Κουρούνα (Corvus cornix)

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στο λιμάνι της Νικιάνας.

Η Κουρούνα είναι ένα μεγαλόσωμο πουλί και ανήκει στην οικογένεια των Κορακοειδών. Στους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς αναφέρεται ως “Κορώνη”. Έχει γκρι σώμα και μαύρο κεφάλι και φτερούγες. Έχει μεγάλο και δυνατό ράμφος. Είναι παμφάγο είδος και μπορεί να τρέφεται με αυγά, καρπούς και έντομα, αλλά ακόμα και με σκουπίδια ή πτώματα. Συνήθως κουρνιάζει σε ομάδες σε πάρκα και λιμάνια στις πόλεις, ενώ την ημέρα μπορεί να μετακινηθεί σε μεγάλη απόσταση για αναζήτηση τροφής. Μπορούμε να την παρατηρήσουμε καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Θεωρείται ότι είναι ευφυές πουλί. Κάνει συνήθως την ογκώδη φωλιά της φτιαγμένη με κλαδιά ψηλά στα δέντρα, όπως και η συγγενική καρακάξα. Η φωνή της είναι ένα χαρακτηριστικό “κρα” και πολλοί, λανθασμένα, θεωρούν ότι είναι κόρακας. Πρωταγωνιστεί μάλιστα σε έναν από τους μύθους του Αισώπου, στο Κορώνη και κόραξ (Η κουρούνα και το κοράκι):

κορώνη φθονήσασα κόρακι ἐπί τῷ διά οἰωνῶν μαντεύεσθαι ἀνθρώποις καί τό μέλλον προφαίνειν καί διά τοῦτο ὑπ᾽ αὐτῶν μαρτυρεῖσθαι ἐβουλήθη τῶν αὐτῶν ἐφικέσθαι. καί δή θεασαμένη τινάς ὁδοιπόρους παριόντας ἧκεν ἐπί τινος δένδρου καί στᾶσα μεγάλα ἐκεκράγει. τῶν δέ πρός τήν φωνήν ἐπιστραφέντων καί καταπλαγέντων εἷς τις ὑποτυχών ἔφη· «ἀλλ᾽ ἀπίωμεν, ὦ φίλοι· κορώνη γαρ ἐστι, ἥτις κεκραγυῖα οἰωνόν οὐκ ἔχει».

οὕτω καί τῶν ἀνθρώπων οἱ τοῖς κρείττοσιν ἀνθαμιλλώμενοι πρός τῷ τῶν ἴσων μή ἐφικέσθαι καί γέλωτα ὀφλισκάνουσι.

Ήταν μια κουρούνα που ζήλευε πολύ το κοράκι. Βλέπετε, αυτό το τελευταίο οι άνθρωποι το λογαριάζουν για μαντικό οιωνό, προκειμένου να κάνουν προβλέψεις για το μέλλον, και για αυτόν τον λόγο το επικαλούνται κιόλας στις μαρτυρίες τους. Η κουρούνα, που λέτε, ήθελε όλα αυτά να τα πετύχει και η ίδια. Μια φορά, λοιπόν, πήρε το μάτι της κάτι πεζοπόρους που περνούσαν από εκεί κοντά. Ευθύς η λεγάμενη πέταξε πάνω σε κάποιο δέντρο, κούρνιασε εκεί και βάλθηκε να κρώζει δυνατά. Οι ταξιδιώτες τότε τρόμαξαν και στράφηκαν προς την κατεύθυνση από όπου ακουγόταν η φωνή. Ένας τους όμως παρενέβη και καθησύχασε τους άλλους: «Μη φοβάστε, φίλοι μου, ας συνεχίσουμε τον δρόμο μας. Δεν είναι τίποτε – μια κουρούνα είναι μόνο. Ας κρώζει όσο θέλει, δεν είναι οιωνός».

Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους: Όσοι πάνε να συναγωνιστούν τους καλύτερούς τους, όχι μόνο δεν πετυχαίνουν ανάλογες επιδόσεις με εκείνους, αλλά γίνονται από πάνω και καταγέλαστοι.