Μικρό αφιέρωμα της Λέσχης Ανάγνωσης της Δημόσιας Βιβλιοθήκης στον άνθρωπο Κώστα Φωτεινό και το έργο του

Στον φιλόλογο πεζογράφο και ποιητή Κώστα Φωτεινό, ο οποίος διατέλεσε για πολλά χρόνια Αντιπρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας, ήταν αφιερωμένη η πρώτη συνάντηση του νέου χρόνου της λέσχης ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης που έλαβε χώρα το απόγευμα της Τρίτης 31 Γενάρη 2023.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης έγινε η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της βιβλιοθήκης. Την πίτα ευλόγησε ο Αρχιμανδρίτης π. Ιωαννίκιος Ζαμπέλης. Ακολούθησε στη συνέχεια η παρουσίαση των έργων του αείμνηστου Κ. Φωτεινού από μέλη της λέσχης ανάγνωσης, που συνοδεύτηκε από την ανάγνωση ποιημάτων και πεζών κειμένων του. Στην εκδήλωση συμμετείχαν μεταξύ άλλων η σύζυγος του συγγραφέα, Ρουμπίνη, οι κόρες του, Νάντια και Θεοφίλη, καθώς και φίλοι του.

Η κ. Μαρία Ρούσσου, προϊσταμένη της Δημόσιας Βιβλιοθήκης, παρουσιάζοντας τη λέσχη ανάγνωσης είπε ότι τα μέλη της συναντιούνται μια φορά το μήνα και γίνεται παρουσίαση ενός συγγραφέα ή κάποιου βιβλίου. Το μικρό αφιέρωμα στον Κ. Φωτεινό ήταν μία ιδέα της κας Ελένης Καρατζά, η οποία είναι υπεύθυνη της λέσχης ανάγνωσης. Όπως ανέφερε στη συνέχεια, ο κ. Φωτεινός ήταν ένας άνθρωπος παράδειγμα, τόσο ως προς τον όγκο και τη σημασία του έργου του όσο και ως προς την στάση ζωής του. Ανήγγειλε επίσης ότι στο τέλος Απριλίου (το Σαββατοκύριακο πριν την Πρωτομαγιά), αν δεν αλλάξει κάτι, θα γίνει σε συνεργασία με την Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών και άλλους φορείς ένα μεγαλύτερο αφιέρωμα στο συγγραφέα, ο οποίος, όπως παρατήρησε η κ. Ρούσσου, παρότι του είχε προταθεί να γίνει το αφιέρωμα αυτό όσο ήταν ακόμη εν ζωή αυτός με την σεμνότητα που τον διέκρινε το ανέβαλε για αργότερα.

Η φιλόλογος κ. Ντίνα Αυγέρη, μέλος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Δημόσιας Βιβλιοθήκης, μίλησε στη συνέχεια για την γνωριμία της με τον Κ. Φωτεινό, όταν ήρθε ως εκπαιδευτικός στη Λευκάδα, και για το έργο του. Είπε μεταξύ άλλων η κ. Αυγέρη:

«Στο σύνολο του έργου του εγώ βλέπω τον άνθρωπο που όχι μόνο αγαπάει τον τόπο του, αλλά τον ξέρει τον τόπο του. Τον αγαπάει και τον περιγράφει χωρίς να τον νοσταλγεί. Δηλαδή δεν είδα να λέει αχ τι καλά που ήταν τότε. Στέκεται σε πρόσωπα, σε γεγονότα, σε εικόνες με μία ματιά αποστασιοποιημένη. Σαν ένας καλός οπερατέρ με όλα τα χρώματα. Δεν εξωραΐζει. Ακουμπάει στον μόχθο των ανθρώπων. Ακουμπάει στους καθημερινούς ταπεινούς ανθρώπους. Τα ονόματά τους ακόμη και μέσα στο έργο του είναι ταπεινά. Η Ανδρομάχη, ο Νταρέλος -μία φυσιογνωμία που με εντυπωσίασε πολύ-, ο Μιχάλης, ο Αναστάσης. Κι όλο αυτό, στα μάτια τα δικά μου, τον κάνει έναν άνθρωπο που κατάφερε να βγει από την καθημερινότητα απλά αλλά τόσο πνευματικά. Ξέφυγε από τους καθημερινούς απλούς μας τρόπους και συνήθειες και έχουμε κάτι πιο ωραίο και πνευματικό.

