Το ύστερο αντίο στον καθηγητή Φιλοσοφίας και Θεολογίας Χρήστο Γιανναρά

Της Κωνσταντίνας Κούρτη

Φτωχά τα λόγια να περιγράψουν τα συναισθήματα της μεγάλης απώλειας ενός τόσο εμβληματικού ανθρώπου και δασκάλου που φώτισε, εμπλούτισε και επηρέασε την σκέψη, την γλώσσα και την πίστη μου.

Δεν υπήρξα φοιτήτριά του, όμως με τον μοναδικό του τρόπο μου ενέπνευσε την εμπιστοσύνη στην φιλοσοφία και στην αγάπη του Κυρίου μέσα από τα βιβλία του και τον καθηλωτικό λόγο στις παρουσιάσεις του.

Ευγενής, προσηνής, αρχοντικός, με την αξιοπιστία του καθαρού, έντιμου, σοφού και καλλιεργημένου ΔΑΣΚΑΛΟΥ και συγγραφέα.

Στις συναντήσεις μας στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων Καραβά του Πειραιά ο χρόνος έμοιαζε πάντα ελάχιστος για συζήτηση μαζί του.

Η γοητεία της παρουσίας του εγέμιζε το χώρο!

Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΔΑΣΚΑΛΕ για όσα σπουδαία μου έδωσες!

Καλό σου κατευόδιο!

Το αποτύπωμά σου θα ζει στις καρδιές όσων σε πιστέψαμε, σε θαυμάσαμε και σε αγαπήσαμε!

Δάσκαλε, ΕΛΛΗΝΑ τρανέ μ αγέρωχο το πνεύμα,
την όψη την ευγενική και το καθάριο βλέμμα
εταίριαξες μοναδικά χαρίσματα της φύσης
στις λεωφόρους μάθησης τη γνώση να εντρυφήσεις
Σοφία, ήθος, λογική, γλώσσα, αξιοσύνη
ακάματη εγρήγορση, πίστη, μεγαλοσύνη
συστατικά του βίου σου, του τρόπου να υπάρχεις
της έκφρασης, της νόησης, φιλοσοφίας
μονάρχης

Εδίδαξες, εφώτισες γενιές με μεγαλείο
τον λόγο τον ανέδειξες σε πλούσιο εργαλείο
της σχέσης, του νοήματος, της ύπαρξης, του ΘΕΙΟΥ
στη ρίζα του βιώματος, αυτού του μυστηρίου
που όριζε τα πράγματα, τις έννοιες, το όλον
ελληνικότητας σκαρί στο γέννημα των ρόλων.

Η πένα σου ασυμβίβαστη, οξυδερκής, πανώρια
εφώτισε σκοτάδια μας και πέρασε τα όρια
του χώρου του ελλαδικού και όλης της Ευρώπης
παγκόσμια δοξάστηκες, μοναδικός δεσπότης

Στην κρίση και στην παρακμή στάθηκες
φωτοδότης
τα άρθρα σου σμιλεύματα, της έγνοιας εργοδότης
σ’ επιφυλλίδα διαλεχτή η θεματολογία
για τα τρωτά και πονηρά η αιτιολογία
αντίσταση, συλλογισμό ζητώντας να εντάξει
στη νοσηρή κατάσταση λήθαργο να πατάξει.

Καλό ταξίδι ΔΑΣΚΑΛΕ, ωραίος ο πηγαιμός σου
στη Βασιλεία τ’ Ουρανού είν’ ο προορισμός σου
στα Επίγεια εστάθηκες ψηλά στην κορυφή σου
και τώρα στα Ουράνια ευφραίνεται η ψυχή σου.

Κωνστ. Κούρτη

Κάβαλλος Λευκάδας. 26/8/24