Published On: Τε, Ιουλ 20th, 2016

Εσπερινός στο παλιό Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στο Σπανοχώρι Λευκάδας (ΦΩΤΟ+ΒΙΝΤΕΟ)

Με την προσέλευση πολλών προσκυνητών από την ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου των Σφακιωτών τελέσθηκε το απόγευμα της Τρίτης 19 Ιούλη, παραμονή της εορτής του Προφήτη Ηλία, Εσπερινός με αρτοκλασία στο παλιό ομώνυμο Μοναστήρι στο Σπανοχώρι Λευκάδας. Θα ακολουθήσει σήμερα, ανήμερα της γιορτής, πανηγυρική Θεία Λειτουργία – ο Όρθρος θα αρχίσει στις 7.30 π.μ.

[Gallery not found]

Η ίδρυση της μικρής Μονής, από την οποία σώζεται σήμερα μόνο ο ναΐσκος, ανάγεται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας στη Λευκάδα (1479-1684), χωρίς όμως να έχει διασωθεί ποιος την ίδρυσε και πότε ακριβώς ιδρύθηκε. Γεγονός είναι ότι με το πέρασμα των χρόνων το μονύδριο απέκτησε μέσα από δωρεές και δημόσιες παραχωρήσεις πολύ μεγάλη περιουσία και το έτος 1709 πέρασε στο Δημόσιο. Οι Ενετοί παραχωρούσαν τα επόμενα χρόνια δικαίωμα «πατρωνείας δημοσίου δικαίου» επί της Μονής και της μεγάλης περιουσίας της σε κληρικούς, για τη λειτουργία, τη συντήρηση και τη διαχείριση των εισοδημάτων της. Μετά τον θάνατο του τελευταίου «πάτρωνα», του ιερέα Ιωάννη Χαλικιά, το 1815 η Μονή περιήλθε και πάλι στο Δημόσιο, που μίσθωνε κάθε τέσσερα χρόνια τα κτήματά της με την υποχρέωση των μισθωτών να διατηρούν σε καλή κατάσταση το Ναό. (Για το πλήρες ιστορικό της Μονής δες εδώ).

Μια εντοιχισμένη πλάκα πάνω από την κεντρική είσοδο με ημερομηνία 3.4.1918 ίσως να παραπέμπει σε κάποια ανακαίνιση-επέκταση του Ναού. Στο τέλος της δεκαετίας του 1990 (γύρω στα 1997-1998) ο Ναός κάηκε από άγνωστη μέχρι σήμερα αιτία και διασώθηκε μία μόνο από τις παλιές εικόνες στα αποκαΐδια. Ανακαινίστηκε και πάλι το 2003 με τη βοήθεια του πρώην Δήμου Σφακιωτών και τη λήψη δανείου.

Ο Ναός βρίσκεται σε ένα ύψωμα απέναντι από τον οικισμό του Σπανοχωρίου, που ήταν κάποτε κατάφυτο από αμπέλια, με θέα προς την Γύρα, τη λιμνοθάλασσα και την πόλη της Λευκάδας, και υπέροχα ηλιοβασιλέματα όταν ο ήλιος χάνεται στη θάλασσα προς τη μεριά, μάλλον, του Αγίου Νικήτα.

[Gallery not found]

Στην αυλή του ακμαιότατου άλλοτε μονυδρίου σώζονται ακόμη μέχρι σήμερα δυο μεγάλα παλιά πηγάδια και ίχνη κάποιων κτισμάτων. Το ένα από τα δυο πηγάδια κρατάει ακόμη νερό, ενώ το άλλο που βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση έχει ξεραθεί και η παράδοση θέλει να έχει συμβεί αυτό μετά τον πνιγμό κάποιου στο πηγάδι, όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο δραστήριος πρόεδρος του χωριού κ. Γιώργος Χαλικιάς.

Ήταν κι αυτός ο ίδιος ο οποίος φρόντισε με δική του προσωπική εργασία για την καθαριότητα και τον ευπρεπισμό του όλου χώρου, γεγονός για το οποίο δέχτηκε τις ευχαριστίες του ιερέα π. Λεωνίδα Γεωργάκη, ο οποίος ευχαρίστησε επίσης τις γυναίκες του χωριού για την παρασκευή των παραδοσιακών εδεσμάτων που προσφέρθηκαν στους προσκυνητές. Κι αυτά ήταν κουρκούτι, σπερνά, κουραμπιέδες, λαδόπιτα και λουκούμια.