Σιναπισμός: Ένα αποτελεσματικό φαρμακοσκεύασμα για κρυολογήματα και όχι μόνο
Σιναπισμός: Το χρησιμοποιούσαν παλιότερα ως γιατροσόφι στα χωριά μας. Ιδιαίτερα για κρυολογήματα, που είναι και της εποχής.
Γράφει ο αείμνηστος Πανταζής Κοντομίχης στο βιβλίο του «Η λαϊκή ιατρική στη Λευκάδα» (Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 1985, ISBN 960-222-003-1, Σελ. 44) στο κεφάλαιο Β11 «Θεραπευτικά σκευάσματα και άλλα μέσα θεραπείας»:
«Ο σιναπισμός. Ήταν πολύ αποτελεσματικό φαρμακοσκεύασμα για τα κρυολογήματα. Γινόταν ως εξής: Έβραζαν λιοκόκκι με νερό πρώτα ώσπου γινόταν μπλάθρι1. Ύστερα κοπάνιζαν σιναπόσπορο σε χαβάνι (=γουδί) και με τη σκόνη αυτή πασπάλιζαν το μπλάθρι του λινόσπορου. Αυτό το θερμό μείγμα το άπλωναν κατάσαρκα στην πλάτη του αρρώστου και το σκέπαζαν με ένα μάλλινο πανί για να μη νοτίζουν και λερώνονται τα εσώρουχά του. Ο σιναπόσπορος έχει μεγάλη θερμαντική δύναμη και η πλάτη του αρρώστου «άναβε». Έτσι δημιουργούνταν έντονη διαστολή. Σημειώνουμε πως απ΄ το σινάπι ή λαψάνα γίνεται και η μουστάρδα».
___________________________________________________________________
1 Μπλάθρι = πολτός
Αντιγράφουμε για το Σινάπι ή Νάπυ από τη σελίδα www.ftiaxno.gr που αντιγράφει με τη σειρά της τον Διοσκουρίδη «Περί ύλης Ιατρικής Β΄»:
- Nα επιλέγεις αυτό που δεν είναι πάρα πολύ ξερό και φρυγμένο, αλλά χοντρό και, όταν σπάσει, μέσα χλωρό και σαν ζουμερό, γαλαζωπό, γιατί αυτό είναι φρέσκο και δυνατό.
- Έχει την ιδιότητα να θερμαίνει, να λεπταίνει, να απορροφά προς τα έξω και να καταστέλλει τη φλεγμονή, όταν μασιέται.
- Ο χυμός του, αν ανακατευτεί με υδρομέλι ή κρασόμελο, ενδείκνυται για γαργάρες στις αμυγδαλίτιδες καί στις χρόνιες τραχύτητες (ερεθισμούς) και στα σκληρώματα του λάρυγγα.
- Αν λιωμένο επαλειφθεί στα ρουθούνια, προκαλεί φτερνίσματα, και επαναφέρει τους επιληπτικούς και τις κατειλημμένες από υστερικούς πνιγμούς (νευρική διαταραχή που αποδιδόταν στη πίεση που προκαλεί στα σπλάχνα η κίνηση της μήτρας [προερχόμενος από την υστέρα = τη μήτρα])
- Γίνεται κατάπλασμα και σε όσους έχουν λήθαργοαφού ξυριστεί το κεφάλι τους.[Ο λήθαργος την εποχή του Ιπποκράτη σήμαινε οξύ εμπύρετο νόσημα, χαρακτηριζόμενο από βήχα με άφθονη απόχρεμψη, τρόμο των χεριών οιδήματα των βλεφάρων, παραλήρημα, υπνηλία και απώλεια των ούρων και των κοπράνων, η νόσος μοιάζει με άτυπη περιπνευμονία, έχει υψηλό κίνδυνο θανάτου και μη θεραπευμένη μεταπίπτει σε εμπύημα. Ο λήθαργος των μεταγενέστερων, τον ορίζουν ως πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή εγκεφαλική νόσο, με συμπτώματα από το κεντρικό νευρικό σύστημα. (Γαληνός ΧΙΧ σελ. 413, ΧΙV σελ. 741).]
- Αν ανακατευτεί με σύκα και μπει ως κατάπλασμα μέχρι να δημιουργηθεί κοκκινίλα, κάνει καλό στις ισχιαλγίες, τις παθήσεις της σπλήνας και γενικά κάθε χρόνιο πόνο, όπου θέλουμε να μεταφέρουμε από το βάθος στην επιφάνεια με τη λογική της πάθησης άλλου μέλους.
- Ως κατάπλασμα θεραπεύει και τις αλωπεκίες, και μαζί με μέλι, λίπος ή έμπλαστρο κεριού καθαρίζει το πρόσωπο και εξαφανίζει τις μελανιές στα μάτια.
- Μαζί με ξίδι επαλείφεται στη λέπρα και τους κακοήθεις λειχήνες.
- Πίνεται και στους περιοδικούς πυρετούς ξερό και πασπαλισμένο στο ποτό σαν αλεύρι.
- Προστίθεται με ωφέλεια στα έμπλαστρα που απορροφούν και σε όσα είναι κατάλληλα για την ψώρα.
- Λιωμένο αν εισαχθεί στα αυτιά με σύκο, ωφελεί τη βαρηκοΐα και τους ήχους.
- Ο χυμός του μαζί με μέλι ενδείκνυται για επαλείψεις στην αμβλυωπία και τις τραχύτητες (ερεθισμούς) των βλεφάρων.
- Από τον σπόρο του λαμβάνεται χυμός, όταν είναι ακόμα χλωρός, και αυτό που βγαίνει ξεραίνεται στον ήλιο.
Για τους σιναπισμούς θα μιλήσω άλλη φορά όπως και για καταπλάσματα και για την Cold seet treatment, το απόλυτο φυσικό όπλο σε επικίνδυνες παθήσεις και ανίατες ασθένειες, αλλά και για γρήγορη αποτοξίνωση του οργανισμού μας μέσω του μεγαλύτερου οργάνου του, το δέρμα μας!
Πηγή: Διοσκουρίδης – Περί ύλης Ιατρικής Β΄
Πηγή: www.ftiaxno.gr
