Τα Κάλαντα του Λαζάρου στα χωριά των Σφακιωτών Λευκάδας | Λευκαδίτικα Νέα - Lefkada News

Τα Κάλαντα του Λαζάρου στα χωριά των Σφακιωτών Λευκάδας

3_καλαθι_λαζαρου

Του Θοδωρή Γεωργάκη (Παποράκη)

Στα χωριά των Σφακιωτών και ειδικότερα στα Λαζαράτα και στο Πινακοχώρι, μέσα απ’ τα βάθη των αιώνων, ακούγονται κάποια παράξενα Κάλαντα για την Ανάσταση του Λαζάρου, που δεν έχουν καμιά σχέση με αυτά τα κάλαντα που ακούγονταν στα υπόλοιπα χωριά του νησιού, τα οποία ξεκινούν με το: «Δώθε διαβαίνει ο Λάζαρος με δώδεκα αποστόλους κτλ »! Τούτη η ιδιαιτερότητα πιθανόν να είναι ένα ακόμη, απ’ τα πολλά παραδοσιακά και ιστορικά στοιχεία, που μαρτυρούν την προέλευση των κατοίκων των Σφακιωτών απ’ το Αιγαίο, όπως άλλωστε αυτοπροσδιορίζονται σαν απόγονοι Κρητών!

pinakochori_Lefkadas

Τα παιδιά των Σφακιωτών, με ένα καλάθι, στο οποίο είχαν μέσα στρωμένο παχύ στρώμα άχυρου, για να τοποθετούν τα αυγά, που τα φίλευαν οι νοικοκυράδες, για αυτό και η ευχή «τ’ Λαζάρου τ’ αυγά», στολισμένο με δενρολίβανο και μπλέ κρίνους, γυρνούσαν σε όλα τα σπίτια των χωριών απ’ τα χαράματα ανήμερα του Σάββατου του Λαζάρου και έψελναν αυτά τα μοναδικά κάλαντα.

2_καλαθι_λαζαρου

Πανηγύρι ολάκερο στήνονταν στα χωριά εκείνες τις αλησμόνητες δεκαετίες 1960-70, που κάθε ένα απ’ τα πέντε μεγάλα χωριά των Σφακιωτών είχε στο δημοτικό του σχολείο πάνω από ογδόντα παιδιά! Ένα ατέλειωτο σμάρι παιδικών φωνών γέμιζε τα σοκάκια και τα καντούνια των γειτονιών και έσπερναν το προμήνυμα της Μεγάλης Εβδομάδας!

Και οι νοικοκυρές, που έκαναν τη λάτρα του σπιτιού, μπουγάδες με τις αλυσίβες, άσπριζαν με τον ασβέστη τις αυλές, άπλωναν τα χοντροσκούτια στον ήλιο να λιαστούν και να αποτινάξουν τη μούχλα του χειμώνα και σάρωναν τις αυλές με τη μεγάλη σκούπα από θρούμπα, καλόκαρδα φίλευαν τα παιδάκια με αυγά, όπως προαναφέρθηκε, λαδοκούλουρα και κάπου – κάπου, όσες είχαν τακουΐνο (πορτοφόλι), τους έδιναν και κανένα φραγκάκι!

«ΘΕΙΑ, ΝΑ Σ’ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΖΑΡΟ;»

Αν είναι με το θέλημα και με τον ορισμό σας,
ας πούμε και τον Λάζαρο εδώ στ’ αρχοντικό σας.

Αγαπητοί χριστιανοί κι’ αδέρφια του Λαζάρου
ακούστε θάμα πούδανε οι κάτοικοι του Άδου.

Τέταρτη μέρα ήτανε η ώρα η πρωία
που ο Λάζαρος επέθανε πέρα στην Βιθανία.

Ήρθαν οι αδερφάδες του η Μάρθα κι’ Μαρία
τον έκλαψαν, τον θρήνησαν καθώς είχε και χρεία
Και μήνυσαν και του Χριστού να πάει να τον σηκώσει.

Κι ο Κύριος εκάθισε ακόμη δυό ημέρες
Να δεί τις αδερφάδες του αν είχαν τέτοιο σέβας.

Και το Σάββατο το πρωί φθάνει στην Βιθανία.
Όπου τον υποδέχθηκαν η Μάρθα κι’ η Μαρία.
Κι ο κύριος εζήτησε που ήτανε θαμένος.

Και κείνες τον οδήγησαν πάνω από το μνήμα.
Κι ο Κύριος εφώναξε με μια φωνή μεγάλη:
«Σήκω επάνω Λάζαρε για να σε δούν κι άλλοι».

Κι ο Λάζαρος σηκώθηκε με χέρια σταυρωμένα.
Δεν ήταν τετραήμερος. Δεν ήταν βρωμισμένος.
Μον’ ήταν άγιος άνθρωπος και φίλος του Δεσπότη,
όπου τον ακολούθαγε για πάντα στο πλευρό του.

Σε τούτο σπίτι πού ‘ρταμε ροδιά ‘ναι φυτεμένη
να ζήσει η κοπελούλα σας η μοσχαναθρεμένη!

Σε τούτο σπίτι πού ‘ρταμε κλημά ‘ναι φυτεμένο
να ζήσει το παιδάκι σας το μοσχαναθρεμένο!

Δός μας Κυρά ότι αγαπάς να πάμε παραπέρα
γιατί ο ήλιος ψήλωσε ήρτε Βαγιών η μέρα!



Αφήστε το σχόλιό σας

XHTML: You can use these html tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

            









Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.