«Κηποθέατρο Άγγελος Σικελιανός», ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη

ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τούτος ο κήπος πνεύματος, ονείρου, ταξιδίου
στέκει αγέρωχα, σεμνά και βροντερά συνάμα
στον οίκο που εθέριεψε η δελφική ιδέα
φωτίζοντας
απανταχού την ανθρωπότητα όλη
με τον λαμπρό και ξάστερο ποιητικό της λόγο
τον λόγο ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ, της τέχνης και του κάλλους,
από τον μάγο της γραφής, «τον ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ»,
Τον Άγγελο του έρωτος, της φύσης, της ζωντάνιας,
το ΜΥΣΤΗ τον ΣΙΚΕΛΙΑΝΟ, του νου και της καρδιάς μας

Ζώσα η φωνή του αντηχεί στα βύθη του πελάγου
διαχέεται στα ύψη του, αντιλαλεί στους λόφους
πάλλεται στα φυλλώματα δονώντας μύριους κόρφους.

Από όποια πλευρά κι αν σταθείς στο θέατρο του κήπου,
θωρείς το σφρίγος του υλικού, του πέτρινου του τοίχου
που ντύθηκε στα χρώματα φωτός και της ελαίας
και σαν στασίδι εκκλησιάς, άμβωνας κι αμφορέας
κρατιέται επιβλητικά, ταγμένος στο σκοπό του
την αύρα την πνευματική να εκλύει απ ΄τον κρουνό του

Τα παραθύρια του κλειστά
μα νούφαρα ολάνοιχτα στον κόσμο είναι οι γρίλιες
για ν΄ αναπνέουν όνειρα, πόθους και προσδοκίες
που η σκηνή ορέγεται και τα τολμά στην πράξη
προβάλλοντάς τα θησαυρούς τα φώτα σαν προστάξει

Αυτός ο οίκος ο ιερός γι’ αέτωμα έχει μόνο
το ιδεώδες το υψηλό
σφραγίδα του αιώνια η διάσπαρτα γραμμένη
υπογραφή του ποιητή που προχωρά, μακραίνει
με το μελάνι της καρδιάς, δώρο στην οικουμένη.

Κοιτίδα του πολιτισμού, φυλάκιο της τέχνης
εσύ εμπλούτισες γενιές και δε λυγάς, δε γέρνεις
μον’την κουλτούρα λαχταράς να κλείεις ως
Άγγελό σου
ιδανικών σου φύλακα, προστάτη στο πλευρό σου!

Κωνστ.Κούρτη

Κάβαλλος 10/7/24