Στους Σκάρους μια φορά… και σήμερα
Φωτογραφία από το δάσος των Σκάρων κάποτε. Τότε που ο άνθρωπος σεβόταν ακόμη το περιβάλλον. Που οι όποιες αναγκαίες παρεμβάσεις γινόταν προσεγμένα, με απόλυτο σεβασμό προς αυτό. Χωρίς κατ” ανάγκη να ενοχλούν, να μολύνουν. Χωρίς να το καταστρέφουν, να το υποβαθμίζουν αισθητικά…
Στη φωτογραφία -πάρθηκε το 1972- απεικονίζεται μπροστά στην κατασκευασμένη με φυσικά υλικά και αρμονικά δεμένη με το περιβάλλον καλύβα του, ο Κολυβιάτης Θοδωρής Δ. Βρεττός (†), ο επονομαζόμενος Τριμιντάνης ή Τανάλιας, ο οποίος πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ως βοσκός στο δάσος των Σκάρων.
Οι πιο κάτω φωτογραφίες πάρθηκαν στο δάσος των Σκάρων τον περασμένο χρόνο. Πρόχειρα κατασκευασμένα μαντριά με κάθε λογής άχρηστα υλικά. O αισθητικός βιασμός του περιβάλλοντος είναι εμφανής. Η διάβρωση του εδάφους επίσης. Και το κυριώτερο είναι ότι συνεχίζεται η καταστροφή του πανέμορφου δρυοδάσους από την αποίμενη και ανεξέλεγκτη κτηνοτροφία κυρίως. Με την μερική ανοχή τουλάχιστον της τοπικής κοινωνίας και την παντελή αδιαφορία των αρμόδιων αυτοδιοικητικών θεσμών του τόπου μας.
Με την ευκαιρία αναρωτιέμαι: Τι έγινε αλήθεια με εκείνη την περιβόητη ομόφωνη απόφαση για την προστασία του δάσους των Σκάρων που πήρε πριν κάποιους μήνες το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Λευκάδας ; Ξέρει κανείς κάτι;
——————————————————————————————————————————–
Η παλιά φωτογραφία είναι του Fritz Berger (Ρίκος) -φέρει τον τίτλο «Ξωμάχος»- και την πήρα από το λεύκωμα «Όταν υπήρχε το χαμόγελο» που έχει εκδόσει η Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ν. Λευκάδας.
