«Προστασία», ποίημα της Κατερίνας Λιβιτσάνου-Ντάνου

Το ποίημά με τίτλο «ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ» της Κατερίνας Λιβιτσάνου-Ντάνου περιλαμβάνεται στο ανθολόγιο Ποίησης με τίτλο «ΞΕΦΥΛΛΙΣΜΑΤΑ», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις itravelpoetry.

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Οι γονείς μας δεν έφυγαν ποτέ από το σπίτι,
είναι πάντα εκεί και μας καρτεράνε!

Η μάνα φοράει πάντα το μαντήλι
ξυπνάει πρωί, ζυμώνει, ανάβει τη φωτιά,
μας ετοιμάζει πρωινό, μας ξεπροβοδίζει
για το σχολείο, θέλει να μάθουμε γράμματα.
Φροντίζει τα ζωντανά, ανάβει το φούρνο
βάζει στη μαλάθα το ζεστοφούρνι
και πολλές φορές τρέχει στα χωράφια
(έχει κι εκεί δουλειές) και συνεχίζει
μέχρι να έρθει η νύχτα, με μαγεριό,
με κέντημα, με πλέξιμο, με αργαλειό.
Δεν έχω δει τη μάνα να ξεκουράζεται, μόνο
ν' αγωνιά για μας και να μας συμβουλεύει…

Ο πατέρας φοράει πάντα τη σκούφια
ξυπνάει κι εκείνος πρωί και κάνει δουλειές
μέσα και έξω από το σπίτι. Κατεβαίνει
στη Χώρα, ψωνίζει ό,τι μας λείπει
(δε θέλει να μας λείψει τίποτα), χαίρεται
που είμαστε καλά, που μεγαλώνουμε,
που οι δάσκαλοί μας μας επαινούν
(όλοι οι γονείς χαίρονται για την προκοπή
των παιδιών τους). Μας παροτρύνει
να μην απουσιάζουμε από την εκκλησιά
(αυτός ποτέ δε λείπει), το βλέμμα του
δε μας δίνει πολύ θάρρος, έτσι πρέπει…

Οι γονείς μας δε θα φύγουν ποτέ από το σπίτι,
μας προστατεύουν με απλωμένες φτερούγες!