Προτεινόμενη ονοματοδοσία ανώνυμων οδών και πλατειών στο Δήμο Λευκάδας (αναν.)

H ονοματοδοσία ανώνυμων οδών και πλατειών στο Δήμο Λευκάδας θα είναι ένα από τα θέματα που θα απασχολήσει το δημοτικό συμβούλιο Λευκάδας στη συνεδρίασή του την προσεχή Δευτέρα 5 Οκτώβρη 2015. (Δες εδώ τα θέματα της Η.Δ.).

Είχαμε θίξει πιο παλιά το γενικότερο θέμα της έλλειψης ονομάτων στους δρόμους, όπως π.χ. στον αναπτυσσόμενο οικισμό της Νικιάνας, όπου θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα με την ονοματοδοσία του κεντρικού επαρχιακού δρόμου που διασχίζει τον οικισμό καθώς και των λίγων κάθετων προς αυτόν δρόμων. Έτσι θα είχε τη δυνατότητα ο κάθε επισκέπτης, και έχουμε κατά νου τους ξένους ως επί το πλείστον τουρίστες, να βρει εύκολα και γρήγορα το κατάλυμα που έχει εκ των προτέρων επιλέξει για να κάνει τις διακοπές του κι όχι να ρωτάει εδώ κι εκεί μέχρι να φτάσει στον προορισμό του. Από την άλλη διευκολύνεται έτσι η διανομή του ταχυδρομείου στις γειτονιές και όχι στα καφενεία όπως γίνεται τις περισσότερες φορές τώρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ακόμη και για την ίδια την προστασία του απορρήτου της αλληλογραφίας. Αυτονόητα δηλαδή πράγματα που έχουν λυθεί εδώ και δεκαετίες σε άλλες ευρωπαϊκές, τουλάχιστον, χώρες.

Ύστερα από αποφάσεις των τοπικών συμβουλίων – συμβουλίων δημοτικών κοινοτήτων και την ομόφωνη θετική γνωμοδότηση της αρμόδιας γνωμοδοτικής επιτροπής ονομασίας οδών – πλατειών κλπ. (δες εδώ τα μέλη της επιτροπής) η δημοτική Αρχή εισηγείται την ονοματοδοσία των παρακάτω ανώνυμων οδών και πλατειών στο Δήμο Λευκάδας:

Ο Πάνος Σπ. Μανωλίτσης γεννήθηκε στον Αλέξανδρο Λευκάδας στις 22 Μαρτίου 1854. Πατέρας του ήταν ο Σπύρος Μανωλίτσης του Πάνου και μητέρα του η Μαρία Βουκελάτου του Νίκου απ’ το χωριό Δαμιλιάνοι (παλιά ονομασία των οικισμών Ρουπακιάς, Μανάσι, Αγ. Βασίλης κ.λ.π.). Πατρικό του σπίτι ήταν το σπίτι που διέμενε τελευταία ο Γιάννος ο Σέρβος στα Κασαντράτα. Ήταν αδελφός του παππού του Νικηφόρου Μανωλίτση. Σε ηλικία 18-20 ετών κατατάσσεται στο στρατό ξηράς ως εθελοντής και το 1883, έχοντας το βαθμό του Μόνιμου Λοχία εισέρχεται κατόπιν εισαγωγικών εξετάσεων στο “σχολείο των Υπαξιωματικών” (θεωρούνταν τότε ισότιμο της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων). Μετά τριετή φοίτηση, το 1886, ονομάζεται Ανθυπολοχαγός Πεζικού και τοποθετείται στο 4ο Σύνταγμα Πεζικού που έδρευε στο Βόλο.

Στις εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910 παίρνει μέρος ως υποψήφιος βουλευτής Λευκάδος, αφού προηγουμένως, από τον Μάιο του 1910, είχε λάβει 5 1/2 μηνών “συνταγματική άδεια” από την στρατιωτική υπηρεσία. Δεν θα εκλεγεί Βουλευτής, πλην όμως θα είναι και πάλι υποψήφιος στις “πραξικοπηματικές” εκλογές που έγιναν 3 μήνες μετά, στις 28 Νοεμβρίου 1910, για την ανάδειξη “Διπλής Αναθεωρητικής Βουλής”. Στις εκλογές αυτές ο Πάνος Μανωλίτσης εκλέγεται Βουλευτής Λευκάδας με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου. Μάλιστα σύμφωνα με την εφημερίδα “ΣΚΡΙΠ” την 1η Δεκεμβρίου 1910 εκλέχτηκε 4ος Βουλευτής κατά σειρά ψήφων μεταξύ 19 εκλεγέντων της Περιφέρειας Κερκύρας, όπου υπαγόταν και η Λευκάδα. Τούτο βέβαια μαρτυρεί ότι δεν ψηφίστηκε μόνο απ’ τους συμπατριώτες του Λευκαδίτες, αλλά και από αρκετούς άλλους ψηφοφόρους της περιφέρειάς του. Την 8η Ιανουαρίου 1911 εισέρχεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και ορκίζεται Βουλευτής. Αξίζει να αναφερθεί ότι αν και εκλέχτηκε Βουλευτής, εξακολουθούσε να έχει και την ιδιότητα του Αξιωματικού, κάτι που επιτρεπόταν απ’ το Σύνταγμα του 1864.

Σαν Βουλευτής ο Πάνος Μανωλίτσης δεν ξέχασε την ιδιαίτερη πατρίδα του την Λευκάδα και τα χιλιάδες προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι συμπατριώτες του Λευκαδίτες. Για το όλο έργο του “μιλάει” από μόνο του το παρακάτω ιδιόχειρο σημείωμα, που βρέθηκε στο προσωπικό αρχείο του ανιψιού του Σπύρου Μανωλίτση (Πίπα, πατέρα του Νικηφόρου Μανωλίτση), το οποίο είχε ως αποδέκτη τον φαρμακοποιό Ανδρέα Κουκουλιώτη, πιθανόν για να το δημοσιεύσει σε κάποια τοπική εφημερίδα ή περιοδικό της Λευκάδος. Αναφέρει: 1911 – Πάνος Μανωλίτσης Βουλευτής: 1ον Κατόρθωμα ανέγερσης Δημοτικού Σχολείου Αλεξ., 2/ Σχολείον Εγκλουβής, 3/ Σχολείον Σύβρου, 4/ Σχολείον Κατωχωρίου, 5/ Οδός Λαζαράτων Αλέξανδρος, 6/ Το όρος των Κάρρων από Εθνικόν Κοινοτικόν, Προς αποφυγήν διαινέξεων, 7/ Σύστασις του ΤΑΟΛ, 8/ Το Κονάρ-Τομάνο, το γλύτωμα των περιουσιών από τους τοκογλύφους”.

Πήρε μέρος με τον βαθμό του Λοχαγού στον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, καθώς επίσης και στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους, όπου ανακλήθηκε και πάλι σε ενέργεια, μετά την αποστράτευσή του στις 2 Μαΐου 1912 με το βαθμό του Ταγματάρχη. Την 25η Μαρτίου 1914 προάγεται στο βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Μετά το πέρας της στρατιωτικής του καριέρας εγκαταστάθηκε για 7-8 χρόνια περίπου, στο πατρικό του σπίτι στον Αλέξανδρο. Εν συνεχεία, περί το 1925 έφυγε για την πόλη της Λευκάδας μέχρι το 1931 όπου και πέθανε. Κηδεύτηκε στον Άγιο Δημήτριο στον Αλέξανδρο, χωρίς ποτέ να κάνει οικογένεια.

[Πηγή: Αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους, Τριμηνιαία έκδοση Συλλόγου Αλεξανδριτών Λευκάδας, Περίοδος Γ’ • Αριθμός φύλλου 9 • Απρίλιος – Μάιος – Ιούνιος 2012, Άρθρο του Δημητρίου Νικ. Μανωλίτση (Κασσάνδρη) με τίτλο «Πάνος Μανωλίτσης του Σπύρου Βουλευτής Λευκάδας (1854-1931)», – Δες περισσότερα εδώ]).

(Σημείωση: Με μια μικρή επιφύλαξη ότι δεν πρόκειται περί συνωνυμίας).

Ο Γεράσιμος Θερμός του Πάνου (Τλίλας) γεννήθηκε το 1918 στην Εγκλουβή. Το 1939 τελείωσε την Παιδαγωγική Ακαδημία στα Γιάννενα και επιστρατεύτηκε. Έλαβε μέρος στον πόλεμο του ΄40 σαν Ανθυπολοχαγός Πεζικού. Μετά την κατάρρευση ήρθε στο χωριό του, την Εγκλουβή, και οργανώθηκε στις αρχές του 1942 από τους πρώτους στο ΕΑΜ. Πιάστηκε από τους Ιταλούς και κρατήθηκε μαζί με άλλους χωριανούς του περίπου ένα χρόνο στις φυλακές Λευκάδας.

Βγαίνοντας από τη φυλακή εντάχτηκε στον εφεδρικό ΕΛΑΣ και κατόπιν στο μόνιμο ΕΛΑΣ όπου υπηρέτησε στην αρχή σαν στρατιωτικός του Ανεξάρτητου Τάγματος Λευκάδας που υπαγόταν στην VII Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ με πολιτικό το Γ. Λογοθέτη, δάσκαλο, και καπετάνιο τον Στάθη Σταύρακα. Αργότερα, τον Αύγουστο του 1944, όταν το ανεξάρτητο Τάγμα Λευκάδας εντάχτηκε στο Σύνταγμα Ιονίων Νήσων ήταν υπεύθυνος του ΙΙ Γραφείου αυτού του Συντάγματος.

Ήταν μέλος του ΚΚΕ. Μετά τη Βάρκιζα ήταν κι αυτός καταδιωκόμενος. Το φθινόπωρο του 1946 μαζί με τον Πάνο Γιαννούλη σχημάτισαν ένοπλο τμήμα (σ.σ. Αρχηγείο Λευκάδας – Ξηρομέρου του ΔΣΕ) με προοπτική το τμήμα αυτό να προσπαθήσει να περάσει στην Ήπειρο και να ενωθεί με τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού. Μέχρι τον Ιούνιο του 1947 έκαναν πολλές προσπάθειες να πετύχουν το στόχο τους χωρίς να το καταφέρουν, λόγω έλλειψης χώρου για μεγάλους ελιγμούς στο νησί και της τεράστιας πίεσης των χωροφυλάκων, των ΜΑΥδων και τον κάθε λογής παρακρατικών.

Τα τέλη Ιουνίου του 1947 στην προσπάθειά τους να φύγουν οπωσδήποτε για την Ήπειρο, κλείστηκαν από τους 350 περίπου διώκτες τους, χωροφύλακες και παρακρατικούς (η ομάδα του αποσπάσματος των καταδιωκόμενων αγωνιστών ήταν 15 περίπου), και ύστερα από σκληρή μάχη στην περιοχή Πούντα του Ακτίου σκοτώθηκαν οι περισσότεροι. Τα κεφάλια εφτά μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού αφού τα έκοψαν τα έφεραν και τα κρέμασαν στο Πεντοφάναρο της κεντρικής πλατεία Λευκάδας. Οι εφτά αγωνιστές ήταν: Γεράσιμος Θερμός – Τλίλας από την Εγκλουβή, Νίκος Γαζής – Παπλογιάννης από τη Βαυκερή, Κώστας Ζακυνθινός – Ρέντζος από τους Πηγαδησάνους, Γιάννης Κοντογεώργης – Μπαλέρτας από την Εγκλουβή, Τάσος Θ. Μανωλίτσης – Βρακάς από τον Αλέξανδρο, Ζώης Παπαδόπουλος από το Πινακοχώρι και Παναγιώτης Μίνου από τη Μερόπη Πωγωνίου Ιωαννίνων. [Δες εδώ περισσότερα].

[Πηγή: Χειρόγραφο Γ. Λογοθέτη, Λευκάδα 1988 (αδημοσίευτο)].

O Κυριάκος Κονιδάρης γεννήθηκε στο Νυδρί Λευκάδας. Ολοκλήρωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση στον Πειραιά, όπου και υπήρξε πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Μαθητών. Σπούδασε στην Σ.Ε.Υ.Π. Αθηνών και συμμετείχε στο στο Δ.Σ. των σπουδαστών της σχολής. Εργάστηκε ως οικοδόμος και τυπογράφος παράλληλα με τις σπουδές του.

Με ειδικότητα κρυοβιολογίας του εργαστηρίου Κυτταρολογίας/Παθολογοανατομίας και Μεταμόσχευσης Μυελού & Κρυοβιολογίας του αντικαρκινικού νοσοκομείου «Άγιος Σάββας», εργάστηκε στο εργαστήριο αιμοδοσίας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκάδας από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Άσκησε πλούσια συνδικαλιστική, κοινωνική και αυτοδιοικητική δράση. Διακρίθηκε ως εκπρόσωπος των εργαζομένων στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», ως εκλεγμένο μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου Νοσοκομείου Λευκάδας και Περιφερειακού Συμβουλίου Υγείας Ιονίων Νήσων, του ΟΚΑΝΑ Λευκάδας και του Συμβουλίου Εθνικού Δικτύου Νοσοκομείων Προαγωγής Υγείας

Μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ελλομένου από το 1998 έως το 2010, στο οποίο διετέλεσε και Πρόεδρος. Είχε εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος Δήμου Λευκάδας, με την δημοτική κίνηση «Όλοι για τη Λευκάδα». Στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου 2012 ήταν υποψήφιος στην εκλογική περιφέρεια Λευκάδας με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Έφυγε στις 7 Νοέμβρη 2010 πρόωρα από τη ζωή, όταν τραυματίστηκε θανάσιμα μετά από εκπυρσοκρότηση του κυνηγετικού του όπλου. [Δες εδώ περισσότερα].

Ο Θεμιστοκλής Καρφάκης γεννήθηκε στις 14.07.1924 στα Ασπρογερακάτα Λευκάδας. Στο διάστημα της Γερμανοϊταλικής κατοχής 1942-1945 συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση.

Το 1950 αρίστευσε στις εξετάσεις της Σχολής Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου, αναγκάστηκε όμως για οικονομικούς λόγους να διακόψει τις σπουδές του. Ένα χρόνο αργότερα, το 1951, κάνει την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα, στην Πλάκα. Στο διάστημα 1951 έως 1956 ζωγραφίζει και εκθέτει έργα του στην Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Αγγλία, Ιταλία και Αυστρία. Το 1967 ζωγραφίζει και εκθέτει στην Ιορδανία και το Λίβανο.

Στα 1968-1969 προσκεκλημένος του Εθνάρχη Μακαρίου φιλοτέχνησε το πορτρέτο του, ιστορικά έργα και πορτρέτα άλλων προσωπικοτήτων της Κύπρου. Το 1979 συνεχίζει να ζωγραφίζει στη Σαουδική Αραβία, ενώ το 1985 φιλοτεχνεί το πορτρέτο του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.

Έχει πραγματοποιήσει συνολικά 15 ατομικές εκθέσεις στα κράτη που αναφέρονται πιο πάνω, 25 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, ενώ κοντά του μαθήτευσαν 120 περίπου νέοι και νέες. Έργα του εκτίθενται στο Ναυτικό Μουσείο Ελλάδας, στο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, στο Μουσείο του Αγώνα στη Λευκωσία καθώς και σε ιδρύματα και ιδιωτικές συλλογές. Ήταν μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας και του Πανελληνίου Συλλόγου Αγιογράφων.

Στο χώρο της Αγιογραφίας φιλοτέχνησε πλήθος εικόνων, καινούργιες, καθώς και με τη μέθοδο της παλαίωσης. Στα έργα του συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων μεγάλο μέρος από την Αγιογράφηση των Ιερών Ναών: α) Μεταμόρφωση Σωτήρως, Πολύγυρος Χαλκιδικής β) Παναγίας Μυρτιώτισσας, Καστέλας Πειραιά γ) Ταξιαρχών, Καρυτών Λευκάδας και δ) Αγίου Μηνά Λευκάδας.

Το 1997 εγκαταστάθηκε στην Σπασμένη Βρύση Καρυωτών Λευκάδας. Το 1998 του χορηγήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών τιμητική καλλιτεχνική σύνταξη.

Το 2002 δώρισε στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης στην Ηλιούπολη 42 έργα του με θέμα τον Αγώνα 1941 – 1945. Στις 9 Δεκεμβρίου του 2002 ο τότε δήμαρχος Ηλιούπολης Θεόδωρος Γεωργάκης εγκαινίασε σε τιμητική τελετή την «Αίθουσα Θεμιστοκλής Καρφάκης» όπου εκτίθενται μόνιμα τα έργα αυτά. Ο Θεμιστοκλής Καρφάκης «έφυγε» από τη ζωή στις 30 Σεπτεμβρίου 2014 στη γενέτειρά του τη Λευκάδα. [Δες εδώ κι εδώ περισσότερα]

Ο Λάμπρος Θεριανός διατέλεσε πρόεδρος της Κοινότητας Απόλπαινας από τις αρχές του 1956 μέχρι τις 21 Απρίλη του 1967 οπότε και καθαιρέθηκε από τη χούντα. Επανεκλέγει πρόεδρος τα έτη 1975 έως 31.12.1982, ενώ διατέλεσε κοινοτικός σύμβουλος τα έτη 1983-1986.

Ο Ξενοφώντας Κανδύλης ήταν ο τελευταίος πρόεδρος της κοινότητας Απόλπαινας πριν τη συνένωση των κοινοτήτων με την καποδιστριακή μεταρρύθμιση.

Ο Αθανάσιος Χαλικιάς υπήρξε επί 12 χρόνια πρόεδρος της Κοινότητας Απόλπαινας. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά την 01.01.1983 και παρέμεινε μέχρι τις 31.12.1994. Διατέλεσε κοινοτικός σύμβουλος από τις αρχές του 1956 μέχρι τον Απρίλη του 1967 που καθαιρέθηκε από τη χούντα και τα έτη 1975 έως 1982.