Σπάσιμο καϊκιών, ένα «έγκλημα» που συνεχίζεται…
Επιδοτούμενη απόσυρση αλιευτικών σκαφών – Από 9 Νοέμβρη έως 4 Δεκέμβρη 2017 η υποβολή αιτήσεων
Το Τμήμα Αλιείας της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της ΠΕ Λευκάδας ενημερώνει ότι:
«Εκδόθηκε από το ΥΠΑΑΤ, Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης Επιχειρησιακού Προγράμματος Αλιείας και Θάλασσας η Πρόσκληση (Κωδ. Πρόσκλησης: ΑΡ. 34.1, Αρ. Πρωτ. 1710/7-11-2017, ΑΔΑ: 7ΘΧΑ4653ΠΓ-ΜΜΑ) Υποβολής Αιτήσεων Χρηματοδότησης για την ένταξη πράξεων στο Μέτρο 6.1.10 «Οριστική παύση των αλιευτικών δραστηριοτήτων» και αφορούν στη δράση «Διάλυση αλιευτικού σκάφους», της Ενωσιακής Προτεραιότητας 1 «Προώθηση της περιβαλλοντικά βιώσιμης, αποδοτικής ως προς τους πόρους, καινοτόμου, ανταγωνιστικής και βασιζόμενης στη γνώση αλιείας», του Επιχειρησιακού Προγράμματος Αλιείας & Θάλασσας 2014-2020
Η πρόσκληση είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα www.diavgeia.gov.gr (Δες εδώ) και στην ιστοσελίδα της Υπηρεσίας μας www.lefkada.gr.
Στην πρόσκληση αναφέρονται:
- Ο χρόνος Υποβολής των Αιτήσεων (Ημερομηνία Έναρξης και Λήξης)
- Οι Δικαιούχοι και οι όροι – προϋποθέσεις συμμετοχής
- Οι Επιλέξιμοι τομείς δραστηριότητας
- Το Ύψος των αποζημιώσεων
- Η διαδικασία υποβολής των Αιτήσεων (ηλεκτρονικά (μέσω διαδικτυακής εφαρμογής (ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: aposyrsi.alieia.gr)) και υποβολή φακέλου χρηματοδότησης) και των Δικαιολογητικών.
- Η υπόλοιπη διαδικασία Αξιολόγησης, Έγκρισης, Πραγματοποίησης Απόσυρσης, Ελέγχων, Χρηματοδότησης κλπ.»
Και κάποιες (παλιές) επισημάνσεις, για ένα «έγκλημα» που συνεχίζεται χρόνια τώρα με ευθύνη της πολιτείας:
«… Η σιδερένια «χούφτα» του εκσκαφέα πέφτει πάνω στο ξύλινο σκαρί, σαν μυθικό τέρας που καταβροχθίζει ανυπεράσπιστο ζώο. Στην αρχή το χτυπάει στα ύφαλα και ύστερα το αποτελειώνει με δυο – τρεις κινήσεις του βραχίονα. Οι νομείς βγάζουν έναν σπαρακτικό ήχο καθώς σπάζουν, τα μαδέρια ανοίγουν, το πλεούμενο που δεν λογάριασε ποτέ τη θάλασσα, δεν φοβήθηκε τον καιρό, «πεθαίνει» στη στεριά. Μέσα σε ένα τέταρτο της ώρας, μυστικά της ναυπηγικής τέχνης, που άντεξαν πάνω από 2.500 χιλιάδες χρόνια, ξαναγυρίζουν στη λήθη….». Τάδε έφη Μαργαρίτα Πουρνάρα, σε άρθρο της στην «Καθημερινή» στις 09.08.2011.
«… Δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα για την παράδοση μας -όχι μόνο την θαλασσινή, όχι μόνο την ναυτική- από το σπάσιμο των καϊκιών. Σήμερα η τσάπα διέλυσε ένα καΐκι 15 χρόνων. Στο βωμό 40.000 ευρώ … που θα δοθούν για να αγοραστεί καΐκι με γάστρα πλαστική… Δεν καταλαβαίνω το νόημα να σπας το καΐκι… αν ήθελαν να προστατέψουν την αλιεία ας έπαιρναν μόνο την άδεια. Γιατί να διαλύουν τα σκάφη όταν μπορούσαν να απορροφηθούν αλλού… σαν τουριστικά… σαν ιδιωτικά… ακόμη και σαν κατοικίες…
Όχι μπροστά στο έγκλημα δεν ήμουν παρούσα (σε αντίθεση με τις αρχές που βιντεοσκοπούσαν τούτο το έγκλημα…) δεν ξέρω αν θα το άντεχα. Είχα πάει να το «αποχαιρετίσω» την προηγούμενη βδομάδα το τρεχαντήρι το κόκκινο…όταν το τράβηξαν με τρακτέρ έξω. Αντιστέκονταν και έξω δεν έβγαινε. Το τράβηξα φωτογραφίες, άπειρες …φωτογραφίες, όπως ήταν γερό, ολόγερο και περήφανο. Σήμερα δεν ήθελα να το δω ένα μάτσο σπασμένα ξύλα. Παρακάλεσα μόνο να μου δώσουν το πλωριό το κοράκι, από ιρόκο ατόφιο κάτι να σκαλίσω … ο Πάνος «κατάφερε» και έκτος από το κοράκι «απήγαγε» και δυο παπάδες ξύλινους. Τα μαδέρια, άλικα μπογιατισμένα, μοσχομύριζαν ακόμη ρετσίνι… Τάδε έφη Στέφη Αρέλη, στο ιστολόγιό της «Τα θαλασσινά» στις 30.11.2011.
