Ελεύθερα στο ίντερνετ η ταινία «Οι Επικηρυγμένοι»

Ελεύθερα κυκλοφορεί στο ίντερνετ το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «Οι Επικηρυγμένοι», σε σκηνοθεσία Ίωνα Ευθυμίου.

Ένα ντοκιμαντέρ για την επανεμφάνιση του λύκου στην Πάρνηθα, τον πλησιέστερο εθνικό δρυμό σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Οι λύκοι επιστρέφουν στην Αττική μετά από 60 χρόνια. Μαζί τους έρχονται στην επιφάνεια τα διαχρονικά προβλήματα διαχείρισης της άγριας πανίδας. Οι συγκρούσεις με τον άνθρωπο είναι αναπόφευκτες και δημιουργούν μεγάλες αντιδράσεις, ειδικά όταν το πιο δαιμονοποιημένο ζώο όλων των εποχών έχει εγκατασταθεί στο κακοποιημένο βουνό της Πάρνηθας.

Το ντοκιμαντέρ έχει προβληθεί στο διαγωνιστικό πρόγραμμα διεθνών και εγχώριων φεστιβάλ κινηματογράφου, ενώ απέσπασε το βραβείο «Καλύτερης ελληνικής ταινίας μικρού μήκους» στο 11ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία – Κείμενα – Παραγωγή: Ίων Ευθυμίου

Διεύθυνση φωτογραφίας – Μοντάζ: Παναγιώτης Κυριακάκης

Μουσική: Ορφέας Παρούσης – Παρασκευάς

Αφήγηση: Κωνσταντίνος Σωτηριάδης

Επιστημονικός Συνεργάτης: Δρ. Γιώργος Ηλιόπουλος

Αφίσα: Κώστας Κυριακάκης

Σημείωμα ομάδας παραγωγής

Η επανεμφάνιση του λύκου στην Αττική αποτελεί ένα απολύτως φυσικό φαινόμενο και ένα μηχανισμό αυτορρύθμισης της ίδιας της φύσης, που επιχειρεί να αποκαταστήσει διαταραγμένες περιβαλλοντικές ισορροπίες. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται κυρίως την τελευταία δεκαετία και οφείλεται σε πολλούς και σύνθετους παράγοντες.

Σε κάθε περίπτωση η ευθύνη των κυβερνήσεων είναι τεράστια γιατί ουσιαστικά αφήνουν στην ατομική ευθύνη κάθε αγροκτηνοτρόφου καθώς και στους κατοίκους παραδασόβιων και ημιαστικών περιοχών να διαχειριστούν τις συνέπειες μιας πολιτικής που τους υπονομεύει, οδηγώντας τους στην εξόντωση.

Το πρόβλημα δεν είναι η αυτή καθ’ αυτή επανεμφάνιση του λύκου, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το κράτος και οι αρμόδιοι φορείς επιλέγουν να διαχειριστούν το ζήτημα, καθώς και η πλήρης απουσία ουσιαστικών μηχανισμών αποζημίωσης των ζημιών στο ζωικό κεφάλαιο που προκαλούνται.

Η κατάσταση αυτή συνδέεται με τη συνολικότερη δασική και αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εξυπηρετεί συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και όχι τις πραγματικές ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων και του περιβάλλοντος.

Στο πλαίσιο αυτό, οι μικροί αγροτοπαραγωγοί και κτηνοτρόφοι καλούνται να επωμιστούν το κόστος της επανεμφάνισης του λύκου, πληρώνοντας από την τσέπη τους τις ζημιές, την «προστασία του περιβάλλοντος» καθώς και τη «λανθασμένη τακτική επιδοτήσεων».

Παράλληλα, καλλιεργείται συστηματικά ο φόβος απέναντι στον λύκο και συνολικά απέναντι στην άγρια πανίδα. Οι λανθασμένες και αντιεπιστημονικές τακτικές, η ελλιπής ενημέρωση και οι πραγματικές απώλειες χρησιμοποιούνται για να παρουσιαστεί η συνύπαρξη ανθρώπου και φύσης ως αδύνατη. Την ίδια στιγμή που τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας θα μπορούσαν να συμβάλουν στη συνολική αντιμετώπιση και στην ελαχιστοποίηση τουλάχιστον των απωλειών στο ζωικό κεφάλαιο.

Σήμερα βλέπουμε πρόσωπα και θεσμούς άσχετους με το επιστημονικό αντικείμενο -εισαγγελείς, αστυνομικούς, δημάρχους- να παρεμβαίνουν αυθαίρετα, απαιτώντας θανατώσεις λύκων ή μετακινήσεις πληθυσμών σε άλλες περιοχές της χώρας. Πρόκειται για αναπαραγωγή μιας αποτυχημένης πολιτικής, αυτής που ακολούθησε διαχρονικά το ελληνικό κράτος, η οποία όχι μόνο δεν έλυσε κανένα πρόβλημα, αλλά άφησε τη χώρα χωρίς κανέναν οργανωμένο μηχανισμό διαχείρισης όταν το ζήτημα επανήλθε.

Σε αυτές τις συνθήκες εντείνεται η κυβερνητική πολιτική εμπορευματοποίησης και η υποβάθμιση της Πάρνηθας η οποία δεν περιορίζεται στις καταστροφικές πυρκαγιές και στα έργα ΑΠΕ, αλλά εκτείνεται στη συνολική μετατροπή του βουνού σε εμπόρευμα. Δεν είναι τυχαίο ότι επανέρχονται συζητήσεις για ελεγχόμενη πρόσβαση και εισιτήριο, αποκλείοντας ουσιαστικά μεγάλο μέρος του κόσμου από έναν φυσικό χώρο που του ανήκει.

Οι εξαγγελίες για «λύσεις» συμβαδίζουν με προτάσεις για εκτροφεία, ερευνητικά προγράμματα με υπέρογκους προϋπολογισμούς και τουριστικές επενδύσεις. Μέχρι και επίσημη πρόταση για εκτροφείο που θα λειτουργεί ως ζωολογικός κήπος έχουμε ακούσει! Η άγρια πανίδα αντιμετωπίζεται ως διαφημιστικό εργαλείο από επιχειρηματικούς ομίλους που εκμεταλλεύονται τον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας (Καταφύγια, Καζίνο), μετατρέποντας τη φύση σε εμπόρευμα και πεδίο κερδοφορίας.

Ξεχωριστό ρόλο για την προώθηση αυτής της κυβερνητικής πολιτικής έχουν αναλάβει και διάφοροι «εθελοντικοί» και οικολογικοί φορείς και ΜΚΟ.

Όλα αυτά συνθέτουν ένα διαρκές παζλ στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, ένα σημαντικό δασικό οικοσύστημα τεράστιας σημασίας για τους κατοίκους της Αττικής και όλης της Ελλάδας.

Οι εξελίξεις αυτές αποτέλεσαν το κίνητρο για τη δημιουργία της ταινίας: Την ανάγκη να οπτικοποιηθεί ένα μέρος της έρευνας μας, γύρω από τον Εθνικό Δρυμό και την κατεύθυνση της «αξιοποίησής» του.

Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η επανεμφάνιση του λύκου δεν αποτελεί περιβαλλοντική απειλή. Αντίθετα, αξιοποιείται συνειδητά ως φόβητρο ώστε να ανοίξει ο δρόμος για επενδύσεις και ιδιωτικά συμφέροντα. Σε ένα κοινωνικό σύστημα που δεν θέτει στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες, δεν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για την εξασφάλιση των προϋποθέσεων συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης.

Η συνύπαρξη αυτή δεν είναι ουτοπία, ούτε προϋποθέτει τη θυσία της αγροτικής παραγωγής ή την υποβάθμιση των αστικών περιοχών , του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων και της άγριας πανίδας και την αντιμετώπισή τους ως εμπορεύματα.

Αλλά αυτά δεν μπορούν να διασφαλιστούν από ένα εχθρικό για τον λαό και το περιβάλλον κράτος. Αλλά από μια εξουσία που θα οργανώνει την κοινωνία και την οικονομία με κριτήριο την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και την προστασία του περιβάλλοντος, του δασικού πλούτου, ως κοινωνικού αγαθού και όχι ως εμπορεύματος, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο.

Ίων Ευθυμίου

Παναγιώτης Κυριακάκης

(902.gr)