Παλίμψηστο (Ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη)

ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟ

Στης τέχνης το φκιασίδωμα παλιού και νέου μοτίβου,
τα μάτια σου γητεύτηκαν σε σταυροδρόμι τρίβου
χρωμάτων, οίστρων διάταξη και φαντασίας στρώση
το παρελθόν και το παρόν σε σεμπριά καμπόση
ως την φκιασά του μέλλοντος που Θε να καμαρώσει.

Παλίμψηστο ονομάστηκε, μωσαϊκό φαντάζει
κάθε εποχής επίσκεψη κάτι το νέο τάζει
αφήνοντας ξοπίσω του ο,τι παλιό υπάρχει
επίστρωση δριμύτερη άξιου πολεμάρχη
που πιθυμεί, ρεμπεύεται άλλων πατρίδων τόπους
καινά τα δεδομένα του, με αλλαγμένους τρόπους
διεκδικώντας θαυμασμό για τ αποτέλεσμά του
πρωθύστερου όμως υλικού είναι το πόνημά του.

Οι ρίζες που θεμέλιωσαν κάθε καινοτομία
στου παρελθόντος το σκαρί μάθαν ανατομία
το σήμερα σμιλεύοντας με υλικό εμπειρίας
στο μέλλον για να χτίσουνε μνημείο ιστορίας.

Κωνστ. Κούρτη
29/4/24

Λευκαδίτικη διάλεκτος:

Φκιασίδωμα = καλλωπισμός

Σεμπριά = σύμπραξη

Καμπόση = σημαντική

Φκιασά = ιδιοσυστασία, σκαρί

ρεμπεύεται = ορέγεται

Τρίβος = η οδός (αρχ.)