ΗΠΑ: Αναβιώνει ο νόμος του 1952 περί απαγόρευσης εισόδου σε μέλη Κομμουνιστικών Κομμάτων
Η οδηγία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Μετανάστευσης
Ο αντικομμουνισμός καλά κρατεί στις ΗΠΑ, γνωρίζοντας και νέες «λαμπρές» σελίδες.
Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μετανάστευσης των ΗΠΑ με οδηγία της που εκδόθηκε στις 2 Οκτώβρη, επικαιροποιεί νόμο του 1952, απαγορεύοντας την είσοδο στις ΗΠΑ με σκοπό τη μόνιμη παραμονή σε πολίτες που είναι ή υπήρξαν μέλη Κομμουνιστικών Κομμάτων στο εσωτερικό ή το εξωτερικό.
Η διατύπωση που περιέχεται κάνει λόγο «για μέλη των ΚΚ ή άλλων ολοκληρωτικών κομμάτων» και επικαλείται την «ακεραιότητα και την ασφάλεια των ΗΠΑ». Έτσι αξιοποιείται η γνωστή αντιδραστική θεωρία των «δύο άκρων» και της εξίσωσης του κομμουνισμού με το φασισμό και τον ολοκληρωτισμό που αποτελεί επίσημη πολιτική και της ΕΕ, με αποτέλεσμα σε πολλές χώρες-μέλη οι κομμουνιστές να βρίσκονται στην παρανομία ή ημιπαρανομία (π.χ. Βαλτικές Χώρες, διώξεις σε Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία, κ.α.).
(902.gr)
Ήταν φυσικό ακόλουθο ότι θα γινόνταν προοδευτικά μετά την στροφή στο όλο ιδεολογικόπολιτικόκοινωνικό τοπίο χρόνια τώρα. Και θα πάει και παραπέρα μια και συμβολικά – όχι τυχαία- επανέρχεται διάταξη του πυρήνα του Μακαρθισμού. Με την προοπτική εφαρμογής μιας κατεύθυνσης απαγορεύσεων και διώξεων νεοΜακαρθισμού, ξεθάφτηκαν μέρη του σκελετού μούμια του Μακαρθισμού.
Και στην Ελλάδα θα βρεί και ευήκοα αυτιά, είναι εν υπνώσει χρόνια, και σιγά σιγά σκάνε ώς προνύμφες.
Δεν είναι ανεξάρτητη η Μακαρθική αυτή διάταξη, από το γεγονός και εν Ελλάδι ότι η Αμερικανική πρεσβεία ( δηλαδή κράτος των ΗΠΑ) κάνει μια προσπάθεια να προσελκύσει νέους για πτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ , μια και χρόνια είχαν κάπως ατονήσει ένεκα του ψηλού κόστους σε όλα τα πανεπιστήμια ακόμα και τα πολιτειακά , αλλά και λόγω του ότι η Ευρωπαικές χώρες άρχισαν να αποτελούν και προτιμητέους τόπους σπουδών για τους έλληνες νέους. Και το θέμα σπουδών είναι μόνο μία παράμετρος, αλλά υπαρκτή, μια και φέτος για πρώτη φορά η Αμερικανική πρεσβεία έδωσε τηλεοπτική διαφήμιση – προμοτάρισμα των σπουδών σε Αμερικανικά πανεπιστήμια. Για τα οποία χρόνια πανεπιστημία κάθε είδους απαραίτητη ήταν η προσωπική έγκριση του νέου δυνάμει φοιτητή από συγκεκριμένες διαδικασίες ή και άτομα της πρεσβείες , τον τελικό λόγο τον είχε ένας υπάλληλος της πρεσβείας. Και πάντα η σημασία των πολιτικών τάσεων ώς απόψεις του νέου έλληνα που ήθελε να πάει στην ΗΠΑ για σπουδές, έμπαινε στο διερευνητικό εκτιμητικό μικροσκόπιο των στελεχών της Αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα.
