ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΗΝΙΩΤΗΣ

Γράφει ο συνεργάτης μας Αιθεροβάμων…

Ένας ρομαντικός και ονειροπόλος Λευκαδολάτρης, ένα αυτοδίδακτο πολυσχιδές ταλέντο, μια πνευματική προσωπικότητα, που σφράγισε ανεξίτηλα την πνευματική, καλλιτεχνική και αθλητική ζωή της Λευκάδας για πολλά χρόνια.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΗΝΙΩΤΗΣ γεννήθηκε το 1914 στη Λευκάδα.

Παιδί μιας φτωχής πολυμελούς οικογένειας, είχε την ατυχία μόλις τελείωσε το Γυμνάσιο Λευκάδας να χτυπηθεί από μια βαριά ασθένεια των ποδιών του, που τον καθήλωσε για πολλά χρόνια στο κρεβάτι.

Πνεύμα ανήσυχο, δημιουργικό, οπλισμένος με Ιώβεια υπομονή και επιμονή στα χρόνια αυτά, κατάφερε να αναπτύξει και να καλλιεργήσει το πολύπλευρο ταλέντο του σε Τομείς, που εκείνη την εποχή ήταν άγνωστοι στη μικρή και φτωχική πόλη της Λευκάδας.

Αυτοδίδακτος σε όλα, κατάφερε να πάρει με άριστα πτυχίο Γαλλικής γλώσσας από το Γαλλικό Ινστιτούτο και να διδάξει τη γλώσσα του Ουγκώ σε πολλούς Λευκαδίτες μαθητές. Παράλληλα ασχολήθηκε με το Θέατρο (ηθοποιία, σκηνοθεσία, σκηνογραφία) ανεβάζοντας δεκάδες θεατρικές παραστάσεις στη ιστορική αίθουσα του «Πάνθεον».

Η Διακόσμηση και ιδιαίτερα η Ζωγραφική ήταν από τα αγαπημένα ενδιαφέροντα του Αθηνιώτη. Κεντρικός άξονας στη ζωγραφική του η Τοπιογραφία. Εκατοντάδες πίνακες ζωγραφικής παρουσιάζουν θέματα από τη Λευκαδίτικη φύση, πλημμυρισμένα ευαισθησία και νοσταλγία, μια Λευκάδα εντελώς διαφορετική από τη σημερινή.

Εκεί όμως που δόθηκε με όλη του την ψυχή είναι η Λογοτεχνία και ειδικότερα η Ποίηση. Ασχολείται συνέχεια με την Ποίηση εστιάζοντας κυρίως σε θέματα που απασχολούν τον Άνθρωπο και την Κοινωνία. Γράφει Ποιήματα με πανανθρώπινα μηνύματα που συγκλονίζουν με την αγωνιστικότητα, την ευθύτητα και την ειλικρίνεια που τα χαρακτηρίζουν. Γιατί αυτό που πρέπει να τονισθεί και να υπογραμμισθεί με κάθε τρόπο είναι ότι ο Αθηνιώτης ανήκει στην αριστερά και γράφει στρατευμένη ποίηση με κεντρικό άξονα τον φτωχό, βασανισμένο Άνθρωπο σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.

Σ’ ένα ποίημά του γραμμένο μέσα στον πόλεμο το 1942 απευθύνεται στη γενιά του:

Γενιά μου.
Ψυχή περήφανη.
Δίκαια οργισμένη.
Του πόνου και του θανάτου.
Άπλωσες τα χέρια στο σταυρό.
Δε δείλιασες, δεν ώχρεψες.
Όσο κι’ αν οι πληγές σου αίμα ρουφήξαν.
Δε σκέφτηκες πόσο ακριβό
Της ζήσης είναι το στοιχειό.
Ποτάμι τ’ άφησες να κυλήσει.
Στο κατακόκκινο ρέμα του,
Βούτηξες το σάβανό σου.
Εκείνοι που θάρθουν
Θα το κάνουν παντιέρα τους…

Όσο ζούσε θέλεις από σεμνότητα, θέλεις από ατολμία δεν θέλησε ποτέ να δημοσιεύσει έστω και ένα ποίημά του. Τον Ιούλιο του 1988 γυρίζοντας με το μηχανάκι του από το Κάστρο χάνει τη ζωή του σε τροχαίο ατύχημα.

Και τότε η αδελφή του, η Τασία Αθηνιώτη, που όλα αυτά τα χρόνια του στάθηκε μάνα και αδελφή αποφασίζει και βάζει σκοπό της ζωής της να εκδώσει όλο το λογοτεχνικό έργο του αδελφού της.

Με δικές της εξολοκλήρου δαπάνες εκδίδεται το 1989 η πρώτη συλλογή που τιτλοφορείται «ΛΥΡΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ» και προλογίζει ο αδελφικός φίλος του Αθηνιώτη ο Δήμος ο Μαλακάσης.

Είναι μια συλλογή ποιημάτων που γράφτηκε από το 1938 μέχρι το 1980 και αποτυπώνει σε μια ολόκληρη ιστορική διαδρομή τους πόνους και τα βάσανα, τους καϋμούς και τις ελπίδες της Ρωμιοσύνης αλλά και ολόκληρου του κατατρεγμένου κόσμου σε κάθε άκρη του Πλανήτη μας.

Το τελευταίο ποίημα αυτής της συλλογής το πολύπτυχο «ΑΙΝΕΙΤΕ ΑΥΤΟΝ» (1980) είναι μια ελεγεία που εκφράζει τον πανανθρώπινο πόθο των λαών για αυτοδιάθεση, δικαιοσύνη, ισότητα και αδελφότητα. Ένα ποίημα διαχρονικό και πάντα επίκαιρο που έχει μελοποιήσει ο Λευκαδίτης συνθέτης και μαέστρος Διονύσης Γράψας.

……………………………………………..
Λαέ λαών Πατέρα!
Γίνε των δούλων λυτρωτής, των ορφανών προστάτης
Τους ταπεινούς βοήθησε, κάνε το να νικήσουν.
Μέσα στην επανάσταση κάνε ορτό να στέκει
Το λάβαρο της εργατιάς και πάντα νικηφόρο.
Τη μοχθηρία σύντριψε, την αδικία σβήσε.
………………………………………….
Λαέ λαών Πατέρα!
Ως έρθει η ώρα η χρυσή η ποθητή στιγμή
Να γκρεμισθούν τα είδωλα να πέσουνε οι θρόνοι.
Καθένας στο χωράφι του να’ ναι τρανός αφέντης,
Όλου του κόσμου, σύντροφοι, θα τραγουδούν τα χείλη
Ύμνο λατρείας, έπαινο, χαρούμενο τραγούδι.
Ας τα προσφέρουμε άδολα σε Σένανε Πατέρα.

Λίγους μήνες μετά εκδίδεται «Το Οδοιπορικό της Λευκάδας» μια πολύχρονη προσπάθεια του Αθηνιώτη να διασώσει ό, τι απέμεινε από την Λευκαδίτικη παράδοση,

ενώ η «Κατοχική Τριλογία» που ακολουθεί είναι ένα δυνατό ποιητικό κείμενο, μια συγκλονιστική μαρτυρία για τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο στο Νησί μας.

Τελευταίο βιβλίο που εκδίδεται είναι «Τα Θεατρικά Κείμενα και οι Κατοχικές αναμνήσεις».

Η προσφορά του Αθηνιώτη, Καλλιτεχνική, Αθλητική, Ποιητική γράφτηκε και αποτυπώθηκε στην ιστορία της αγαπημένης του μικρής πολιτείας της Λευκάδας.

Γιατί μπορεί να έζησε και πέθανε φτωχός στο χαμηλό σπιτάκι της οδού Οδυσσέως στη παραλία της Πόλης μας,

άφησε όμως μια πλούσια πνευματική προσφορά που τιμάει τον Τόπο μας.

Στις επόμενες συνεργασίες μας θέλοντας να τιμήσουμε την μνήμη του Γιάννη Αθηνιώτη με τη βοήθεια μερικών φίλων, θα σας παρουσιάσουμε μια σειρά με τον τίτλο «Λευκαδολατρεία», με βάση κείμενά του για την ομορφιά του τόπου μας, που δυστυχώς σήμερα κακοποιείται βάναυσα στο βωμό της απληστίας και του αδίστακτου κέρδους.