Περιδιαβαίνοντας την πόλη της Λευκάδας, ένα μικρό κομμάτι της, χθες το μεσημέρι…
Για τα ανοιχτά φρεάτια – παγίδες που χάσκουν σε πεζοδρόμια στην πόλη της Λευκάδας έχουμε γράψει και άλλες φορές [1, 2, 3]. Με την παρότρυνση πάντα, ιδιαίτερα προς τους ξένους επισκέπτες: «… κοιτάτε καλού κακού κάτω, όταν περπατάτε, και αφήστε τους ουρανούς και τ΄ άστρα για τους μαθημένους, γιατί δεν ξέρετε που μπορείτε, ανά πάσα στιγμή, να βρεθείτε…». Τη μέρα κάτι γίνεται, τη νύχτα όμως; Τώρα θα μου πείτε το 15κιλο – 20κιλο πορτοκαλί πλαστικό μπετόνι αντανακλά! Το συγκεκριμένο φρεάτιο βρίσκεται, σε ένα σχετικά πολυσύχναστο σημείο της πόλης μας, προς το τέλος της «Ηρώων Πολυτεχνείου», κοντά στην Αστυνομία, εργαζόμενοι της οποίας θα πρέπει να το βλέπουν σε καθημερινή βάση. Αρμοδιότητα, μάλλον, του Δήμου η αποκατάστασή του…
 |
 |
Στην πλατεία «Μαρκά» μετά το «έγκλημα» που συντελέστηκε με την κοπή των εκατοχρονίτικων ευκαλύπτων [1, 2], παρά τα αναμασήματα κάποιων ότι επρόκειτο για ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Λευκάδας, λες και η συλλογικότητα δικαιολογεί την τελεσθείσα πράξη, προχωρά η αποκατάσταση της πλατείας, αφού φυτεύτηκαν στη θέση των κομμένων κάτι «πανέμορφα» ξωτικά δεντράκια που σε καμιά πενηνταριά χρόνια θα τα χαιρόμαστε.
 |
 |
Ευτυχώς εδώ δεν κάνει κουμάντο ο Δήμος, τα δέντρα γλύτωσαν. Για να πούμε την αλήθεια δεν ξέρουμε και ποιος κάνει κουμάντο και αν έχει εκδικαστεί τελεσίδικα η χρόνια διαμάχη μεταξύ της Μητρόπολης και του κ. Σπυρίδωνος Τσαρλαμπά για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Αγίου Σπυρίδωνα, στην κεντρική πλατεία Λευκάδας [1, 2, 3]. Σε κάθε περίπτωση τα πολύχρονα δέντρα βρίσκονται στο πίσω προαύλιο της εκκλησίας, στον κήπο. Εκεί που έκανε παλιά στέκι ο Μενέλαος ή μήπως ήταν ο Διαμαντής; Πεύκο το ένα, το άλλο; Πλατύφυλλο είναι, έχει ρίξει κλώνους και κλωνάρια, έχει αγκαλιάσει όλο το κήπο. Χαίρεσαι να το κοιτάς! Δεν ξέρουμε τι δέντρο είναι, δεν είναι διαδεδομένο στον τόπο μας, μοιάζει με ΄κείνα τα καλλωπιστικά, αλλά πάλι τόσο χοντρόκορμο, αποκλείεται. Αν ξέρει κάποιος ας μας γράψει…
Καλούτσικη μέρα η χθεσινή, με τον ήλιο να σταματάει το κρυφτό και να σκάει κατά διαστήματα, χαρά Θεού για τις γάτες που είχαν πιάσει τ΄ απόγωνα και απολάμβαναν νωχελικά τη ζεστασιά του. Γατίσια ζωή…
Η ελληνική σημαία κυματίζει ακόμη στην Μαρίνα της Λευκάδας. Ας κοιμόμαστε ήσυχοι, θα συνεχίσει να το κάνει, δεν θα ανοίξουν δα και κάνα προξενείο, επιχειρηματίες είναι οι άνθρωποι, το πλειοψηφικό πακέτο αγόρασαν [1]. Κάποια ξύλινα σκαριά -πριάρια, βάρκες-, άλλα ξέμπαρκα για σουλούπωμα και άλλα στο νερό ξεχωρίζουν με την παρουσία τους, όπως και τα ελάχιστα παλιά εναπομείναντα κτίρια στην ανατολική παραλία, με αυτό του ΤΑΟΛ να επιβάλλεται στον χώρο…
 |
 |
 |
 |
Ετούτος πάλι ο μπετονένιος μονόχωρος ναΐσκος, του Αγίου Βησσαρίωνα στην παλιά συνοικία της «Αγίας Κάρας», μπορεί να δένει σήμερα κάπως αρχιτεκτονικά με το γύρω δομημένο περιβάλλον, αλλά από άποψη της παραδοσιακής επτανησιακής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής σαν μύγα στο γάλα είναι. Τώρα βέβαια αν τον φανταστείτε σε άσπρο-μπλε σε κάποιο αιγαιοπελαγίτικο βράχο αλλάζει το πράγμα. Είπαμε ο κάθε τόπος το χρώμα του… Το άλλο δίπλα, είναι μία από τις ελιές που έχουν φυτευτεί μπροστά στο Διοικητήριο, και που να δείτε τι καλή σοδειά. Που τις θυμηθήκαμε τώρα κι αυτές…
