
Ξέχασες τους χωροφυλάκους, κι αυτοί παρόντες , «γιατί να το κρύψωμενεν άλλωστε»!….
Αμφισβητείται πλέον οριστικά – είχε αμφισβητηθεί από τότε την δεκαετία του 1970- αν » η συγκέντρωση ανάβει και όλα είναι- ήταν- συνειδητά».
Η πληρότητα και η συνέπεια της παραπάνω τραγουδιστικόκοινωνικής πρότασης, από τότε είχε δεχτεί ισχυρή αμφισβήτηση, καίτοι υπήρχαν πραγματικότητες και διεκδικητικότητες που μπορεί να κύρωναν την πρόταση.
Το νόημα- τα νοήματα- στο ίδιο συμβεβηκός, πούχαν κάτι απ τις φωτιές ( υπήρξαν και τα τραγούδια της φωτιάς τότε)
ερευνάτε με την ασφάλεια του βιωμένου χρόνου, για το ήθελαν να σηματοδοτήσουν.???
Και σε κάθε λογής μαζώξεις κάθε φορά το νόημα ερευνάται, είτε Εθνικές γιορτές , είτε κοινωνικόπολιτικές διεκδικήσεις, παραμένει το πρόβλημα της τομής του εμείς και του εγώ ( ως ο πολιτικός εαυτός που διαχέεται στον κοινωνικό χώρο ).
Στην Ελλάδα το εγώ- το ίδιο.. η ιδιωτικότητα ως ενικότητα με τα χρόνια υπερκάλυψε την πληθυντικότητα.
Άρα τα νοήματα των μαζώξεων….. θέλουν επαναστοχασμό.
Το ηλιακό ρολό’ι” υπάρχει στην φωτό, με τέτοια οικονομική ανάπτυξη και πολιτιστική εξέλιξη – σωματεία σύλλογοι πολιτιστικά κέντρα- πώς και το αφήσανε και ρίπσε.