Το Ελληνικό βαδμόνιο και τα έτη 2001-2015 (3ον Μέρος)

Του Θεόδωρου Αραβανή

(Συνέχεια από τον 2ο Μέρος)

Στον πίνακα 4, παρουσιάζεται σε διάταξη γραφήματος συντεταγμένων, όπου οριζόντια τα έτη 2001-2015 και κάθετα τα ποσά σε δισεκατομμύρια ευρώ των αντιστοίχων ετών.

α) Η εξέλιξη των εξαγωγών τα έτη 2001-2015, καμπύλη (Α), β) Η εξέλιξη των εισαγωγών τα έτη 2001-2015 καμπύλη ( Β) και γ) Η ποσοστιαία εξέλιξη επί τοις εκατό (%) της σχέσης εισαγωγών/εξαγωγών το διάστημα 2001-2015 καμπύλη (Γ).

Καλά είναι να παρατηρήσουμε την εκρηκτική εξέλιξη της καμπύλης εισαγωγών το έτος 2007 και το μπαράζ ανόδου το έτος 2008. Πλέον την κάθετη περίπου πτώση των εισαγωγών το 2009 (στα επίπεδα του 2006) και κατόπιν την δραστική συνέχιση της πτώσης των εισαγωγών μέχρι το τέλος του 2013, που έφτασαν σε σημείο ακόμα και ποιο κάτω (μειωμένες κατά 5 δις ευρώ) από το επίπεδο εισαγωγών του έτους 2001.

Για την καμπύλη των εξαγωγών ασφαλώς υπάρχει μια ελαφρά ανοδική τάση από το έτος 2001, με μια υποχώρηση των εξαγωγών τα έτη 2009 και 2010 (το τέλος του 2010 επανέρχονται σε ποσά του τέλους του 2008).

Το ποσοστό (καμπύλη Γ) της αντιστοιχίας εισαγωγών/εξαγωγών αφού πέφτει οριστικά από το 2001 έως το 2008, κατόπιν αρχίζει να βελτιώνεται με μέγιστο σημείο βελτίωσης (στο μέγιστο ποσοστό κοντά στο 53,5%) το τέλος του 2013, που αρχίζει να ξαναπέφτει.

Σημαντικό είναι να κατανοηθεί ότι παρά τον οικονομικό και νομισματικό περιορισμό των τελευταίων ετών μετά το 2010, οι εισαγωγές άρχισαν να αυξάνονται τα έτη 2014 και 2015 (και με ρυθμό μεγαλύτερο από τον ρυθμό αύξησης των εξαγωγών). Και τούτο σημαίνει και μπορεί να σηματοδοτεί, την ανελαστικότητα πλέον ως αναγκαιότητα δεδομένου ύψους εισαγωγών για να μπορέσει έστω και μέσα σε σοβαρή οικονομική κρίση να λειτουργήσει η χώρα.

Συμπέρασμα προς τούτο: η δυνατότητα βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας, μέσω περιοριστικών οικονομικών πολιτικών και της νομισματικής αφαίρεσης (με στόχο την ενίσχυση της παραγωγικότητας της Ελληνικής οικονομίας) φαίνεται να εξαντλείται. Η τελευταία παρατήρηση είναι καίριας και σημαντικής σημασίας για τον παραπέρα σχεδιασμό των μετασχηματισμών της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας και αφορά πρώτιστα τους εγκέφαλους των διεθνών οργανισμών, στο βαθμό που αυτοί σχεδιάζουν επί χάρτου μέτρα με προβολές απόδοσης (και προφητείες), αυτών των μέτρων μελλοντικά για την «εξυγίανση» της Ελληνικής οικονομίας. Η παραδοχή όπως μερικώς γίνεται, περί λανθασμένων μέτρων που επεβλήθησαν στην Ελληνική οικονομία, από τους εγκεφάλους των διεθνών αυτών οργανισμών, καλά είναι να μην στέκεται σε απλές διαπιστώσεις αλλά να ενσωματώνονται οργανικά μέσα στις αποφάσεις και τα μέτρα που θα λαμβάνονται από δω και πέρα για την Ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Τέλος καλά είναι εδώ να σταθούμε και σε δυό καίρια πολιτικά θέσφατα του έτους 2009 αρχή του 2010, που αφορούν όχι μόνο την πολιτική αλλά και πολιτειακή θέσμιση της χώρας μας.

