Αγιογραφίες…

Ο Γκλίξμπουργκ με του Χουντικούς

Έτοιμες είχαν οι διάφοροι ιστοριοδίφες τις «αγιογραφίες» για τον Γκλίξμπουργκ, και με το που πέθανε γέμισαν τις σελίδες των εφημερίδων και τις τηλεοπτικές εκπομπές.

Αν και οι περισσότεροι λένε ότι παραδίδουν τον «τέως» στην «κρίση της Ιστορίας», φροντίζουν να το κάνουν με τις καλύτερες «συστάσεις», ξεπλένοντας τον αντιδραστικό – αντιλαϊκό ρόλο που έπαιξε το παλάτι σε όλες τις ιστορικές περιόδους, ως θεσμός της αστικής εξουσίας και ως ένας από τους πόλους τις ενδοαστικής διαμάχης στην Ελλάδα. Η προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικής Ιστορίας κορυφώθηκε σε δημοσιεύματα που παρουσιάζουν τον Γκλίξμπουργκ να πληρώνει με την απώλεια του βασιλικού τίτλου την …αφοσίωσή του στη δημοκρατία, όταν το 1967 έγινε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι οι συνταγματάρχες πρόλαβαν «στη στροφή» το παλάτι, που ετοίμαζε κι αυτό πραξικόπημα. Ο Γκλίξμπουργκ όρκισε την κυβέρνηση Παπαδόπουλου και μετά την αποχώρησή του από την Ελλάδα δεν έπαψε να ψάχνει επαφή με τους δικτάτορες, ενώ χαρακτήρισε το χουντικό «Σύνταγμα» του 1968 ως ένα «ικανοποιητικό πλαίσιο άσκησης των πολιτικών ελευθεριών».

Μ΄ αυτό το …«ικανοποιητικό πλαίσιο» γέμισαν τα ξερονήσια από πολιτικούς κρατούμενους, κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, χωρίς αυτό να αγγίζει βέβαια τις δημοκρατικές «ευαισθησίες» του Γκλίξμπουργκ, αφού το παλάτι υπήρξε διαχρονικά άνδρο του αντικομμουνισμού.

Οσο για εκείνους που βλέπουν ως «διαφήμιση» για τη χώρα την επικείμενη παρουσία πολλών «γαλαζοαίματων» στην κηδεία του Γκλίξμπουργκ, δεν αγγίζουν ούτε μια «χορδή» από τις πραγματικές αγωνίες του λαού, που αγκομαχά να τα βγάλει πέρα και έχει απαξιώσει στη συνείδησή του τον λαομίσητο θεσμό της βασιλείας, μαζί με όλους τους εκπροσώπους της στην Ελλάδα.

(Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη»)