Όταν οι Βασιλικιώτες παραθέριζαν στον Άγιο Πέτρο και η Καρυά «έβριθε παραθεριζόντων»…
Η Καρυά Λευκάδας παλιά (Φωτό: Αιθεροβάμων)
Ανασκαλεύοντας τα φύλλα παλιών τοπικών εφημερίδων βρίσκουμε ότι δυο, κυρίως, από τα ορεινά χωριά του νησιού μας, ήταν εκείνα που παρουσίαζαν μια κάποια τουριστική κίνηση, όπως κατανοούμε τον όρο αυτό σήμερα, αρκετά χρόνια προτού ξεκινήσει ο μαζικός τουρισμός στα μέρη μας. Τα χωριά αυτά ήταν η Καρυά και ο Άγιος Πέτρος, κεφαλοχώρια άλλοτε της Λευκάδας.
Στα 1934 διαβάζουμε ότι τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου «η Καρυά βρίθει παραθεριζόντων», ενώ τις ίδιες μέρες ο βενιζελικός πολιτευτής Μάρκος Τσαρλαμπάς «εκδραμών εις διάφορα της Νήσου μας χωρία, ωμίλησεν εν τη πλατεία Καρυάς προς πολυπληθέστατον ακροατήριον αγροτών και εκεί παραθεριζόντων, καυτηριάσας την άναρχον ακυβερνησίαν της Κόμπανυ Τσαλδάρη».
Για δε τον Άγιο Πέτρο ήτανε ακόμη η εποχή που οι Βασιλικιώτες παραθέριζαν τους καλοκαιρινούς μήνες σε αυτή την πάλαι ποτέ κωμόπολη του νησιού μας. Στις 24 Ιούνη του 1934 διαβάζουμε:
«Η τόσον γραφική και δροσόλουστος Κωμόπολις Άγιος Πέτρος, κατά την αρξαμένην ήδη θερινήν περίοδον συγκεντρώνει πλείστους επισκέπτας εκ Βασιλικής και των πέριξ χωρίων, δια να απολαύσουν την πραγματική τερπνή και ευχάριστη δροσιά της, το άφθονο, ευγεστοδιαυγές και πεπτικό νερό της, και την φιλοξενίαν των κατοίκων του Αγίου Πέτρου.
Είνε κάπως περίεργον, διότι οι φυσιολάτραι και φανατικοί οπαδοί της υπαίθρου ιδία κατά το θέρος την αγνοούν. Διότι εις Άγιον Πέτρον ευρίσκει κανείς αφθονίαν τροφίμων, καθάρια και κατάλληλα προσιτά οικήματα προς διαμονήν, συγκοινωνίαν, περιπάτους τερπνούς, ως η άγουσα προς τα πλατάνια, ή εις Άγιον Ιωάννην στο Ροδάκι, και θαυμασιάς εξοχικάς τοποθεσίας προς διημέρευσιν.
Τα σελινοφώτιστα βράδυα του εν λόγω χωριού είνε γραφικώτατα. Οι παραθερισταί επισκεπτόμενοι τον Άγιον Πέτρον θα μείνωσιν ευχαριστημένοι».
Η κατάσταση έχει αλλάξει βέβαια ανεπιστρεπτί από τα χρόνια εκείνα κι αυτό που κυριαρχεί στις μέρες μας, και στα μέρη μας, είναι ο παράκτιος και θαλάσσιος τουρισμός με το «ήλιος, άμμος, θάλασσα» να έχει -και θα συνεχίσει να έχει- το πάνω χέρι. Εκείνος όμως που διαφαίνεται ως τάση τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια είναι ότι όλο και περισσότεροι επισκέπτες του τόπου μας εκφράζουν την επιθυμία να γνωρίσουν πέρα από το προαναφερόμενο τρίπτυχο την ενδοχώρα της Λευκάδας με τους πανέμορφους, εν μέρει ακόμη, παραδοσιακούς οικισμούς της, τις φυσικές της ομορφιές, τα μοναστήρια της, τους ανθρώπους της κ.λπ.
Η τάση αυτή καταγράφηκε μερικώς τη χρονιά που μας πέρασε και επιθυμητό είναι να ενισχυθεί παντοιοτρόπως από τους ενασχολούμενους με το τουριστικό προϊόν του νησιού μας ώστε «να αλλάξει ριζικά και η ζωή των εκεί κατοίκων και να έχουν κίνητρο παραμονής στο πιο δυσανεκτικό και φτωχό κομμάτι του νησιού, τα ορεινά χωριά μας»1.
__________________________________________________
1 Θοδωρής Γεωργάκης, Προσκυνηματικός τουρισμός στην ορεινή Λευκάδα. [Δες εδώ].
