Η παραδοσιακή νυφιάτικη φορεσιά της Λευκάδας που συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των κορυφαίων ελληνικών φορεσιών

Δημοσιεύτηκε με τίτλο «COSTUME DE LEUCADE» σε περιοδικό του 1937 που εξέδιδε κάθε τρεις μήνες το υπουργείο Τουρισμού και Τύπου και απευθυνόταν στο γαλλόφωνο κοινό.

Γράφει ο Θοδωρής Γεωργάκης για την λευκαδίτικη νυφική φορεσιά:

Εδώ, πλέον, στη νυφιάτικη στολή, η υπόθεση Λευκαδίτικη γυναικεία αμφίεση βρίσκει την απόλυτη αποθέωσή της! Αν όχι η κορυφαία Ελληνική νυφιάτικη φορεσιά, τουλάχιστον είναι μέσα στις τρεις κορυφαίες και υμνείται απ’ το πανελλήνιο, έτσι όπως πήρε την οριστική της μορφή και τελειοποιήθηκε μέχρι τις μέρες μας απ’ τον δέκατο ένατο αιώνα.

Το χρώμα, η χάρη, η αρμονία, γενικά το στήσιμο στο κορμί της υποψήφιας νύφης είναι ένα θεσπέσιο συνολικό απαύγασμα, που τιμά και αναδεικνύει τη γυναικεία θηλυκότητα! Τούτη η νυφιάτικη στολή στις μέρες μας έχει ενδυθεί φολκλορικό και ταυτοτικό για το νησί της Λευκάδος μανδύα, αφού παρουσιάζεται απ’ τους Λευκαδίτικους πολιτιστικούς συλλόγους σε κάθε επίσημη εκδήλωση, όταν χαριτώνει παρελάσεις και χορούς, όταν αναδεικνύει το μεγαλείο της ράτσας μας σε κάθε γωνιά, μέσω διαδικτύου, πλέον της οικουμένης!

Το φόρεμά της είναι περίπου σαν την καφέ καθημερινή στολή, μόνο δεν έχει πτυχώσεις, σχεδόν σέρνεται στη γη σαν ποδήρης χιτώνας, «σαρώνει τις ρούγες», ενώ οι χρωματισμοί του είναι εκθαμβωτικοί! Μπλε θαλασσί, μπορντό, κόκκινο, λαδί, κυπαρισί σε ύφασμα μεταξωτό ή λινομέταξο εκπέμπει μια εκτυφλωτική λάμψη που σαγηνεύει.

Πάνω του ο περίφημος τσουμπές, τσιμπέ εμείς τον ακούγαμε στα χωριά μας και έτσι θα τον αποκαλούμε στη ντοπιολαλιά μας, με κοντά μανίκια πάνω απ’ το φόρεμα, περίπου στο ίδιο χρώμα και αυτός με το φόρεμα, πιθανόν κεντημένος με λουλούδια ή και αετούς, σαν Βυζαντινή συνέχεια, δεν κουμπώνει μπροστά και καλύπτει το πίσω μέρος του σώματος της νύφης, ενώ σέρνεται στη γη, οπότε χρειάζονταν ένα παιδάκι αγόρι ή κορίτσι να τον κρατά, με αποτέλεσμα τούτη η κίνηση να πάρει και μεταφορικό χαρακτήρα κυρίως για τους κολαούζους, όταν οι παλιοί Λευκαδίτες αναγελώντας την δουλικότητα κάποιου απέναντι σε ανώτερο, έλεγαν στον βαστάζο πως «του κρατά τον τσιμπέ»…

Ο μπούστος της νύφης φτιαγμένος με την στέκα και καλυμμένος με το πολύχρωμο μεταξωτό κρέπι το μέσον του οποίου κοσμεί το ποντάλι και στο αριστερό μέρος η σπίλα, δώρα του γαμπρού την ημέρα των αρραβώνων! Στο κεφάλι της νύφης το χρυσοστόλιστο φεσάκι φορεμένο στραβά και στο αριστερό μέρος του κεφαλιού, για να αναδεικνύεται η χωρίστρα στο χτένισμα της νύφης και πάνω απ’ το φέσι το κεφαλοπάνι, από μεταξωτό αραχνοϋφαντο ύφασμα, που πέφτει και καλύπτει τις πλάτες της νύφης!