Στο τέλος του έτους 2008 ο τότε πρωθυπουργός ανέφερε επί λέξη: «η Ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη» και την άνοιξη του 2009 ο ίδιος ανέφερε ότι: «το δανειοδοτικό πρόγραμμα της χώρας για το 2009, καλύφθηκε ήδη από τον Απρίλιο του 2009». Και σε συνέχεια δήλωνε, ότι: «η κυβέρνηση προκήρυξε εκλογές για να εκτελεστεί ο προϋπολογισμός του έτους 2009 της θωρακισμένης οικονομικά χώρας»!!!!

Στην συνέχεια προεκλογικά των Εθνικών εκλογών του ίδιου έτους, η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας -και επερχόμενη κυβέρνηση- δια στόματος του τότε αρχηγού της -και επόμενου πρωθυπουργού- δήλωνε, ότι: «λεφτά υπάρχουν»!!!!!!!!

Τον Ιανουάριο του 2010 επίσημα διαπιστώθηκε, ότι η θωρακισμένη Ελληνική οικονομία στην οποία υπήρχαν λεφτά στα κρατικά ταμεία δεν υπήρχαν χρήματα ούτε για τσακμακόπετρες. Η θωρακισμένη οικονομικά χώρα, που στα ταμεία της είχε την προηγούμενη νύχτα λεφτά, είχε βαρέσει βαδμόνιο (1*).

Μετά στην πολιτική ζωή της χώρας άρχισε το μπαράζ και ντεμαράζ των απανωτών κυβερνητικών σχημάτων και εκλογών, καπάκι δημοψήφισμα, με τις μαξιμο-μινιμαλιστικές κραυγές και τσιτάτα για την υπέρβαση του βαδμονίου.

Μια παρατήρηση για τον ιδεολογικό οικονομικό και κοινωνικό κοπανιστό αέρα χρόνων, είναι εμφανής στα παραπάνω.

Τα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από την δήθεν συντηρητική παράταξη, η καμπύλη εισαγωγών (και οι εισαγωγές) πήραν εκρηκτικό ρυθμό ανόδου (καμπύλη εισαγωγών έτους 2007 και 2008), υποσχόμενη έτσι η συντηρητική παράταξη ένα καταναλωτικό Ελντοράντο ευημερίας, πέρα από το νοικοκύρεμα συνολικά που υπόσχεται κάθε συντηρητική -έστω και ριζοσπαστική συντηρητική- διαχείρηση.

Και τα χρόνια κυρίως της δήθεν προοδευτικής με απόχρωση σοσιαλδιαχείρισης τέλος του 2009 και πλέον, η καμπύλη εισαγωγών πήρε την αντίστοιχα εκρηκτικά αρνητική κάθοδο, σε πείσμα των διασταλτικών οικονομικών πολιτικών που υπόσχεται η προοδευτική σοσιαλδιαχείριση.

Όσο για την αρχή του τους 2009 που η καμπύλη εισαγωγών άρχισε την βίαια κατρακύλα, ήταν εποχή ουσιαστικά κενής διαχείρισης, με επιστέγασμα το πρόωρο και αιφνιδιαστικό κλείσιμο της βουλής για να οδηγηθούμε στις εκλογές του Σεπ. του 2009.

Η ιδεολογική κοινωνική και οικονομική σύγχυση σε εκθετικό βαθμό.

Αυτή είναι και άλλη πλευρά του ιδεολογικού κοιτάγματος της Ελληνικής τρέχουσας χρεωκοπίας. Που επαναφέρει στις μέρες μας την παρατήρηση του Γερμανού στην καταγωγή και αργότερα Αμερικανού πολίτη, μεγάλου κοινωνιολόγου Max Weder, σχετικά την εποχή του, με την Γερμανία της δεκαετίας του 1920. Και που σύμφωνα με την οποία: «είναι αδύνατον να θεμελιώσουμε στην σημερινή και οικονομική τάξη τους μελλοντικούς μετασχηματισμούς».

*Σημείωση: βαδμόνιο = η τελεσμένη και διαπιστωμένη χρεωκοπία