Είδε επίσης όλη αυτή τη μεταβολή που έρχεται στον τόπο μας, στο νησί μας. Ας πούμε το «Ανεβαίνοντας στη σκάλα» μου άρεσε πάρα πολύ. Μου άρεσε ο διάλογος και η πάλη του γέροντα να αφήσει το χωριό και να κατέβει παρακάτω να κάνει τα τουριστικά. Είδε τι θα συνέβαινε από πολύ νωρίς. Αυτό του δίνει μια ιδιαίτερη αξία και ποιότητα στη σκέψη του και στη γραφή του, γιατί μπορεί να σκεφτόμαστε αλλά πρέπει να έχουμε και την ικανότητα ή το ταλέντο να αποτυπώσουμε στο χαρτί με τον καλύτερο τρόπο αυτά που σκεφτόμαστε χωρίς υπερβολές. Είναι γνωστό σε όλους και πολύ περισσότερο μάλιστα σε σας που είσαστε ντόπιοι και συγγενείς το πόσο ωραίος ήταν σε όλα του. Δεν ύψωσε τόνο ως διευθυντής – τον θυμάμαι στο σχολείο. Δεν ήταν αυστηρός, αυταρχικός κλπ. Ως φιλόλογος τι να πω, επιφανής, όπως και η Ρουμπίνη (σ.σ. η γυναίκα του). Οι καλοί φιλόλογοι που ασχολούνταν και με κάτι άλλο. Σήμερα οι συνάδελφοι, τα νέα παιδιά, τρέχουν από σχολειό σε σχολειό και από ώρα σε ώρα για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα.

Το ποιητικό του έργο είναι έκπληξη. Τι να πούμε για τη γλώσσα, για τη σύλληψη των θεμάτων. Τον «Ρακοσυλλέκτη», τον «Ανεμοδείκτη στη νηνεμία». Αλλά και όλα τα άλλα τα έργα με τα οποία έχει ασχοληθεί, κριτικές που έχει κάνει για τον Σικελιανό, για τη Λευκάδα γενικότερα, είναι μία -και θα είναι- έντονη παρουσία στον τόπο μας. Το περιοδικό «Προκυμαία» ήταν ένα καταπληκτικό περιοδικό και κρίμα που δεν συνεχίστηκε (σ.σ. ο Κ. Φωτεινός ήταν Διευθυντής Σύνταξης). Είχε υψηλού πρωτότυπες και αδημοσίευτες εργασίες. Δεν ξέρω πολλά τέτοια περιοδικά πέρα από τα επιστημονικά περιοδικά που κυκλοφορούν και είναι ειδικευμένα σε κάθε τομέα. Αυτό ήταν τόσο πλούσιο που πιστεύω δεν προλάβαινες να το διαβάσεις μέχρι να εκδοθεί το επόμενο. Βγήκαν νομίζω 10 τεύχη αλλά είναι πάρα πολύ περιεκτικά με σοβαρές εργασίες…».

Η γυναίκα του η Ρουμπίνη έκανε μνεία σε ένα άλλο περιοδικό που έβγαζε ο «Ορφέας» Λευκάδας επί προεδρίας Βασίλη Θερμού, τις «Λευκαδίτικες Σελίδες». Όπως είπε ο Κ. Φωτεινός πήγαινε με ταξί στα Γιάννενα όπου εκδίδονταν το περιοδικό. Στο περιοδικό αυτό είχε και την κριτική βιβλίου, όπως και στο περιοδικό «Προκυμαία». Στο 2ο τεύχος των «Λευκαδίτικων Σελίδων» είχε κάνει μία εκτενέστατη κριτική για το βιβλίο του Πάνου Ροντογιάννη «Η Χριστιανική τέχνη στη Λευκάδα». Είπε ακόμη ότι υπάρχουν πολλά ανέκδοτα γραπτά που προσπαθεί να τα βάλλει σε κάποια σειρά.

Μίλησαν και άλλοι στη συνέχεια για τον συγγραφέα, όπως η κ. Δέσπω Γράψα-Καλέζου που διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο της «Μικρές και Μεγάλες Στιγμές».