Το απλουστευτικό Αμερικανικό μοντέλο που εφαρμοζόνταν ήταν η εισοδηματική οικογενειακή κατάσταση του νέου δυνάμει φοιτητή για τις ΗΠΑ, με βάσει την άποψη ότι εφ όσον εισοδηματικά έχει ικανά οικογενειακά, άρα είναι δικός μας συντηρητικός αστός ιδεολογικά. Πλεόν ότι θα μπορούσε να αντεπεξέλθει οικονομικά στην ΗΠΑ ο νεαρός ή η νεαρά ώς φοιτητές. Αλλά το κύριο εκτιμητικό στοιχείο ήταν το ιδεολογικό πολιτικό που ερμηνευόνταν απ την εισοδηματική οικογενειακή κατάσταση του δυνάμει φοιτητή για τις ΗΠΑ.
Η τηλεδιαφήμιση φέτος των σπουδών σε Αμερικανικά πανεπιστήμια και η επαναφορά Μακαρθικών διατάξεων είναι συμπληρωματικές καταστάσεις. Ταυτόχρονα προληπτικά το Αμερικανικό κράτος ειδοποιεί και προειδοποιεί τους ήδη υπάρχοντες αλλοδαπούς κάθε κατηγορίας – φοιτητές- εργαζόμενους – επισκέπτες αλλά και Αμερικανούς πολίτες και δημότες κάθε πλιτείας, ότι όχι μόνο δεν θα ανεχτεί προοδευτικά κάθε λογής τυχούσα φιλελευθεροποίηση απόψεων και πρακτικών, αλλά αν χρειαστεί θα καταφύγει πολιτειακά όπου χρειαστεί στις Μακαρθικές μεθόδους τιμωρίας, όπως αποκλεισμό εργασιακό, κοινωνικό αποκλεισμό από παροχές , έλεγχο γενικά και όπου απαιτείται και δρομολόγηση πρόσθετης ποινικής κατηγορίας για το πειθαρχείο ή την φυλακή, ή και ακόμα για την νομιμοποίηση της αστυνομικής όπου χρειαστεί αυθαιρεσίας με την χρήση όπλων απ τα κρατικά όργανα.
Ταυτόχρονα μεθοδεύεται και θα συμβεί άμεσα τα επόμενα χρόνια, και ο έλεγχος πολιτικοιδεολογικά των υποτρόφων και Ελλήνων διαφόρων Ελληνικών κοινωφελών ιδρυμάτων που παρέχουν υποτροφίες για τις ΗΠΑ .
Ήταν αναμενόμενος πρός επαναφορά τμηματικά ο Μακαρθικός σκελετός.
Το 1983 ικανός απόφοιτος του Παντείου πανεπιστημιου, έχοντας την οικονομική υποστήριξη εκ θείου του Δικηγόρου, ζήτησε να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές σε Αμερικανικό πανεπιστήμιο για τον κλάδο Δημόσιας Διοίκησης ( ότι το πτυχίο της Παντείου ).
Με τότε αρχικές επαφές με την Αμερικανική πρεσβεία , ( δεν υπήρχε η ηλεκτρονική ανίχνευση πανεπιστημίων και επικοινωνία όπως σήμερα ) του υπέδειξαν διάφορα ιδιωτικά και πολιτειακά πανεπιστήμια όχι στο ύψος οικονομικά των φημισμένων Αμερικανικών πανεπιστημίων, αλλά και αυτά τα πολιτειακά και ιδιωτικά πανεπιστήμια που του υπέδειξαν ονομαστά που το κόστος σπουδών ήταν βατό έως και μηδενικό.
Μιλούσε Αγγλικά άριστα, ήταν κάτοχος των ανωτέρων πτυχίων ςεν Ελλάδι Αγγλικής γλώσσας, και άρχισε την διαδικασία πήγαινε έλα στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, πάντα με ραντεβού για να του εγκριθεί η μετάβαση για σπουδές. Μετέφρασε όλα τα απαραίτητα έγγραφα , εξασφάλισε επιστολή απ τον δικηγόρο θείο του ότι αναλαμβάνει τα έξοδα αυτός μαζί με το οικογενειακό εισόδημα του πτυχιούχου, και τουλάχιοστον 7-8 φορές επεσκέφθη κάθε φορά με πρόσθετα έγγραφα την πρεσβεία.
