Συνέντευξη του ζωγράφου Γ. Θεριανού στο Polis Magazino

“Η Ελλάδα και ο πολιτισμός της, ήταν πάντα συνυφασμένα με την τέχνη. Όμως θεωρώ ότι στην Ελλάδα του σήμερα, η τέχνη δεν είναι αποδεκτή ή όσο τουλάχιστον θα έπρεπε… Αν υπάρξει η κατάλληλη στήριξη και μεθόδευση θα είναι κάτι που θα αποφέρει νομίζω θετικά αποτελέσματα.”

Συνέντευξη στο διαδικτυακό πολιτιστικό portal Polis Magazino που εκδίδει και το ομώνυμο περιοδικό παραχώρησε ο Λευκαδίτης ζωγράφος – αγιογράφος Γιάννης Θεριανός την οποία αναδημοσιεύουμε:

Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική;

Από όσο μπορώ να θυμηθώ, υπήρχε πάντα ενδιαφέρον προς τη ζωγραφική αλλά και για τις τέχνες γενικότερα. Η σοβαρή ενασχόληση μου θα ξεκινήσει κατά τα νεανικά μου χρόνια με αφορμή τη συνάντησή μου με το Λευκαδίτη ζωγράφο – αγιογράφο Θεμιστοκλή Καρφάκη.

Από το σημείο αυτό συνυπήρξαμε ως δάσκαλος με μαθητή για πολλά χρόνια. Υπήρξαν παύσεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα κατά τα οποία μου κινούσαν το ενδιαφέρον άλλες καλλιτεχνικές εκφράσεις, αλλά πάντα επέστρεφα στη ζωγραφική, για να ασχοληθώ εντατικά τα τελευταία δέκα χρόνια.

Σε ποιο ρεύμα η κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας;

Δεν μπορώ να εντάξω τα έργα μου σε κάποιο συγκεκριμένο ρεύμα δεδομένου ότι ένα μέρος αυτών έχει ρεαλιστική απεικόνιση, άλλα έχουν συμβολικό χαρακτήρα και ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου ανήκει στην αγιογραφία και με τεχνική παλαίωση.

Από που αντλείτε την έμπνευσή σας;

Η έμπνευση μπορεί να έρθει από παντού μέσα από την καθημερινότητα, μέσα από το μόχθο των ανθρώπων για επιβίωση.

Έναυσμα για δημιουργία μπορεί να δοθεί μέσα από οτιδήποτε δε σε αφήνει αδιάφορο.

Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας;

Αρχικά ο δάσκαλός μου ήταν το πρόσωπο που επηρέασε τη δουλειά μου, αλλά μέσα από την αναζήτηση μου στο χώρο αυτό μεγάλοι ζωγράφοι καλλιτέχνες τους οποίους θαυμάζω όπως είναι ο Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, ο Καναλέττο, ο Τιτσιάνο Βετσέλλιο και ο Σαλβαντόρ Νταλί, θεωρώ έστω και υποσυνείδητα ότι υπάρχει κάποια επιρροή.

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης;

Η πορεία ενός έργου είναι η ίδια μια πρόκληση από το ξεκίνημά του έως το επιθυμητό κατ’ εμέ αποτέλεσμα. Αλλά πρόκληση είναι και η αναζήτηση καινούριων υλικών, τεχνοτροπιών ακόμα και άλλων μορφών καλλιτεχνικής έκφρασης.

Τελευταία προσπαθώ να μπω στο χώρο του ψηφιδωτού, είναι για μένα μια πρόκληση.

Πόσο αποδεκτή είναι η τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο;

Η Ελλάδα και ο πολιτισμός της, ήταν πάντα συνυφασμένα με την τέχνη.

Όμως θεωρώ ότι στην Ελλάδα του σήμερα η τέχνη δεν είναι αποδεκτή ή όσο τουλάχιστον θα έπρεπε. Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών και πρόσφατα η πανδημία έχουν συμβάλλει αρνητικά.

Αλλά πέρα από το προφανές θεωρώ ότι η έλλειψη παιδείας και απουσία γνώσης για το χώρο της τέχνης, μέσα από το σπίτι και κυρίως στα σχολεία είναι η βασική και βαθύτερη αιτία.

Το πάντρεμα της τέχνης με το δημόσιο χώρο είναι κάτι σχετικά καινούριο για την Ελλάδα. Αν υπάρξει η κατάλληλη στήριξη και μεθόδευση θα είναι κάτι που θα αποφέρει νομίζω θετικά αποτελέσματα.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Δεν μου αρέσει να σχεδιάζω για το μέλλον. Το ζητούμενο είναι η συνεχής επαφή με τη ζωγραφική αναζητώντας μέσα από αυτή τη διαδρομή να επιτευχθεί η ποθητή ωρίμανση.

Πηγή: polismagazino.gr