«Ελπίδα»: Ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη
ΕΛΠΙΔΑ
Πάρε τη λάμψη τ’ουρανού
το φέγγος της ημέρας
πάρε ευωδιά βασιλικού
τη μελωδία φλογέρας
Πάρε του πέλαου σύννεφο
του γλάρου το ταξίδι
πάρε του καϊκιού το ύστερο
τραμπάλισμα ως παιχνίδι
Πάρε και την ανάσα μου
ύμνο στα όνειρά σου
τη ζηλευτή μπονάτσα μου
πυξίδα στην καρδιά σου
Μα μην ξεχάσεις το φιλί
που στάζει πετιμέζι
ν’ ανέβει μνέει στο σκαλί
έργο που ξαναπαίζει
Κ.Κ.
14/10/25