Ο πτυχιούχος αυτός- φοιτητής πρίν ήταν από παραδοσιακή συντηρητική οικογένεια, ο πατήρ του ήτο δημοτικός υπάλληλος σε Δήμο μεγάλης πόλεως της Ελλάδος, ήταν άχρωμος ιδεολογικά , ευγενής συμπεριφορικά, δημοκράτης στις παρέες του , συμπαθούσε ιδεολογικά τότε την Νέα Δημοκρατία , αλλά μη εμπλεκόμενος και ήταν πρόσχαρος και μελετημένος ώς φοιτητής και ώς άνθρωπος.
Στην προτελευταία επίσκεψη του ζητήθηκαν απ την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και έγγραφα κοινωνικά , και του υπέδειξαν κάποιο ιερωμένο ή τέλος πάντων κάποια κρατική υπηρεσία που να παρέχει τέτοιου είδους έγγραφα.
Η ζέση για μεταπτυχιακές σπουδές του πτυχιούχου συτού ήταν ικανή, με αποτέλεσμα να προσφύγει στον ιερωμένο της πατρικής του ενορίας στην επαρχιακή πόλη , ο οποίος του συνέταξε ένα έγγραφο θετικό και αυτοσχεδιαστικό περί ήθους και οικογενειακόκοινωνικής τάξης που διήγε.
Χαρούμενος έφτασε στην πρωτεύουσα ( δεν είχε ακόμη ξενοικιάσει το φοιτητικό σπίτι ) και σε 3 μέρες Παρασκευή ημέρα της Εβδομάδος Ιούνιο του 1983 , ήταν το κρίσιμο ραντεβού , αφού θα προσεκόμιζε και το χαρτί του ιερωμένου και στα Ελληνικά και στα Εγγλέζικα,. Η μετάφραση μάλιστα στα εγγλέζικα έγινε με την κοστοβόρα τότε διαδικασία του επείγοντος στο υπουργειο Εξωτερικών και παραλαβή σε 2 μέρες εκ προτεραιότητας.
Παρασκευή ώρα 11:00 είχε το κρίσιμο ραντεβού στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα- (κτίριο bau haus με αριτέκτονα τον Βάλτερ Γκρόπιους και μηχανικό δομικό το Έλληνα Βουρέκα).. όπου αντιμετώπισε τον τελευταίο υπεύθυνο για την έγκριση εκ της πρεσβείας, ο οποίος με συνοπτικές διεργασίες και λίγες κουβέντες του είπε στα Εγγλέζικα , ότι δεν εγκρίνει την μεταβασή του στις ΗΠΑ ώς φοιτητής , και επειδή – του είπε- : »οι ΗΠΑ δεν δέχονται πλέον μετανάστες για εργασία, δεν μπορείς να πατήσεις το πόδι σου στις ΗΠΑ. Και στο δικαίωμα της πρεσβείας είναι να σε αποκλείσει και από τουρίστα , όταν υποβληθούν τα σχετικά έγγραφα από το τουριστικό γραφείο ακόμα και για μαζική τουριστική εκδρομή, και ααυτό θα κάνωμε, θα σε αποκλέίσουμε και από τουρίστα».
Το σόκ για τον πτυχιούχο της Παντείου τμήμα Δημόσιας Διοίκησης ( καθηγητής τότε στο Πάντειο ήταν ο καθηγητής Κούρτης από τον Κάβαλο Λευκάδος) , το σοκ ήταν μεγάλο. Και ρωτώντας ο φοιτητής για τον λόγο της απορριψεώς του , δεν έλαβε καμμία απάντηση απ το στέλεχος της πρεσβείας, παρά ότι :» εμένα έχει το Αμερικανικό κράτος να αποφασίζω » του απάντησε ο αρμόδιος της πρεσβείας.
Ο πτυχιούχος έφυγε λιώμα , κομμάτια και συντρίμια απ την Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, και ήταν προβληματισμένος όταν τον ανταμώσανε οι ώς τότε συμφοιτητές φίλοι του. Για να απαλυνθεί το κλίμα , έπεσε η πρόταση που έγινε αποδεκτή και η παρέα φίλων μαζί με τον πτυχιούχο έφτασαν στην Φωκίωνος Νέγρη και ήπιαν μπύρα ( τότε υπήρχε προτίμηση στην μπύρα ΑΜSTEL BOCK δηλαδή την μαύρη μπύρα που ήταν γευστικότερη και χορταστικότερη.
Ο πτυχιούχος αυτός συνέχισε την πορεία του ώς εργαζόμενος – μετά τον στρατό- σε διοικητική θέση του Δημοσίου στην επαρχιακή του μεγάλη πόλη, και να είναι καλά εν υγεία και γαλήνη.
Τα περί σπουδών, πτυχίων, μεταπτυχιακών, ειδικεύσεων , ονομαστών πανεπιστημίων Χάρβαρντ ,Γέηλ, Κολούμπιες, Τζό Χόπκινς, Τέξας ( εκεί στο TEXAS σκοτώσανε τον ίδιο τον Αμερικανό πρόεδρο Κέννεντυ), Μασαχουσέτες, Νεοβόρακα κλπ , τα φλιναφλήματα περί σπουδών σε αυτά τα ιδρύματα είναι κουβέντες του αγέρα και του κώλου ( δηλαδή πορδές ). Που στην άριστη των αρίστων περίπτωση ετοιμάζουν άσχετους στα επιστημονικά αντικείμενα έως ημιμαθείς το πολύ και καπνισμένους και καπνισμένες απ το ποιός -ποιά θα δοκιμάσουν καλύτερη ποιοτητα και μεγαλύτερη ποσότητα φούντας. Και όσο περισσότερα χρήματα- ώς δίδακτρα διαθέτει ο φοιτητής σε τόσο ακριβότερο Αμερικανικό πανεπιστήμιο θα πάει άρα και τόσο καλύτερη ποιότητα φούντας θα βρεί και θα φουμάρει μέχρι και ντουμανιάσει. Ταυτόχρονα θα αγοράσει και κάποιο μεγάλο αυτοκίνητο αμερικάνικο ψιλοσπόρ , MUSTANG κλπ, και ντουμανιασμένος ή ντουμανιασμένη απ την φούντα θα κάνει επιδείξεις οδηγικές ώς την πόρτα του ακριβού πανεπιστημίου.
Και αν αποφασίσει να γυρίσει στην Ελλάδα, θα θέλει να βγάλει αρκετά λεφτά απ το πολιτικόκυβερνητικόκοινωνικό κύκλωμα εντασσόμενος ή εντασσομένη, και θα βγαίνει και στο τηλεοπτικό γυαλί να χρησιμοποιεί ανάμικτα Εγγλέζικα ( Αμερικανικά δηλαδή γιατί ούτε Εγγλέζικα δεν γνωρίζουν ) και Ελληνικά.
Ρήτρα και συμβολικό σύμπτωμα των εξ Αμερικής Ελλήνων »επιστημόνων» συνήθως μεταπτυχιακών τίτλων .
Η έκφραση : » έχω την σύζυγο και την επιστήμη ερωμένη ».
Όπου ακούγεται αυτό , είναι εκ της μεταπτυχιακής εκ των ΗΠΑ σπουδής.
Η απάντηση σε κάποια περίπτωση Αμερικανοτραφούς αλλά εν εξαιρέσει απ το σύμπτωμα αυτό , ήταν : » Δηλαδή ενοχλεί που έχω σύζυγο στην Ελλάδα, ερωμένη στην Ελλάδα και άλλη ερωμένη στις ΗΠΑ όταν πάω ?? »
Αυτός είναι διάλογος ιατρών και οι δύο μετασπουδαγμένοι στις ΗΠΑ, απλά ο δεύτερος δεν ήταν του κυκλώματος και της συμβολικής ρήτρας.
Στην Αττική , ζούσε- ίσως ζεί ακόμη- πρώην αμερικανός πολίτης ( είχε πάρει την Ελληνική υπηκοότητα), ο οποίος αναγκάστηκε να φύγει κυριολεκτικά νύχτα από τις ΗΠΑ περιπετειωδώς αφού τον ειδοποίησαν ότι είναι ώς βοηθός σκηνογράφου στα κινηματογραφικά στούντιο ,ήταν στην λίστα των ελεγχομένων από την επιτροπή αντιαμερικανικών ενεργειών του Μακάρθυ τα χρόνια αρχή της δεκαετίας του 1950. Τον ειδοποίησε ένας από τους διευθύνοντες του κινηματογραφικού στούντιο του Λός Αντζελες που εργαζόνταν με ετήσιο συμβόλαιο και με βάση τις κινηματογραφικές παραγωγές του έτους. Ο ίδιος γέννημα θρέμα Αμερικανός, ουδεμία σχέση είχε με τα πολιτικά, αγωνιούσε αν εκάστοτε θα βρεί δουλειά με την λήξη του ετήσιου συμβολαίου εργασίας σε εταιρείες του κινηματογραφικού χώρου, και του ήταν ακατανόητο γιατί τον ενέταξαν και ποιοί στην λίστα των προσώπων για τον έλεγχο περί αντιαμερικανικών ενεργειών ή δήθεν »κομουνιστικής στις ΗΠΑ ιδεολογίας» ( ο ίδιος αυτό το ανέφερε χρόνια σαν ανέκδοτο ).
Και στην Ελλάδα που έφτασε , μέσα απ τα κανάλια εργασίας του , ασχολήθηκε ώς τεχνίτης ξυλουργός αρχικά σε κάπως ποιό επιτηδευμένες ξυλουργικές καλλιτεχνικές εργασίες, δεν επεδίωξε ποτέ να βγεί στην επιφάνεια απ τον φόβο της Αμερικανικής παρέμβασης και των πλοκαμιών της στην Ελλάδα ιδαίτερα ώς το 1974, και μπόρεσε να επιστρέψει για ένα ταξίδι στις ΗΠΑ το τέλος της Δεκαετίας του 1970 για να δεί τους συγγενείς του, και πάντα με τον υπάρχοντα φόβο γιατί τα πρόσωπα που την εποχή του Μακαρθισμού είχαν μπεί σε λίστα αντιαμερικανικών ενεργειών πάντα ήταν στα χαρτιά των μπερδεμένα με το Αμερικανικό κράτος ώς ποινικό μητρώο , και με τη βιασύνη να γυρίσει πάλι στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα βέβαια πάντα μέσω του χώρου στον οποίο εργαζόνταν μπορούσε να αποσπά άδειες παραμονής μέχρι που απέκτησε μάλλον την Ελληνική υπηκοότητα , και με Ελληνικό διαβατήριο ταξίδεψε για τις ΗΠΑ.
Ήταν γνώστης όλων των δολοπλοκιών που γίνανε και στην βιομηχανία του θεάματος στις ΗΠΑ στα χρόνια του Μακαρθισμού, αλλά και το φαινόμενο είχε πάρει διαστάσεις μεγάλες διότι μέσω της κατηγορίας για αντιαμερικανικές ενέργειες και κάθε επαγγελματίας κάθε χώρου κύταζε να κατηγορήσει τους άλλους ανταγωνιστές του ακόμη και στις μικρές πόλεις ή την μερικανική επαρχία, και σε κάθε πολιτεία όπως έλεγε είχε ανοίξει μητρώο με ευθύνη των πολιτειακών αρχών για τους επικίνδυνους για αντιαμερικανικές ενέργειες που έπρεπε να κατηγορηθούν και να ελεγχθούν από τις Μακαρθικές επιτροπές.
Περιέγραφε συνθήκες για την καθημερινότητα των αμερικανών πολιτών, που έτρεμαν από τον φόβο κάθε στιγμή πότε και για ποιό άγνωστο σε αυτούς λόγο θα κατηγορηθούν ώς κρυφοκομμουνιστές ( που δεν ήξεραν ούτε τον όρο ) ή ώς ενεργούντες αντιαμερικανικά.
Όταν κάποιοι απ την Ελλάδα του έλεγαν ότι αυτός και οι αμερικανοί δεν έχουν ζήσει πολεμική Γερμανική κατοχή γέλαγε, γιατί όπως έλεγε καίτοι δεν είχε ζήσει στην Ελλάδα του 1941-1944, καταλάβαινε ότι ακόμη και η ύπάρχουσα διαλυμένη έστω και Γεμρανικά εξηρτημένη κατοχική γραφειοκρατία και δικαστικές και κρατικές αρχές , όλο και κάτι μπορούσαν να περισσώσουν υπερ των Ελλήνων πολιτών. Ενώ στις ΗΠΑ την εποχή του Μακαρθισμού ακόμη και ο τελευταιος αμερικανός πολίτης , που ζούσε στα Βραχώδη όρη απομωνομένος όπως έλεγε, μπορούσε κάποια μέρα να συλληφθεί από αποσπάσματα πολιτειακά κατηγορούμενος για αντιαμερικανισμό με ένταλμα της πολιτείας. Και έπρεπε να οδηγηθελί ενώπιον των επιτροπών και η πολιτεία του επιδίκαζε να πληρώσει τα έξοδα συλληψεώς και μεταφοράς του, ακόμα και αθώος να κρινόνταν απ τις επιτροπές.
Ανέφερε ότι πολλοί ήταν οι εργαζόμενοι που αναγκάστηκαν να ομολογήσουν ότι προέβησαν σε αντιαμερικανικές ενέργειες , μόνο και μόνο διότι έτσι τους χρησιμοποιούσαν για να αποδείξουν ότι υπήρχε ο αντιαμερικανισμός και ο κομμουνιστικός κίνδυνος, και πολλοί πολίτες Αμερικανοί απανταχού των ΗΠΑ καταστράφηκαν οικονομικά και φυλακίσθηκαν επιδεικτικά, με βάση την κατηγορία που τους κόλαγαν για αντιαμερικανισμό.
Στο χώρο του θεάματος κινηματογράφου και θεάτρου ο Μακαρθισμός πήρε τεράστιες διαστάσεις, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σεναριογράφοι, καμεραμέν, μουσικοί καταταλαιπωρήθηκαν , όπως διηγούνταν, το ένα κινηματογραφικό στούντιο προσπαθούσε να εξοντώσει το άλλο κατηγορώντας τους συντελεστές του, ακόμα και η βιομηχανία αυτοκινήτου κατηγορήθηκε άν χρησιμοποιούσε κόκκινες βαφές , και γενικά όπως ο ίδιος ανέφερε για 1-2 χρόνια ώς να φτάσει η σειρά του, δεν ήξερε πολίτης αμερικανός αν το ίδιο βράδυ θα κοιμηθελι στο σπίτι του ή στην φυλακή ή στο αστυνομικό κρατιτήριο της περιοχής του.
Απέφευγε να μιλά ονομαστικά , καίτοι ήξερε , αναγνωρίζοντας τις αναγκαιότητες όλων ακόμη και αυτών που κατηγορούσαν άλλους , γιατί και αυτοί ώς κατήγοροι ή καταδότες ήταν εξόχως πιεσμένοι από τους σκληρούς Μακαρθικούς κάθε πολιτείας ή κάθε επαγγελματικού ή οικονομικού χώρου.
Το 2013 διαισθανόμενος την ηλικία του , και απ το ύψος της εμπειρίας ζωης του κοντά στα 90 χρόνια , μίλησε για τον απόλυτο καθημερινό φασισμό και φόβο που έζησε για 1-2 χρόνια στις ΗΠΑ , τα χρόνια του Μακαρθισμού, και στο ερώτημα, αν θέλει να γυρίσει στις ΗΠΑ απάντησε : »ούτε μόριο απ την σκόνη μου όταν φύγω απ την ζωή».
Αυτά από αφηγήσεις δικές του, για την μεταφορά εδώ.
Από πιεστική ανάγκη ώς Μακαρθικό εκβιασμό απ ότι φαίνεται έμπλεξε και ο σκηνοθέτης Έλια Καζάν στις καταμαρτυρήσεις συναδέλφων του ώς ενεχόμενοι σε αντιαμερικανικές ενέργειες.