Σαν σήμερα το 1922 η επίσημη διαταγή για την εκκένωση της Μικράς Ασίας
Κάτοικοι της Σμύρνης και πρόσφυγες προσπαθούν να επιβιβαστούν σε πλοιάρια από την προκυμαία της πόλης
Σαν σήμερα, στις 26 Αυγούστου του 1922, δίνεται η επίσημη διαταγή για την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τη Διοίκηση της Στρατιάς. Ο ύπατος αρμοστής της Σμύρνης και δεξί χέρι του Βενιζέλου στη Μικρά Ασία Αριστείδης Στεργιάδης εγκαταλείπει την πόλη από τους πρώτους, με βρετανικό θωρηκτό.
Οι κάτοικοι της Σμύρνης δεν θα είχαν την ίδια «τύχη» ή μεταχείριση από τα συμμαχικά πλοία που ναυλοχούσαν στα ανοιχτά της Σμύρνης. Γιατί ο Στεργιάδης δεν προέτρεψε τον ελληνικό πληθυσμό να εγκαταλείψει έγκαιρα την περιοχή; Όπως ο ίδιος τόνισε: «καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα».
Στο φύλλο της Πέμπτης 25 Αυγούστου 1922 της εφημερίδας «ΣΚΡΙΠ» διαβάζουμε ανάμεσα στα ονόματα των εκατοντάδων διακομισθέντων τραυματιών των τελευταίων μαχών «δια του πλωτού Νοσοκομείου «Κωνσταντινούπολις»» και σε ποια Νοσοκομεία νοσηλεύονται:
- Πατρίκος Ν.Σ., Λευκάς, 7ον ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΝ
- Σκύρος Ν., Λευκάς, 4ον ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΣΚΡΙΠ, Φύλλο της Παρασκευής 26 Αυγούστου 1922
Στο φύλλο της Δευτέρας 29 Αυγούστου 1922 της ίδιας εφημερίδας διαβάζουμε:
|
Η ΣΜΥΡΝΗ ΚΑΤΕΛΗΦΘΗ ΥΠΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ Κατά τας εκ Σμύρνης πληροφορίας η αποχώρησις των τμημάτων του στρατού μας συνεπληρώθη σχεδόν εξ ολοκλήρου. Τα υπολειφθέντα τμήματα και το υλικόν συνεγκεντρώθησαν περί την χερσόνησον Ερυθραίαν όπου ετέθησαν εν ασφαλεία υπό την προστασίαν του στόλου. Ο Αρχιστράτηγος κ. Πολυμενάκος εγκατέλειψε από προχθές την Σμύρνην και επί της «Νάξου» παρακολουθεί την επιβίβασιν του στρατού. Ο κ. Πολυμενάκος παρέμεινε μέχρι της τελευταίας στιγμής εις το Στρατηγείον κανονίζων τα της αποχωρήσεως του στρατού. Το μεγαλείτερον μέρος των τμημάτων του στρατού του βορείου μετώπου μετά του υλικού του απεβιβάσθη εκ Μουδανιών εις τα παράλια της Θράκης και της Θεσσαλονίκης. Εις μερικά σημεία προς την Προύσσαν, όπου εσημειώθη εχθρική επίθεσις αύτη συνετρίβη. Οι προηγηθείσαι της γενικής συμπτύξεως των μεραρχιών αυτών συγκρούσεις προς τον εχθρόν απέβησαν υπέρ των ημετέρων, διότι το φρόνημα του στρατού ήτο ακμαίον και διετηρήθη μέχρι τέλος η συνοχή του. Το Γενικόν Στρατηγείον εγκατεστάθη εις Χίον, όπου ωρίσθη προσωρινώς η έδρα του. |
Ριζοσπάστης, Φύλλο της Κυριακής 28 Αυγούστου 1922
Να αναφέρουμε τέλος ένα σύντομο ρεπορτάζ της ίδιας πάντα εφημερίδας στο Φύλλο της Κυριακής 28 Αυγούστου 1922, όταν άρχισαν να καταφθάνουν τα καράβια με τους στρατιώτες του Μικρασιατικού Μετώπου:
|
