H πλατεία Συντάγματος (Το τριανέμι) – 2ο Μέρος
Η πλατεία Συντάγματος («Τριανέμι») περί τα τέλη του 19ου αιώνα (Πηγή)
Του Θεόδωρου Αραβανή
Το σύμπτωμα του «τριανεμιού» και γενικά της δυναμικής της συγκέντρωσης των πολιτών, η οποία είχε ατονίσει σε μέγεθος και παλμό τα τελευταία χρόνια, ήρθε να διαχειριστεί πριν ένα χρόνο από τώρα και η αυτοονομασθείσα αριστερά κυβέρνηση, που διακονεί τις τύχες της χώρας από την 25/01/2015. Και που έχει λάβει και δημοψηφισματικά εν πολλοίς και σε επαναληπτική εκλογική διαδικασία (Σεπτ. ΄2015) την κυβερνητική νομιμοποίηση, και σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται από τον συνταγματικό θεσμισμένο χάρτη μεταπολιτευτικά της χώρας.
Το σύμπτωμα και τούτης της αυτοονομασθείσης αριστερόστροφης κυβερνητικής εκδοχής, είναι το ίδιο και απαράλλακτο και ίσως και χειρότερο, απ΄ τις προηγούμενες κυβερνήσεις από το 2008, σχετικά με την έκφανση της επίκλησης κοινωνικών απαραίτητων συμφωνιών, κράτους-πολιτών, όπως αυτές εκφράζονται ιστορικά με το «τριανέμι».
Συγκέντρωση «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα (Πηγή)
Δηλαδή, όλες οι προκύψασες κυβερνήσεις από την αρχή της οικονομικής κρίσης το τέλος του 2008 μέχρι και σήμερα, θεώρησαν ότι η πολιτική διαχείριση της χώρας για την κοινωνική ευταξία είναι έργο αποκλειστικά των εκάστοτε εκλεγμένων προσώπων ατομικά ή ομάδων φίλων και παρεών προσώπων, που αυτοονομάστηκαν κομματικοί συσχετισμοί, και χωρίς καμία αναγωγή στο ολιστικό αναγκαίο της αναφοράς και αφουγκράσματος των εκάστοτε κοινωνικών αναγκαιοτήτων, όπως αυτές οι αναγκαιότητες εκφράζονται συλλογικά ιστορικά, με τα θεσμισμένα όργανα των πολιτών, τις δυναμικές εκπροσώπησης των πολιτών ως λειτουργίες της κοινωνικής ζωής.
Όλες οι πολιτικές -κομματικές- δυνάμεις της χώρας από το 2008 και εντεύθεν δεν επεδίωκαν ως ιδεολογία και πρακτική, παρά μόνο να εξουδετερώσουν το «Τριανέμι». Εννοώντας εδώ ότι κύριο μέλημα όλων των πολιτικο-κομματικών σχηματισμών της χώρας ήταν από το 2008 πως θα αποτρέψουν την κοινωνική δυναμική που μπορούσε να συγκροτηθεί και να εκφρασθεί στην Ιστορική πλατεία Συντάγματος.
Και το μέλημα αυτό των πολιτικο-κομματικών σχηματισμών ήταν και ενεργητικής και παθητικής μορφής. Παθητικής δια του αναχωρητισμού από την κυβερνητική εξουσία, με την επίκληση κάθε φορά εκλογών σε σύντομα και όχι τακτά διαστήματα 4ετίας. Μια άλλη παθητική μορφή εκφράστηκε με την μη συμμετοχικότητα ή τον διαφορισμό και την διακριτότητα (μόνιμη ή αλλά κάρτ), κομματικών σχηματισμών, από την αναγκαία συμμετοχική ολιστικότητα. Ο στόχος κάθε φορά που επιτυγχάνεται με την παθητική στάση, είναι η αδυνατότητα συγκρότησης της κρισίμου κοινωνικής μάζας που αποτυπώνει και αναβιβάζει εκθετικά την δυναμική του φαινομένου της κοινωνικής κινητικότητας και κινητοποίησης.
Δυνάμεις καταστολής στην Πλατεία Συντάγματος (Πηγή)
Η ενεργητική μορφή για την εξουδετέρωση της κοινωνικής δυναμικής, είτε αμέσως στον χώρο των κοινωνικών μαζικών συναθροίσεων των πολιτών (εν προκειμένω στο Σύνταγμα), με τα σύγχρονα μέσα καταστολής, ή προληπτικώς, αποκλεισμούς και απαγορεύσεις συγκεντρώσεων και κάθε λογής σιδεροκάγκελα ή εμπόδια, για την αποτροπή συγκεντρώσεων των πολιτών. Ταυτόχρονα η έμμεσα επιτυγχανόμενη έτσι προείδια της καταστολής, είναι η δημιουργία φοβιστικής αίσθησης στους πολίτες για τις κάθε λογής κοινωνικές μαζικές εκδηλώσεις, μια και υπάρχει η πιθανότητα να συμβούν έκτροπα.
Η ουσία της κοινωνικής δυναμικής, ως α) του σημαντικότερου παράγοντα για την ευταξία της διαχείρισης μιας χώρας β) για την αντιμετώπιση Εθνικών προκυπτόντων κάθε φορά θεμάτων, αυτό που η ιστορική σταθερά ονομάζει «να αφουγκράζεται και να ακούει η ηγεσία τον λαό», τα χρόνια από το 2008 ως τις μέρες μας (μακροχρόνιο πλέον φαινόμενο), αυτή η ουσία δεν λήφθηκε υπόψιν καθόλου, ως κυβερνητική πρακτική της χώρας, τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης.
Το γιατί επιλέχτηκε (ως σύμπτωμα) σύγχρονο, η καταστολή των κοινωνικών διεκδικήσεων (την τραγικά μακροχρόνια πλέον καθημαγμένη εποχή για τους πολίτες από το 2008) από τις κομματικές ηγεσίες, πρέπει να βάλει σε σκέψεις τους πολίτες και τους ιστορικούς ερευνητές, αν θελήσουν να υπάρξουν τέτοιοι ερευνητές. Γιατί και η ιστορική έρευνα έχει κρατικό-κυβερνητικό εκάστοτε προσδιορισμό και επικαθορισμό.
