Αντιδημοκρατικός “κατήφορος” η άρνηση του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου να δώσει το λόγο σε εκπαιδευτικούς
Δεν επέτρεψε στους εκπροσώπους των εκπαιδευτικών να μιλήσουν στη χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ο πρόεδρος του σώματος κ. Ευστάθιος Σκλαβενίτης, επικαλούμενος τον πρότυπο Κανονισμό Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου, ο οποίος είχε χαρακτηριστεί νωρίτερα από επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης ως αντιδημοκρατικός και μνημείο αντιδραστικότητας.
Οι εκπαιδευτικοί παραβρέθηκαν στη συνεδρίαση μετά την ακύρωση από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Λευκάδας για την παροχή επιδόματος στέγασης στους αναπληρωτές και νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς της Λευκάδας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μία άλλη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, για τα τέλη καθαριότητας – φωτισμού, η οποία είχε επίσης ακυρωθεί από την Αποκεντρωμένη, η δημοτική Αρχή φρόντισε τάχιστα να την επαναφέρει για λήψη νέας απόφασης τόσο στη Δημοτική Επιτροπή και στη συνέχεια στο δημοτικό συμβούλιο.
Οι εκπαιδευτικοί ώς εργαζόμενοι πρέπει να κατανοούν , οτι ο εργοδότης των δεν τους θέλει, και μόνο εξ ανάγκης συνταγματικής πολιτειακής τους χρησιμοποιεί.
Το κράτος ( και οι κυβερνήσεις που το διακονούν ) δεν ενδιαφέρονται για την όπως ώς τώρα δομημένη δημόσια εκπαίδευση , για τούτο και οι κρατικοί υπάλληλοι ( εκπαιδευτικοί ) αντιμετωπίζουν πολλαπλά προβλήματα ακόμη και στέγασης όπου υπηρετούν κατ εντολή του εργοδότη.
Η εκπαίδευση ώς δημόσια αποτελεί δαπάνη που πρέπει να αποφεύγεται προοδευτικά απ το κρατικό ταμείο συνολικά , και διότι το κρατικό ταμείο πρώτα ενδιαφέρεται για την αμεσότητα των εσόδων και εισπράξεων, και αυτή χωρίς μεγάλα κόστη για το ίδιο το κρατικό ταμείο. Είναι η ορθολογική διαχείρηση της εποχής , η οποία επιτρέπει όχι μόνο έναν απλό λογικό ταμειακό διαχειρισμό ( δεν μπορούμε να κάνωμε δαπάνες μεγαλύτερες απ τα έσοδα ) , αλλά παραπέρα να μην κάνωμε καθόλου δαπάνες σε κλάδους και τομείς που δεν έχουν άμεσα πρωτογενή και ανέξοδα έσοδα.
Τώρα τι ανάπτυξη είναι όλο αυτό το νταραβέρι, μέσα σε μια χώρα που επιδιώκει την εργασιακή και οικονομική κινητικότητα (αυτή προυποθέτει και υπονοεί και συνθήκες διαμονής για τους εργαζόμενους μετακινούμενους που την υποστηρίζουν αυτή την κινητικότητα ), τι μοντέλο ανάπτυξης είναι αυτό, θα πρέπει να το αναλύσουν οι κυβερνητικοί κύρια και κρατικοί εγκέφαλοι και σύμβουλοι.
Μέχρι να το αναλύσουν- αν απασχοληθούν.. που και αυτό δεν φαίνεται στον ορίζοντα.. – και μας πουν τα πορισματά τους .. καλή σαρακοστή.