Στη μνήμη του Κώστα… (Του Μπάμπη Λάζαρη)
Τον είδα νάρχεται μ’ ένα φάκελο στα χέρια……
«Αυτό είναι για σένα …γιατί εσύ μπορείς να ονειρεύεσαι!»
Ανοίγω το φάκελο και στην πρώτη σελίδα βλέπω την αφιέρωσή Του.
Η καρδιά μου ρίγησε, μια συγκίνηση σκέπασε τα μάτια μου!
Τον αγκάλιασα, τον φίλησα και κατάλαβε αμέσως χωρίς να πω λέξη τι ήθελα να του πω.
Κάθε φορά που έρχεται το Φθινόπωρο Τον φέρνω πάντα στη θύμησή μου…και τότε:
«Ανώνυμα λουλούδια απλώνουν μαβιά
Πέντε πέταλα στον ήλιο
Και τα κρίνα ανάμεσα στα βράχια
Κάτι αποσπούν από μέσα μου
Αυτή η εποχή στηρίζεται
Στις αιχμές των συναισθημάτων
Ή για να γίνομαι καταληπτός:
Οι Φθινοπωρινές στιγμές είναι
Οι πιο τρυφερές»
«Η Ευτυχία έχει χίλια ονόματα.
Ά! πως σε θαυμάζει το κοχυλάκι του βυθού
Και καίγεται από ζήλεια.»
«Βήματα που σβήνονται
Από τη ζηλοτυπία της βροχής
Βήματα …..
Βήματα που χάνονται
Στις καμπές της ζωής.
Βήματα υγρά φθινοπωρινά
Βήματα μετρημένα
Για να μη λαθεύει η Μοίρα
Βήματα …..»
«Κάτω στα σκιερά ρέματα με τη νοτισμένη φτέρη
Άνθη κουμαριάς δακρύζουν
Η περικοκλάδα εξαντλεί την ασυδοσία της.»
«Αμετανόητες καλαμιές υπομένουν
Τις ατέλειωτες μοναχικές μέρες…»
«Απογευματινές αποχρώσεις πράσινου
Πυρόξανθοι θάμνοι
Κι’ ελιές που ξέρουν πως να περιφρονούν τις θύελλες…»
«Το πράσινο και τ’ ανοιχτό γαλάζιο
Κάτω από από έναν ουρανό γεμάτο
Μυστικά και σύννεφα
Μέσα στην φθινοπωρινή αλλοτροπία…»
«Ρίγη ανέμου διατρέχουν τη θάλασσα
Τ’ απόγευμα ξαπλώνεται μουντό
Στα ξεσπάσματα του Σιροκολεβάντε
Κι’ η βροχή φλυαρεί ακατάπαυστα
Για να μπορούμε μεις
Να ονειρευόμαστε αβίαστα.»
Ο Κώστας Μαμαλούκας σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα στις 21 Δεκεμβρίου 2006 σε ηλικία 52 ετών.
«Εγκαταλείπω τους αγαπητούς μου ορίζοντες
Αλλά δεν αρκεί η απουσία
Για να μην ανθίζουν εδώ
Οι γελαστές μου μέρες.»
Σημείωση: Οι στίχοι είναι από τη συλλογή ποιημάτων του Κ. ΜΑΜΑΛΟΥΚΑ «ΑΛΛΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ».
Μπάμπης Λάζαρης – Νοέμβρης 2019
