«Homo sapiens», ποίημα του Θοδωρή Γεωργάκη

Του Θοδωρή Γεωργάκη

HOMO SAPIENS…

Αμέριμνος ζω μια καλοχτενισμένη πραγματικότητα
εφησυχασμένος θηρευτής των απολαύσεων,
υποτελής σε κάθε μηχανισμό εξουσίας,
περιπλανώμενος νομοταγής στον ίσκιο τους…

Το «έπος» μου ως Homo Sapiens… Ο
αυτοεγκλωβισμός μου σε μια ασοφία θανάσιμη! Η
αυτοηττώμενη ζωή! Με ακυρώνουν σαν άνθρωπο.

Διαγώνια διασχίζω το σαλόνι… Γοργά τα βήματα του
προβληματισμού… Η συνείδησή μου αφυπνίζεται,
απλωμένη οργισμένη αφίσα φαντάζει τις γροθιές
της ανυποταγής κραδαίνει…

Ταυτίζομαι μαζί σου αφίσα… Καθημερινά μου
υπενθυμίζεις τις αμυχές μιας συμβιβασμένης
διαδρομής, την αυτοανάφλεξή μου απέναντι σε
κάθε εξουσιαστική λογική…

Ότι είμαι πια το χρωστώ σε σένα… Μέσα στο
μισόφωτο της υποταγής κυοφόρησες τον πυρήνα
της αμφισβήτησης… Ευλογημένη αμφισβήτηση!
Δασκαλεύεις τον τρόπο που όλα μπορούν να
ανατραπούν:

«Yπάρχουν στη ζωή μάχες, μα τίποτα που η
δύναμή σου δεν είναι μεγαλύτερη… Υπάρχουν στη
ζωή εξουσίες και κανόνες, μα τίποτα που η θέλησή
σου δεν είναι μεγαλύτερη…

Ένας λαβύρινθος γεμάτος στιβαγμένες εκρήξεις
φανερώσου… Μέσα του παίζεται η ζωή σου… Ή
σώζεσαι… Ή χάνεσαι…

Έτοιμος… Βγες απ’ τις φοβικές αναθυμιάσεις… Με
τον μίτο της αυτόδρασης στα χέρια βάδιζε στην
έξοδο της αντίστασης, για όσα ερήμην και στανικά
παλεύουν να επιβάλλουν στη ζωή σου…

Τράβα το δρόμο σου χωρίς τσακίσματα, με το
κεφάλι ψηλά και θάχεις ότι σου ανήκει…»

(ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ. Για την Ημέρα της Ποίησης. Απ’ την ανέκδοτη Ποιητική του Συλλογή με τίτλο OΡΓΙΣΜΕΝΗ ΑΦΙΣΑ)