H πτώχευση της Ελλάδος του 1893 (Μέρος 5ον)

Γελοιογραφία της εποχής

Του Θεόδωρου Αραβανή

(Συνέχεια από το Μέρος 4ον)

Από το 1880 και μετά στην Αθήνα κυκλοφορούσε διάσπαρτη η λέξη «αναλογίες», όπως έλεγαν τότε τις προμήθειες δανείων («μίζες» κατά την βυζαντινή ορολογία). Οι αναλογίες (οι μίζες δηλαδή κατά σχολιαστή της εποχής) ήταν μεγάλα ποσά -όχι νόμιμες προμήθειες- υπέρ των ενεργούντων -σαράφηδων- οι οποίοι μεσολαβούσαν για τον δανεισμό. Στην τότε βουλή -κτίριο παλαιάς βουλής σήμερα- γινόντανε σε ημερησία διάταξη «λογιστικές έρευνες» (όπως οι τωρινές επιτροπές στο σημερινό κοινοβούλιο) που δεν έβγαζαν πουθενά και το έλλειμμα του 1891 υπολογίστηκε στο 11% των τότε εσόδων, μια και είχαν ξεχάσει !!!!! οι δημόσιες τότε οικονομικές υπηρεσίες (εφορίες σήμερα ή ΔΟΥ) να φορολογήσουν τα εισοδήματα που προέκυπταν απ΄ τα κεφάλαια (πρόσοδοι κεφαλαίων αφορολόγητοι). Αλλά μέσα στο κοινοβούλιο οι τότε βουλευτές (βολευτές ήταν τότε οι ορολογία των σημερινών βουλευτών, απ΄ το βολεύτηκα) επέμεναν όταν έπαιρναν τον λόγο ότι «η εποχή της ανέσεως και των απολαύσεων» δεν έχει τελειώσει.

Η εκλεγείσα κυβέρνηση του 1890 δεν πραγματοποίησε το προεκλογικό σύνθημά της ότι … δεν θα πληρώσει τις οφειλές, «αναστολή πληρωμών» κυριολεκτικά στην ορολογία της εποχής. Νέες εκλογές το 1892 κάτω από το βάρος της πιστωτικής ασφυξίας που εμφανίζετο και το αντίπαλο κόμμα που τις κέρδισε (απ΄ αυτό που κέρδισε τις εκλογές του 1890) είδε τις εισαγωγές μειούμενες κατά 25-30% λόγω της δημοσιονομικής στενότητας. Και το ποσοστό μείωσης των βασικών καταναλωτικών αγαθών-τροφίμων ήταν μεγαλύτερο από το μέσο ποσοστό μειώσεως γενικά των εισαγωγών.

Από το 1890 η κατρακύλα της δραχμής ήταν σε ελεύθερη πτώση και την αρχή του 1893 ένα φράγκο ήταν ίσο με 1,60 δραχμές, ενώ το 1890 1 φράγκο είχε 1,23 δραχμές και το 1892 1 φράγκο είχε 1,43 δραχμές. Δηλαδή από το τέλος του 1890 ως την αρχή του 1893 η δραχμή είχε υποτιμηθεί κατά 31%. Πλέον ότι τα χαρτονομίσματα που κυκλοφορούσαν ως αποτέλεσμα της αναγκαστικής εκάστοτε κυκλοφορίας από το 1877 και μετά υπολογίζονταν σε 90 εκατομμύρια δραχμές, χωρίς να μπορεί κανένας να πει, ποια ήταν η καλυμμένη νομισματική κυκλοφορία σε δραχμές!!!!, μια και τα στατιστικά στοιχεία της εποχής ήταν ελάχιστα και επίσημη στατιστική υπηρεσία δεν υπήρχε πέρα απ΄ την καλή πρόθεση και προσπάθεια της Εθνικής Τραπέζης για τα δεδομένα της εποχής, για τους υπολογισμούς επί του νομισματικού και όσο εγένετο επί του Δημοσιονομικού.

Η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση το 1892 εκπόνησε το πρόγραμμα λήψης νέου δανείου απ΄ το Λονδίνο για να εξαγοράσει την αναγκαστική κυκλοφορία, με στόχο την βελτίωση της ισοτιμίας της δραχμής (στο άρτιο) θεωρώντας ότι με τιμή εθνικού νομίσματος στο άρτιο (1 φράγκο = 1 δραχμή) θα εξυπηρετούσε την πληρωμή των τοκοχρεωλυσίων.

Οι προσεκτικοί κυρίως Βρετανοί, όμως και καλά πληροφορημένοι -από τα μέσα-, δεν συναίνεσαν στον δανεισμό και ήρχισαν εν Ελλάδι τα τεχνάσματα του Κράτους και Τραπεζών (μεταξύ αυτών η τότε Εθνική τράπεζα), τεχνάσματα που άκουγαν στο όνομα Funding.

(Και μετά από 105-120 χρόνια στις, μέρες μας δηλαδή, είχαν αρχίσει στην χώρα και κυκλοφορούσαν περίεργοι όροι για τα οικονομολογικά, κεφαλαιακά, διαχειριστικά θέματα της Ελλάδος, αλλοδαπής προέλευσης και εγχωρίου κατανάλωσης, παρακάμπτοντας την αναγκαιότητα για την συσσωμάτωση (Εθνική προσπάθεια) της κατανοητικότητας στο οικονομικό και διαχειριστικό τοπίο μια χώρας.!!!!!!!!) Περίεργαι αντιλήψεις επί της χρήσης της γλώσσας και τότε και σήμερα!!!!!!

Στοιχεία ελήφθησαν από:
-Ανδρεάδης Ανδρέας: Μελέται.
-Βαλαωρίτης Αρ. Ιωάννης.: Η Ιστορία της ΕΤΕ.
-Τάσος Βουρνάς: Η Ελληνική ιστορία.
-Δερτιλής: Ιστορία του Ελληνικού κράτους.
-Θανάσης Καλαφάτης: Διάφορα μελετήματα και άρθρα για την πτώχευση του 1893.
-Ευάγγελος Χεκίμογλου.: Διάφορα κείμενα του για πτώχευση του 1893.
-Διάφορα συγγράμματα και άρθρα από περιοδικά και εφημερίδες της εποχής.

Διαβάστε: