25 χρόνια από τη ΝΑΤΟϊκή επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία
Ο βρώμικος πόλεμος των 78 ημερών που άλλαξε τον χάρτη των Βαλκανίων
Ο διαμελισμός της τότε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και το ντόμινο της αλλαγής συνόρων πυροδοτούν και σήμερα ανταγωνισμούς και αντιθέσεις, κρατώντας αναμμένο το φιτίλι μιας νέας σύγκρουσης
Στις 24 Μάρτη συμπληρώνονται 25 χρόνια από τον βρώμικο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Από την επίθεση και τους επί 78 μέρες εγκληματικούς βομβαρδισμούς, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των φιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατικών – κεντροαριστερών κυβερνήσεων, στο κορμί της Γιουγκοσλαβίας.
Μια ιμπεριαλιστική επίθεση που έγινε με πρόσχημα τα δικαιώματα των Κοσοβάρων Αλβανών και πραγματική αιτία το ξαναμοίρασμα σφαιρών επιρροής, αγορών, πηγών και δικτύων Ενέργειας, στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία. Για να το πετύχουν δεν δίστασαν να αλλάξουν σύνορα, να αποδυναμώσουν κυρίαρχα κράτη και να δημιουργήσουν κράτη – δορυφόρους, όπως είναι το Κόσοβο, η Βοσνία κ.ά.
Πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντική επέτειο, μια μαύρη επέτειο, που σήμερα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν, τόσο για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, όσο και για τη στάση των πολιτικών δυνάμεων, τότε και τώρα, πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για τον ελληνικό λαό και τη νεολαία, για κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, που ανησυχεί για τις σημερινές επικίνδυνες εξελίξεις, με το φούντωμα του πολέμου με τους ίδιους πρωταγωνιστές και με ενεργή εμπλοκή της χώρας μας, όπως το 1999 στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας.
Χωρίς τη συμβολή της Ελλάδας δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί το αιματοκύλισμα του γιουγκοσλαβικού λαού. Με ευθύνη της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και με τη συνενοχή όλων των άλλων αστικών κομμάτων, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης μετατράπηκε σε ΝΑΤΟική βάση και ολόκληρη η περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας σε πολεμικό ορμητήριο. Δρόμοι και λιμάνια χρησιμοποιήθηκαν για την προώθηση στρατιωτικού υλικού στη Βαλκανική. Για να περνάνε οι ορδές των τανκς, των οχημάτων και των κοντέινερς, που μετέφεραν στρατεύματα και πολεμικό εξοπλισμό.
Επίσης, το Α/Τ «Θεμιστοκλής» στάλθηκε στην Αδριατική για να συνδράμει τους βομβαρδισμούς από θαλάσσης, με το πλήρωμά του να καταγράφει μια σπουδαία σελίδα ανυπακοής και αντιπαράθεσης με τα ΝΑΤΟικά κελεύσματα, που αποτελεί και σήμερα πηγή έμπνευσης για χιλιάδες στρατευμένους.
Αποκορύφωμα μιας χρόνιας προσπάθειας υπονόμευσης
Η επέμβαση δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ηταν το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο μίας σειράς σχεδιασμών, που επιδίωκαν την εδραίωση του ευρωατλαντισμού στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες μετά την ανατροπή και διάλυση της πρώην ΕΣΣΔ.
Δεν είναι τυχαίο πως αμέσως μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές, δυτικοευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με πρώτες το Βατικανό και τη Γερμανία, έσπευσαν το 1991 να διαλύσουν την πρώην Γιουγκοσλαβία, αναγνωρίζοντας την κήρυξη ανεξαρτησίας της Κροατίας, της Σλοβενίας και της ΠΓΔΜ (σημερινής Βόρειας Μακεδονίας).
Η ανάφλεξη της περιοχής, που δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ισχυρών ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως η Γερμανία, «δουλευόταν» ήδη από τη δεκαετία του ’80, μέσω της εξέγερσης Αλβανόφωνων και της δημιουργίας ξεχωριστών δομών διοίκησης και Εκπαίδευσης, που αξιοποιήθηκαν από τους ιμπεριαλιστές περίπου μία 15ετία αργότερα.
τις αρχές του 1999, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, εκβιάζοντας ανοιχτά τους Σέρβους και αποκαλύπτοντας τις πραγματικές προθέσεις των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, απαίτησε από τον τότε Πρόεδρο της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, την ανάπτυξη των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στο Κοσσυφοπέδιο και στην υπόλοιπη επικράτεια, για να εδραιωθούν τάχα η «ειρήνη» και η «σταθερότητα».
Υπαρκτές εθνικές και θρησκευτικές διαφορές μεταξύ πληθυσμών της περιοχής τροφοδοτήθηκαν και ενισχύθηκαν σκόπιμα από την παρέμβαση των ΕυρωΝΑΤΟικών, για να αποτελέσουν άλλοθι της ανοιχτής επέμβασης.
Στο όνομα λοιπόν της ευρωατλαντικής «σταθερότητας», οι ιμπεριαλιστές σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ εξαπέλυσαν το βράδυ της 24ης Μάρτη 1999 έναν πόλεμο που ονομάστηκε βρώμικος από τις μεθόδους, τα όπλα, τους στόχους. Ηταν η έναρξη μιας πραγματικής ιμπεριαλιστικής θηριωδίας, που κράτησε 78 μερόνυχτα.
Το ρολόι έδειχνε 19.45, όταν τα αμερικανοΝΑΤΟικά αεροπλάνα και οι πύραυλοι άρχισαν να «ξερνούν φωτιά» στη Γιουγκοσλαβία, προσθέτοντας μια ακόμη σελίδα στην αιματοβαμμένη ιστορία της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ…
Η Γιουγκοσλαβία δεν επελέγη τυχαία ως πεδίο θερμής εφαρμογής του νέου ΝΑΤΟικού δόγματος. Γεωγραφικά, βρισκόταν στο κέντρο των Βαλκανίων, στην καρδιά μιας περιοχής – σταυροδρόμι δύο Παγκόσμιων Πολέμων. Ο κατακερματισμός της ήταν αναγκαίος για να προχωρήσει ο ευρωατλαντικός σχεδιασμός στα Βαλκάνια, ειδικά απ΄ όταν η καπιταλιστική πλέον Ρωσία δεν έδειχνε διατεθειμένη να παραιτηθεί από οικονομικά και πολιτικά ερείσματα που είχε στη Βαλκανική.
Η – μέχρι τότε – μεγαλύτερη πολεμική επιχείρηση στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Η ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία καταγράφηκε στην Ιστορία ως η μεγαλύτερη επιχείρηση στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη διάρκεια των 11 βδομάδων που διήρκεσαν οι βομβαρδισμοί, πραγματοποιήθηκαν 2.300 αεροπορικές επιδρομές με τη χρήση 1.150 ΝΑΤΟικών υπερσύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών.
Εκτοξεύτηκαν από τον αέρα συνολικά 420.000 βλήματα, πύραυλοι και βόμβες, ενώ χρησιμοποίησαν 37.000 βόμβες διασποράς «απαγορευμένες» από διεθνείς συνθήκες, που προκάλεσαν τις περισσότερες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό, χιλιάδες βόμβες ραδιενεργού απεμπλουτισμένου ουρανίου. Η συνολική μάζα των πυραύλων που έπεσαν ήταν περίπου 22.000 τόνοι.
59 βάσεις του ΝΑΤΟ στο έδαφος 12 χωρών – μελών του, ανάμεσά τους και της Ελλάδας, τέθηκαν στη διάθεση της πολεμικής μηχανής, στηρίζοντας τις επιθέσεις κατά της Σερβίας και του Μαυροβουνίου.
Σε 100 δισ. δολάρια εκτιμάται το κόστος της υλικής ζημιάς που προκλήθηκε. Βομβαρδίστηκαν 25.000 κτίρια, 14 αεροδρόμια, 2 διυλιστήρια, το 1/3 των εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής, σχεδόν όλα τα εργοστάσια της χώρας, 305 σχολές, σχολεία, νοσοκομεία και μαιευτήρια, μοναστήρια, γέφυρες και δρόμοι, κομβόι προσφύγων, έως και νεκροταφεία!
1.002 μέλη του Γιουγκοσλαβικού Στρατού σκοτώθηκαν και περίπου 12.500 άνθρωποι τραυματίστηκαν, μεταξύ των οποίων 2.700 παιδιά. Σκοτώθηκαν περίπου 3.000 άμαχοι (το 30% παιδιά). Εκατοντάδες χιλιάδες έγιναν πρόσφυγες και 2.500.000 καταδικάστηκαν σε πλήρη οικονομική εξαθλίωση.
Ανήκεστες βλάβες προκλήθηκαν στο περιβάλλον, από τη ρίψη των βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου, με στόχο την πειραματική δοκιμή νέων όπλων… Ακόμα δεν έχει διαπιστωθεί το εύρος και το βάθος των συνεπειών στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων της Βαλκανικής Χερσονήσου, από τους βομβαρδισμούς με τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου. Συνέπειες που ο λαός μας και οι άλλοι λαοί της περιοχής θα πληρώσουμε στα επόμενα χρόνια.
Ο πόλεμος έληξε μετά από διαπραγματεύσεις μεταξύ Αμερικανών και Σέρβων στρατιωτικών αξιωματούχων και την έκδοση της Απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μέσω της οποίας ουσιαστικά επιχειρείται «νομιμοποίηση» της ΝΑΤΟικής επέμβασης στο Κοσσυφοπέδιο, που μετατράπηκε έκτοτε σε προτεκτοράτο και στο έδαφός του δημιουργήθηκε τελικά η στρατιωτική βάση Μπόντστιλ, η μεγαλύτερη των ΗΠΑ στο εξωτερικό.
(Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου)
