Ανεπίτρεπτοι ιστορικοί και πολιτικοί χαρακτηρισμοί

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΥΔΗ*

Μου προκάλεσε έντονη ανησυχία και προβληματισμό, αλλά όχι και έκπληξη, το περιεχόμενο της ανακοίνωσης-άρθρου της περιφερειακής Παράταξης «Επτανησιακή Αναγέννηση» που υπογράφει ο επικεφαλής της Γιώργος Καλούδης με αφορμή το ενδεχόμενο κλείσιμο ΤΕΙ Ιονίων νήσων.

Εκεί μεταξύ πολλών αναφέρεται στην ανιστόρητη και επιζήμια για το λαό αφομοίωση των Επτανήσων από τον τότε Ελληνικό κορμό!! Για να τεκμηριωθεί δε ο ισχυρισμός μνημονεύονται η βάρβαρη όπως χαρακτηρίζεται πράξη της κατάργησης το 1865 της Ιόνιας Ακαδημίας και η δόλια από την Αθήνα κατάργηση της Συνόδου της Ιεραρχίας της Επτανήσου!

Τούτες τις μέρες που γιορτάζουμε την Ένωση της Επτανήσου με την μητέρα πατρίδα, θα τρίζουν φαντάζομαι τα κόκαλα των ριζοσπαστών βουλευτών της Ιόνιας Πολιτείας ακούγοντας τα παραπάνω.

Με την ευκαιρία θυμίζω ότι κατά την διάρκεια της ελληνικής επανάστασης οι επτανήσιοι στήριξαν με υλικά μέσα αλλά και με τη συμμετοχή τους τον αγώνα για την ανεξαρτησία. Αυτό αναπτέρωσε το πόθο τους για ένωση με την Ελλάδα. Έτσι μετά από πενήντα χρόνια προσπαθειών και αγώνων ήρθε η πολυπόθητη στιγμή που στις 21 Μαΐου 1864 η ελληνική σημαία υψώθηκε στο φρούριο της Κέρκυρας.

Επτανήσιοι βουλευτές με επικεφαλής τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη εισήλθαν στην Εθνοσυνέλευση και έδωσαν νέο αίμα στην ελληνική πολιτική ζωή.

Η ιστορική επιστήμη διδάσκει ότι για να ερμηνευτούν και κατανοηθούν σωστά τα ιστορικά γεγονότα πρέπει να αξιολογηθούν σύμφωνα με τα δεδομένα που ίσχυαν τον χρόνο που έλαβαν χώρα και όχι όπως τα κρίνουμε σήμερα.

Έτσι μετά την ένωσή τους με την Ελλάδα τα ιόνια νησιά, όπως ήταν φυσικό, εντάχθηκαν στο πλαίσιο της συνοχής και ομοιομορφίας μεταξύ των επαρχιών του νέου κράτους. Τούτο είχε ως δυσμενή συνέπεια το τότε κλείσιμο της Ιονίου Ακαδημίας.

Επίσης για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας πρέπει να τονιστεί ότι δεν κατάργησε η Αθήνα (αυτή δήθεν μας φταίει για όλα) και μάλιστα δόλια την Σύνοδο της Ιεραρχίας της Επτανήσου αλλά το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο πολύ ορθά μετά την πολιτική ένωση της Επτανήσου το 1864 εξέδωσε σχετικό Τόμο, προκειμένου να ακολουθήσει και η Εκκλησιαστική Ένωση. Το ίδιο άλλωστε συνέβη με τις μητροπόλεις της Θεσσαλίας και ενός τμήματος της Ηπείρου όταν απελευθερώθηκαν το 1882.

Εκτιμώ επομένως ότι ιστορικές και πολιτικές αναφορές για επιζήμια αφομοίωση των Επτανήσων ή για δόλιες και βάρβαρες πράξεις εναντίον τους από την ελληνική πολιτεία όχι μόνο εγκυμονούν κινδύνους για την εθνική μας ομοψυχία αλλά και για την απαραίτητη σύμπνοια και συνοχή των ίδιων των Επτανήσων.

Αν αυτά συνδυαστούν με την εσχάτως χρησιμοποιούμενη εμπρηστική και καινοφανή πολιτική φρασεολογία του τύπου «αθηνόδουλοι» ή «διοικητικό αθηνοκεντρικό καλλικράτειο καπέλλο» (για την αποκεντρωμένη διοίκηση Πελοποννήσου – η οποία άλλες φορές αναφέρεται απαξιωτικά -αν είναι δυνατόν- ως Μωριάς), αλλά και τις σκληρές, ανοίκειες και πρωτοφανείς προσωπικές επιθέσεις σε βάρος πολιτικών αντιπάλων, δημιουργούνται κατά την γνώμη μου σοβαρές ανησυχίες για την πρόκληση ενός νοσηρού κλίματος μισαλλοδοξίας, εχθρότητας με τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο, απομονωτισμού και διχασμού του επτανησιακού χώρου.

Θεωρώ ότι το φαινόμενο δεν θα σταματήσει εδώ, γιαυτό και οι πολιτικές δυνάμεις στα Ιόνια νησιά δεν πρέπει να το υποτιμήσουν. Βλέπετε η νεοαποστασία που εκδηλώθηκε το Φθινόπωρο του 2010 στο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης στα Επτάνησα δεν είχε ως μόνη συνέπεια να χαθεί η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων…

*Περιφερειακός σύμβουλος Ιονίων νήσων
Περιφερειακής Ενότητας Κέρκυρας, με την Παράταξη «ΙΟΝΙΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ»