Πάνος Γιαννούλης: «Από τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς 1941…» – Μέρος 7ο (Η Μάχη της Αμφιλοχίας)

Ο Καπετάνιος Πάνος Γιαννούλης και ο διοικητής της 7ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ Στάθης Αρέθας

Συνέχεια από το Μέρος 6ο

Συνεχίζουμε με το 7ο Μέρος των «απομνημονευμάτων» (χειρόγραφο) του Καπετάνιου του ΕΛΑΣ και του Αρχηγείου Ξηρομέρου Λευκάδας του ΔΣΕ Πάνου Γιαννούλη που γράφτηκαν στις 27 Οκτώβρη του 1945, οκτώ μήνες μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, με τον Πάνο Γιαννούλη να βρίσκεται την εποχή εκείνη κυνηγημένος, όπως και χιλιάδες άλλοι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.

Στο κομμάτι αυτό ο ηρωικός Καπετάνιος του ΕΛΑΣ αναφέρεται στην Μάχη της Αμφιλοχίας (Καρβασαρά), που έγινε στις 12-13 Ιούλη του 1944 και ήταν μία από τις μεγαλύτερες μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ ενάντια στα γερμανικά στρατεύματα κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Μια μάχη που υμνήθηκε ως εξής από το λαό μας:

Αντάριασε ο Καρβασαράς
βογκάει το Μακρυνόρος
καίγεται από κάθε του μεργιά
του Αγρινιού ο δρόμος.
Έφοδο κάνει ο ΕΛΑΣ το 2/39
ξεχύνεται απ΄ τα βουνά με οδηγό την ΠΕΕΑ.
Σταυραετοί ΄ναι του Θωμά
τ΄ Αρέθα παληκάρια που όρμησαν στ΄ αμπριά
ακράτητα λιοντάρια

Διατηρείται η αρχική ορθογραφία του χειρόγραφου:

«Στις (13) Ιουλίου ξεκινήσαμε για το μεγάλο πανηγύρι με την εντολή να χτυπήσουμε τους γερμανούς και αφού τελειώσουμε να μεταφέρουμε όλα τα γερμανικά ίδη και ιδιαιτέρως πολεμικό υλικό στα λημέρια μας. Η διαταγή του τμήματος ο 10ος λόχος θα έμπαινε από την πλάτη να χτυπήσει την αριστερή πλευρά. Ο Παπαλέκος με τον (9) λόχο θα χτυπούσαν το κέντρο και το φυλάκιο του δρόμου από το Αγρίνιο. Εγώ με τον (11) λόχο θα χτυπούσα στα δεξιά και το πόστο-μπλόκο προς Άρτα. Την έναρξη του πυρός θα έκανα εγώ χτυπώτας τα φυλάκια Μιμηγιάννη και πόστο-μπλόκο. Ακριβώς της 12 μ.μ. η δύναμη που μπήκα στον Καρβασαρά ήταν (260) άντρες. Τα άλλα τμήματα χτυπούσαν τα φυλάκια Μενιδιού Κρικέλου και τις ενισχύσεις του εχθρού από Αγρίνιο, Άρτα, Ξηρόμερο μέσα στον Καρβασαρά. Διέθεταν δύναμη (350) γερμανών, (50) ιταλών, (20) χωροφυλάκων και όλους τους ντόπιους εθνοπροδότες που είχε εξαπολίσει με αρχηγούς Τσικνιά και Φλώρο. Ο οπλισμός των γερμανών ήταν πολύ ανώτερος από τον δικόν μας. Επίσης η πόλη ήταν ταμπουρωμένη στα σπίτια και στα οχυρωματικά των ιταλών όπου ήταν φωλιές από μυδράλια.

Η Αμφιλοχία σήμερα

Ακριβώς στις (12) η ώρα είχα τοποθετήσει άντρες μου γύρο από τους γερμανούς. Εγώ με την δημηρία των μυδραλίων κύκλωσα το πόστο-μπλόκο. Η δύναμη ήταν (25) άντρες, πλησίασα το σκοπό περίπου (5) μέτρα, τον σκότωσα με το πιστόλι. Η μάχη άρχισε παντού. Εγώ μπήκα στο δωμάτιο των γερμανών, τους έριξα μια ριπή και ρίχτηκα επάνω τους με το μαχαίρι. Ήταν στο δωμάτιο βαθύ σκοτάδι και οι γερμανοί ούρλιαξαν χτυπούσα με το μαχέρι όπου άκουγα φωνή. Σε μια στιγμή ένιωσα πολλά χέρια να με σφίγγουν και ένα χέρι να μου πιάνει τα μαλλιά και την κρύα κάνη του πιστολιού να μου την ακουμπάν στον κρόταφο. Φένεται δεν με γνώριζαν μα το σκοτάδι και προσπαθούσαν ψιλαφητά να αντιληφθούν που βρίσκομαι. Με το αριστερό μου χέρι επήρα το πιστόλι μου πυροβόλησα αφήνοντας μια κραυγή πόνου, κυλίστηκε καταγής. Μες το σκοτάδι μου φαινόνταν πως άκουγα χιλιάδες φωνές των αδικοσκοτωμένων αδελφών μας, του Δηστόμου και της Λευκάδας που έπνιξε στο αίμα η γερμανική κτηνωδία να μου φωνάζουν εκδίκηση και χτυπούσα χωρίς οίκτο με το μαχαίρι μου που ήταν το σκιάχτρο των γερμανών. Όταν ανάψαμε φως στο πόστο μπλόκο δεν υπήρχε γερμανός ζωντανός, αλλά πτώματα και ερίπια. Η αντίσταση του φυλακίου βάσταξα 1/4 της ώρας.

Μετά πήγα να ενισχύσω τις (2) δημηρίες όπου μάχονταν στα φυλάκια του Μιμηγιάννη. Εκεί ήταν δύναμη πολύ και οχυρά γύρω από τα σπίτια δεξιά και αριστερά του δρόμου. Ο επικεφαλής της δημηρίας Χωλέβας αφού ανέλαβε να εξουδετερώσει την αντίσταση των φυλακίων ήταν πολύ φιλοτόμαρος και με τα πρώτα τουφέκια των γραμμών εγκατέλειψε τη δημηρία του συμπτίχθηκε και όταν πλησίασα εκεί βέβαιος ότι θα έβρω δικούς μας, βρήκα γερμανούς που πυροβολούσαν τα υψώματα. Τους χτυπούσαμε σε απόσταση (10) μέτρων. Μας απάντησαν από όλες τις μεριές. Οι γερμανοί ταμπουρωμένοι στα σπίτια αμύνονταν γεναία διότι περίμεναν ενίσχυση και επί πλέον ήταν συγκεντρωμένα όλες οι δυνάμεις τους. Διότι εκεί ήταν η αποθήκη τροφίμων, ιματισμού, πυρομαχικών και φαρμακευτικό υλικό. Εκεί είχαν και τη βάση των ραλικών και Φλορέων όπου μας χτυπούσαν μέσα από τα σπίτια τους και διευεκόλιναν πολύ τους γερμανούς παρ΄ όλα τα παρακάλια που τους κάναμε να σταματήσουν να χτυπούν τα αδέλφια τους. Στο τέλος οι αντάρτες τους πέταξαν εμπρηστικές βόμβες και τους έκαψαν. Τα χαράματα είχε εξουδετερωθεί η πιο πολύ αντίσταση των γερμανών, αλλά από δύο σπίτια πλησίον της θαλάσσης δεχόμαστε κατεγισμό από πυρά. Ήταν αδύνατον να [    ] διότι ήταν [    ] στην θάλασσα και δεν μπορούσαμε να τα [    ] εμείς είμαστε στο δρόμο ακάλυπτοι και όταν πλησιάζουμε, δεχόμαστε ολόκληρα καλαθάκια από γερμανικές χειροβομβίδες που από τα ψηλά παράθυρα μας πέταγαν. Οι γερμανοί σε μεγάλη απόσταση βάσταξαν τα φυλάκια μας βάσταξαν όλη την ημέρα.

Το μεσημέρι πήρα έγγραφο από τον συν. Ταξίαρχο Αρέθα όπου μου έλεγε για τον τραυματισμό του ταγματάρχη Επαμεινώνδα και επικαλόνταν το θάρρος μου για την πτώση της Αμφιλοχίας λέγοντάς μου όταν ήταν ζήτημα τιμής για το 2/39 Σύνταγμα και μου έγραψε να ενισχύσω το κέντρο. Του απάντησα ότι η Αμφιλοχία θα πέσει μέσα σε (2) ώρες. Άφησα (2) ομάδες να απασχολούν τα φυλάκια με τον δημηρίτη Βαρδούση και εγώ με τον υπόλοιπο λόχο ρίχτηκα στο κέντρο. Αφού έσπασα τις αντιστάσεις του κέντρου, χτήπησα τα αριστερά όπου αντιστέκονταν το (Κουμαντατόρ) και η Ελληνική Χωροφυλακή αυτή που σήμερα θέλει αντριάντες. (10) ολόκληρες ώρες οι αντάρτες καλούσαν τους χωροφύλακες να μην τους χτυπούν αλλά να ενωθούν και να χτυπήσουν τον μαύρο κατακτητή. Αυτοί οι εθνοπροδότες τους χτυπούσαν. Ήταν αδύνατον να πέσει η Κουμαντατούρο αν δεν έπεφτε η χωροφυλακή διότι ήταν μπροστά και το προστάτεβε. Τους αντάρτες που έκαψαν θα τους κρίνη η ιστορία αν έκαμαν καλά ή όχι. Από το κέντρο χτυπούσα όλες τις αντιστάσεις με κατεγισμό από πυρά μηδραλίων και αυτομάτων όπλων. Σε λίγο σίγησαν όλα τα εχθρικά πυρά. Από το κομαντατούρ οι γερμανοί έφυγαν πανικόβλητοι και τρύποναν σε διάφορα σπίτια ζητώντας τους εκεί προστασία. Εκεί τους περιλάμβανε ο λόχος του κεντρικού και τους κανόνιζε όπως τους άξιζε.

Ιδοποιήθηκα από τον Απόλωνα καπετάνιο του 2/32 συντάγματος ότι θα βάλει όλμο να χτυπήσει την αντίσταση των γερμανών. Στα γερμανικά φυλάκια έπρεπε να κάνω επίθεση. Συναντήθηκα με τον λοχαγό Μυλωνά του (11) λόχου και ήπαμε ή θα πέσει το φυλάκιο ή θα σκοτωθούμε όλοι. Ο όλμος βάρεσε και αυτός να βαρέσει και μετά να βαρέσει το φυλάκιο. Βάρεσε 300 μέτρα μακρυά. Διότι δεν είχε σκοπευτικό μηχάνημα και σκότωσε έναν δικόν μας. Έπειτα από αυτό οι άντρες μια δημηρίας συμπτήχθηκαν, έτρεξε ο λοχαγός Μυλωνάς να την φέρει. Εγώ αφού εφοδιάστηκα 3 σακκίδια χειροβομβίδες έκανα έφοδο. Η επίθεση έμοιαζε με μια θύελλα όπου παρασέρνει τα πάντα στο διάβα της. Την ίδια στιγμή η ταξιαρχία βαράει σύμπτυξη διότι στην στάνη είχαν φτάσει γερμανικά τανκς. Εγώ δεν πιθάρχισα, αλλά, αφού έριξα όλες μου τις χειροβομβίδες, ρίχτηκα μέσα στα δωμάτια των γερμανών με το μαχαίρι. Με ακολούθησε ο ηρωϊκός Τηλέμαχος Καλύβας και Θωμάς Τσαλικίδης.

Οι γερμανοί πανικόβλητοι σήκοναν τα χέρια ψηλά και παραδινόνταν. Όσοι γερμανοί καθώς και πολλοί ιταλοί που δεν ήθελαν να παραδωθούν σκοτώθηκαν. Η μάχη της Αμφιλοχίας τελείωσε Ήχαν από τα φυλάκια Μιμηγιάννη (19) γερ. Αιχμαλώτους και (10) ιταλούς. Αφού έπεσε και η τελευταία εστία των γερμανών, από ενθουσιασμό οι άντρες μου χώρεβαν σαν τρελοί. Πήραμε ένα αυτοκίνητο, το φορτώσαμε οπλισμό και πυρομαχικά και τρόφιμα. Οι άντρες του (11) λόχου ντύθηκαν όλοι γερμανικά και μπότες. Επίσης πήρα πολλά αλογομούλαρα τα οποία έστειλα επάνω μαζί με τους εχμαλώτους. Εν τω μεταξύ οι γερμανοί με πολλούς ράλιδες από το Αγρίνιο μπήκαν στον Καρβασαρά και προσπαθούσαν να κυκλώσουν τον (10) λόχο ο οποίος αναγκάστηκε να συμπτηχθεί από την πλάτη. Εγώ που ένιωσα όλους τους άνδρες μου για την ξερακιά, με μια δημηρία απασχολούσα τους γερμανοράλιδες και έτσι ο λόχος του Κατσαρού (10ος) συμπτήχθηκε κανονικά. Στις 10 π.μ. συμπτύχθηκα και εγώ στα Σαρδίνικα καλύβια αράδα.

Τα ονόματα των νεκρών ανταρτών του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Αμφιλοχίας

Αυτή είναι η θρυλική εποποιήα της Αμφιλοχίας η οποία θα μείνει στη γερμανική φασιστική πανούκλα ότι κανείς κατακτητής δεν μπορεί [       ] στις δόξες του όταν αυτά τα χιλιοκαμωμμένα με αίμα χώματα της ΕΛΛΑΔΟΣ.

Εμείς μέσα στην Αμφιλοχία είχαμε απώλειες άνω των (70) νεκρών και τραυματιών. Οι απώλειες των γερμανών ήταν νεκροί-αιχμάλωτοι και τραυματίες άνω των (300). Επίσης σκοτώθηκαν και οι σύμμαχοί τους οι χωροφύλακες οι οποίοι εμάχοντο με λύσα πλάϊ στον κατακτητή. Μετά τραβήξαμε για τον Αγ. Νικόλαο του Βάλτου για να ξεκουραστεί το τάγμα και ανασυγκροτηθεί διότι είχαμε πολλές απώλειες από τις συχνές μάχες. Αλλά ο κακός δέμον της ΕΛΛΑΔΟΣ Ζέρβας βλέποντας τις επιχηρίσεις που κάναμε με τον κατακτητή ανησίχησε διότι ο λαός μας έβλεπε σαν απελευθερωτή του και διαυτό δεν τους συνέφερε».

(Συνεχίζεται)

(Πηγή: Ιωάννης Α. Αναγνώστου, «Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ (1941-1944)», διδακτορική διατριβή, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Τομέας Ιστορίας Νεώτερων Χρόνων), 2002.)

Διαβάστε: