«Χειραψία μ΄ έναν δραπέτη» (Ποίημα του Θοδωρή Γεωργάκη)

XEIΡΑΨΙΑ Μ’ ΕΝΑΝ ΔΡΑΠΕΤΗ…

Καμουφλάρομαι… Προσποιούμαι… Επαίρομαι… Ο
ασφαλής μηχανισμός της απόκρυψης! Φαντάζω
ευυπόληπτος πλέον στην μπουρζουάδικη κοινωνία
των Αθηνών! Είμαι ένας καθωσπρέπει μικροαστός…
Μεταξύ Κολωνακίου και Πλατείας Συντάγματος
κυκλοφορώ… Mισά σπαστά Ελληνικά, μισά Αγγλικά
της Οξφόρδης ομιλώ… Δείπνα σε εστιατόρια
ακριβά… Μια Dom Perignon σαμπάνια παρακαλώ…
Στο θέατρο τακτικά πηγαίνω, θέση VIΡ… Το παλτό
σας κύριε, σε περίοπτη θέα θα το τοποθετήσω στο
βεστιάριον… Χθες, να, συντρίφτηκα με τον «Καλό
στρατιώτη Σβέϊκ» του Γιάροσλαβ Χάσεκ… Τι
μηνύματα… Τι προβληματισμοί… Ανηφόρησα έπειτα
στη Βερανζέρου για το καθιερωμένο βρώμικο των
μεταθεατρικών καθαρμών… Στον κινηματογράφο
πάντα επιλέγω την αίθουσα του ποιοτικού
«ΔΑΝΑΟΥ» … «Τα φτερά του έρωτα» του Βιμ
Βέντερς, «Μπορντέλο» του Νίκου Κούνδουρου,
«Μια αιωνιότητα και μια μέρα» του Θόδωρου
Αγγελόπουλου, «Ο άνθρωπος από μάρμαρο» του
Αντρέϊ Bάϊντα, «Ένας άνθρωπος που τον έλεγαν
άλογο» του Έλιοτ Σίλβερστιν! Πόσο λυπήθηκα για
την αρπαγμένη γη των Ινδιάνων Σιού…
Για τις θερινές μου διακοπές εξετάζω πεντάστερα
ξενοδοχεία μεταξύ Μυκόνου και Βαλεαρίδων…
Λάδι καρύδας για εβένινο μαύρισμα, ομπρέλα
Cristian Dior, αεροπορικά εισιτήρια σε θέση μπίζνες!

Καταναλώνω, άρα υπάρχω… Ύφος αναγνωρίσιμου…
Tηλεοπτική περσόνα ψειμιθιωμένη στα πρωινάδικα
του ευτελισμού μεταξύ βαθυστόχαστων αναλύσεων
περί της αύξησης των επιτοκίων απ’ την FED και
κάτι πιο κοσμικών….

Αναγνωρίσιμος είμαι στο τηλεοπτικό κοινό… Άρα
υπάρχω…

Ενός λεπτού σιγή… Επίθεση δέχτηκα απ’ τον
πραγματικό μου εαυτό… Σπάω τα δεσμά της
αλλοτρίωσης… Καταρρίπτω τoν μεσότοιχο μεταξύ
μικροαστικής πλάνης και αληθινής ζωής…
Δραπετεύω απ’ τα δεσμά του δηθενισμού… Σκότωσα
όλους τους δεσμοφύλακες του εαυτού μου… Μια
χειραψία θερμή μ’ έναν δραπέτη της φενάκης σας
ομολογώ…

(ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ. Για την Ημέρα της Ποίησης. Απ’ την ενέκδοτη Ποιητική μου Συλλογή με τίτλο «Οργισμένη Αφίσα»)