ΟΦΦΙΣ, ΟΦΦ ΙΣ, ο "κατηραμένος όφις…" και άλλα
ΟΦΦΙΣ λοιπόν. Το είδαμε στο τριτοκοσμικό από άποψη κτιριακών εγκαταστάσεων -και όχι μόνο- νοσοκομείο της πόλης μας, της πόλης της Λευκάδας. Ανεπαρκείς για τις σύγχρονες ανάγκες νοσηλείας και «χτυπημένες» από τον τελευταίο σεισμό του 2003 έχουν φθάσει εδώ και καιρό σε οριακό πλέον σημείο. Για να μην αναφερθούμε στις τραγικές ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εντατικοποίηση της δουλειάς των εργαζομένων, αλλά και για την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών. Και μιλάμε για ένα νοσοκομείο που καλείται να καλύψει τις ανάγκες των κατοίκων του νησιού, κοντινών χωριών της Αιτωλοακαρνανίας, αλλά και των δεκάδων χιλιάδων -σε 150.000 έως 200.000 υπολογίζονται- τουριστών που επισκέπτονται κάθε χρόνο το νησί. Παρά τις συχνές εξαγγελίες -πλησιάζουν διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις και θα αρχίσουν ξανά να πληθαίνουν- δεν έχει δρομολογηθεί ούτε η κατασκευή του νέου νοσοκομείου, αλλά ούτε έχει πραγματοποιηθεί η επισκευή του κτιρίου με βάση την υπάρχουσα ήδη μελέτη για την αντισεισμική θωράκισή του.
Το «ΟΦΦΙΣ», που πιο κάτω γίνεται … «ΟΦΦ ΙΣ», «Από την διοίκηση», μου θύμισε, σήμερα το μεσημέρι, που το είδα -θα το είχα δει και άλλες φορές αλλά δεν είχα δώσει σημασία- κάποια πράγματα:
Τη γνωστή παράσταση του θεάτρου Σκιών «Ο Μέγα – Αλέξανδρος και ο κατηραμένος όφις», με αλλαγμένο αυτή τη φορά μπερντέ. Την έμφυτη ανικανότητά μου ή και αποστροφή μου ίσως να μάθω την αγγλική γλώσσα – έξι χρόνια στο Γυμνάσιο και κάνα δυο χρόνια στο πανεπιστήμιο, που στρώθηκα για να την μάθω με δικιά μου αυτή τη φορά πρωτοβουλία, στράφι πήγανε τελικά, χωρίς να μπορώ να αρθρώσω ακόμη λέξη μέχρι σήμερα. Μόνο λίγες λέξεις, ορολογίας κυρίως, έφτασα τελικά να κατανοώ διαβάζοντας κάποιο κείμενο και… μόνο όταν μιλάει ο Καραμανλής στα Αγγλικά πιάνω κάτι. Όταν μιλάει ο άλλος με την άπταιστη προφορά του -μητρική του γλώσσα είναι όπως και να το κάνεις- τίποτα δεν καταλαβαίνω.
Μου θύμισε τέλος τις κατά καιρούς επαναλαμβανόμενες προτροπές και συμβουλές συνάμα της γυναίκας μου να αποφεύγω τους μεγάλους περιπάτους στο χωριό γιατί θα «σε φάει κάνα φίδι εκεί που γυρίζεις και θα τρέχουμε». Τι και αν της εξηγείς ότι τα φίδια τελικά δεν είναι και τόσο επικίνδυνα, όσο νομίζουν κάποιοι, και εκτός αυτού ότι είναι λίγα τα δηλητηριώδη -όπως η οχιά- που απαντώνται στο νησί. Θα αναγκαστώ να ξανακούσω την ιστορία για μια θειά μου, που πάτησε πριν λίγα χρόνια μια οχιά, με αποτέλεσμα να την δαγκώσει και να ταλαιπωρηθεί πράγματι λιγάκι για κάποιο διάστημα.
Με την ευκαιρία είδα και κάποια εγκυκλοπαιδικά, ότι «ο Όφις» (Λατινικά: Serpens, συντομογραφία: Ser) είναι και αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε το 1922 η Διεθνής Αστρονομική Ένωση και ότι το χωριό Νέα Τραπεζούντα του Δήμου Κορινού της Πιερίας ονομαζόταν ως το 1951 Άγιος Ιωάννης Όφις ή Αγιάννης Όφις, πράγματα που δεν ήξερα.
Ο αστερισμός του Πτολεμαίου είναι ο Οφιούχος. Ο αστερισμός του Νοσοκομείου πάλι, έχει δύσει προ πολλού. Μαύρο φίδι που σ” έφαγε, όχι στις εξοχές, μα εκεί μέσα. Και δε μιλώ φυσικά για τους κακομοίρηδες τους γιατρούς. Πάντως να επισημάνω πως μόνο η οχιά υπάρχει ως δηλητηριώδες φίδι στη Λευκάδα (αλλά και στην Ελλάδα).
Για να πω και την αλήθεια δεν έχω δει και κανένα φίδι ως ώρας εκεί που περπατώ – φιδοντύματα όμως κάμποσες φορές. Αντίθετα είδα ένα πέρυσι, μέσα στο χωριό, λίγα μέτρα από το σπίτι μου.
Αλλά τι γίνεται με το: «Αν σε φάει τ” ακονάκι – το τσαπί και το φτιαράκι»; Ο Βαλαωρίτης πάντως το αναφέρει μαζί τον αστρίτη ως επικίνδυνα, για δε την μονομερίδα γράφει: όφις μικρός και θανατηφόρος. Αντίθετα άλλα, όπως: η δενδρογαλιά, ο σαπίτης, ο τυφλίτης και το σαϊτάρι θεωρούνται ακίνδυνα, όπως λέει στις σημειώσεις του για τον «Αθανάσιο Διάκο».
Όχι τίποτα άλλο, αλλά έχει πεθάνει και μια θειά -Κωστάντω τη λέγανε- που ήξερα όταν ήμουν πιτσιρικάς, που σε έφτυνε λέει στο στόμα και σε «πότιζε», τώρα πάλι δεν θυμάμαι αν ήταν για τα φίδια ή για τα τσιμπήματα των σκορπιών. Μάλλον για το δεύτερο πρέπει να” ταν.
Επικρατεί όμως και η άποψη, που είναι κάπως διαδεδομένη και την άκουσα τώρα τελευταία, ότι οι οικολόγοι λέει έχουν αφήσει ελεύθερα κάποια είδη φιδιών, που δεν απαντούνταν παλιότερα στο νησί μας. Δεν ξέρω, δεν νομίζω κιόλας να αληθεύει…
Οι οικολόγοι έριξαν οχιές. Το ακονάκι δεν ξέρω τι είναι, αλλά τόσο ο αστρίτης, όσο και η μονομερίδα (μολιμερίδα, λέμε στο νησί), είναι είδη οχιάς. Αυτή είναι συνήθως μαύρη με τρίγωνο κεφάλι. Τώρα θα μου πεις, άμα τη δω σιγά μην κάτσω να μελετήσω τη γεωμετρία του κεφαλιού της! Πάντως η αλήθεια είναι πως τα φίδια φοβούνται πιο πολύ στο συναπάντημά τους με τους ανθρώπους, απ” όσο εμείς αυτά. Τα άλλα που αναφέρεις είναι πράγματι ακίνδυνα, αν και η δεντρογαλιά είναι άκρως εντυπωσιακή.
Τώρα για τη γριά που έλυνε τα μάγια του δήγματος του όφεος, το βλέπω με ενδιαφέρον, αν και εντελώς φολκλορικά, για να είμαι ειλικρινής.
Σαν φολκλόρ αντιμετωπίζω εξάλλου και το Νοσοκομείο μας, απ” όπου ξεκίνησε η δηλητηριώδης κουβεντούλα.