ΠΛΗΡΗΣ Η ΤΑΞΙΣ … Την 2½ μ.μ. κατέπλευσεν εις τον Πειραιάν το ατμόπλοιον «Ρούμελη» με 500 στρατιώτας, οι οποίοι αποβιβασθέντες εμισθοδοτήθησαν και ετροφοδοτήθησαν. Ο κ. Στράτος εβεβαίωσεν ότι πόθος πάντων είναι η επιστροφή των εις την πατρίδαν των. Οι εξ Αθηνών και περιχώρων απελύθησαν αμέσως οι εκ των επαρχιών έλαβον φύλλα πορείας δια τα τραίνα. Την νύκτα αργά έφθασεν ο «Αιών» φέρων 2.000 στρατιώτας δια ραδιοτηλεγραφήματος είχεν αναγγείλλει ότι πάντες ούτοι θα αποβιβασθώσιν εν ησυχία. Ένεκα του προκεχωρηκότος της ώρας ανηγγέλθει εις τους στρατιώτας ότι θ΄ απεβιβάζοντο την πρωΐαν. Το εδέχθησαν και το πλοίον παραμένει εις τον προλιμένα. Αργότερον κατέπλευσεν η «Ιωάννα» με 3.000 περίπου στρατιώτας οίτινες επυροβόλουν. Επειδή προεβλέποντο αταξίαι η «Ιωάννα» εισήλθεν εις τον λιμένα και διετάχθη αμέσως η αποβίβασις και ο αφοπλισμός των στρατιωτών. Εγένοντο ταύτα εν πλήρη ησυχία. Ουδεμία μπολσεβικική εκδήλωσις εφανερώθη… |
(Με πληροφορίες από το 902.gr)
Τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, τα οποία σταχυολόγησε ο Γιάννης Βλαχογιάννης δεν ευρέθησαν μέσα σε σαρδελοντενεκέ , όπως υποστηρίζει ο εντρυφής γενικά εκ Λευκάδος μαθηματικός Γεράσιμος Κακλμάνης, αλλά στο σπίτι των εκ θηλέων απογόνων ονόματι Μαλτέζου , του Μακρυγιάννη.
Η Ελληνικές αντιβενιζελικές ΄Κωνσταντινικές Μετανοεμβριανές του 1920 κυβερνήσεις, αρνήθηκαν στο πνεύμα του τότε εκδηλωθέντες Πανευρωπα’ι’κά αντιμπολσεβικισμού κατά τον όρο της εποχής, αρνήθηκαν την εθελουσία ειρηνευτική παρέμβαση στο Μικρασιατικό του Λένιν ( Μπολσεβίκων) με απεσταλμένο προς την Ελληνική κυβέρνηση ( Νικόλαος Στράτος) μέσω των Γιάννη Κορδάτου και πολιτευτή εκ Βόλου. Μάλιστα ο εκπρόσωπος της Κωνσταντινικής αυτής Μετανοεμβριανής κυβερνήσεως , έδιωξε σκαιά και απειλητικά τον πολιτευτή σύνδεσμο εκ του Βόλου, που κόμισε σε αιτηθέν ραντεβού την πρωτοβουλία παρέμβασης των Μπολσεβίκων.
Θα πρέπει να αναφερθεί εδώ ότι, η εθελουσία αυτή Λενινιστική- Μπολσεβίστικη παρέμβαση για την ειρήνευση και με απόχρωση συμφέρουσα για τα Ελληνικά Μικρασιατικά και Εθνικά συμφέροντα , εκδηλώθηκε παρά την συμμετοχή της Ελλάδος ( Πλαστήρας-Γονατάς κλπ ) δύο χρόνια πρίν περίπου το 1919 στην Ουκρανική αντιμπολσεβίστικη εκστρατεία, για την καταπολέμησιν του επικίνδυνου τότε για την Ευρωπαί΄κή και παγκόσμια τάξη , μπολσεβικισμού.
Η αλαζονεία της μεγάλης ιδέας, καταλάμβανε και αχρήστευε κάθε λογική σκέψη για τα Εθνικά συμφέροντα, γιατί ο πυρήνας ( της μεγάλης ιδέας) ήταν … εκπροσωπούμενος υλιστικά,ώς το τσά’ι” ( κατά προτίμηση με γεύση Ανατολίας) που ήθελε να πιεί στην Άγκυρα ο κόμης Κερκυραίος Μετανοεμβριανός Κωνσταντινικός υπουργός Νικόλαος Θεοτόκης, για να φκιάξει το στομάχι του.!!!
Η υλική αυτή βάση της μεγάλης ιδέας, μεταφερόμενη ως πυρήνας υλικός μέσω μετασχηματισμού της μεγάλης ιδέας σε Εθνική ιδέα ( Εθνικοφροσύνη) μεταπολεμικά , έλαβε την μορφή, αρχικά των χρυσών μεταπολεμικά λιρών που ενθυλάκωσαν οι αστικοί κατοχικοί μαυραγορίτες ( 1000 οικογένειες κατά την επίσημη μεταπολεμική Αμερικανική άποψη τότε πέριξ της πλατείας Συντάγματος), και εξελιχθέντες σε μεταπολεμικούς στραβόμαγκες της Εθνικοφροσύνης από το 1950 και μετά.