Σπυρίδων Βαλαωρίτης (1819 – 1887)
Ο Σπυρίδων Βαλαωρίτης με επίσημη στολή πρέσβη
«Μετά μακράν νόσον απεβίωσε την 30 παρελθόντος μηνός ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ αρχαίος και εντιμότατος πολιτευόμενος πολλάκις διετελέσας εις ανώτατα της πολιτείας αξιώματα και διακριθείς επί ευθύτητι και νοημοσύνη. Εγεννήθη εν Λευκάδι τον Μάϊον του 1819. Υπό τον Ιωάννην Οικονομίδην και Κωνσταντίνον Ασώπιον διήκουσεν εν Κερκύρα τα εγκύκλια μαθήματα, νέος δ” έτι τω 1837 μετέβη εις Παρισίους ένθα εσπούδασεν την νομικήν. Μετά την περάτωσιν των νομικών αυτού σπουδών επανήλθεν εις την Επτάνησον και συζευχθείς την εκ Ζακύνθου Μαρίαν Ρόζαν Στεφάνου ιδιώτευσε κατοικίσας εν Λευκάδι μέχρι του 1849, ότε κατά την συγκρότησιν της ελευθέρας Ιονίου Βουλής της Θ” περιόδου εκτεθείς ως υποψήφιος ανεδείχθη πρώτος βουλευτής.
Έκτοτε και επί μακράν σειράν ετών αντιπροσώπευσε διαρκώς την Λευκάδα εν τη Ιονίω Βουλή, τη Εθνοσυνελεύσει και ταις μετά την ένωσιν της Επτανήσου βουλαίς. Εν Επτανήσω διετέλεσε γραμματεύς της Θ” βουλής, γερουσιαστής δε κατά την Ι” και ΙΑ” βουλευτικήν περίοδον, και υποψήφιος πρόεδρος της Γερουσίας, αλλ” επεκράτησε τότε ο της αντιδράσεως υποψήφιος Δημήτριος Καρούσος, ο και τελευταίος χρηματίσας πρόεδρος μέχρι της ενώσεως.
Το 1866 εκλήθη ως υπουργός των Εξωτερικών εις το υπό την προεδρείαν του Βενιζέλου Ρούφου υπουργείον, όπερ εφήρμοσε τους υπό της Εθνοσυνελεύσεως ψηφισθέντας αφομοιωτικούς νόμους συμπράκτορα έχων τον Φορέστην κληθέντα υπουργόν της Δικαιοσύνης. Επί του κατά το 1868 σχηματισθέντος υπό του Βούλγαρη υπουργείου εκλήθη εις την διεύθυνσιν του υπουργείου των Οικονομικών, ολίγον δε κατόπιν εις το υπό τον Ζαήμην υπουργείον εχρημάτισεν υπουργός των Εξωτερικών. Το 1874 διωρίσθη πρέσβυς εν Λονδίνω, οπόθεν ανεκλήθη το 1875. Εκλεχθείς δε εις την μεθεπομένην περίοδον βουλευτής επανήλθεν εις Αθήνας όπου διαρκώς παρέμεινε πολιτευόμενος ταχθείς υπό τον Κουμουνδούρον. Μετά την προσάρτησιν της Ηπείρου και Θεσσαλίας διαλυθείσης της βουλής εξελέγη δις πρόεδρος αυτής κατά δύο συνεχείς συνόδους γενόμενος έκτοτε οπαδός του υπό τον Τρικούπην κόμματος.
Κατά το 1872 παρέστη ως αντιπρόσωπος του βασιλέως εις τους γάμους του διαδόχου της Δανίας ότε και έλαβε τας ταινίας του μεγαλοσταύρου του Δανεβρόγ και του αγίου Ολάφ της Σουηδίας. Πλην των παρασήμων τούτων έφερε τον μεγαλόσταυρον του σιδηρού στέμματος της Αυστρίας, την μεγάλην ταινίαν του Μετζιτιέ, τον ταξιάρχην του αγίου Μιχαήλ και Γεωργίου της Αγγλίας και τον ανώτερον ταξιάρχην του Σωτήρος απονεμηθέντα αυτώ κατά τας τελευταίας εορτάς επι τη ανηλικιώσει του διαδόχου.
Κατά ρητήν επιθυμίαν του θανόντος ο νεκρός του μετηνέχθη εις την ιδιαιτέραν αυτού πατρίδα Λευκάδα όπου εγένετο η κηδεία αυτού μεγαλοπρεπής και επιβάλλουσα. Τοιούτως εν συντόμω υπήρξεν ο δημόσιος βίος του Σπυρίδωνος Βαλαωρίτου, ου και την εικόνα εν στολή πρέσβεως παραθέτομεν».
Πηγή: Ανωνύμου, Άστυ, Τόμος 2, Αρ. 99 (1887)
