Το στερνό «αντίο» είπαν σύντροφοι, συγγενείς και φίλοι στον Κώστα Κολυβά (Μπερδεμπέ)
Σύντροφοι, συγγενείς και φίλοι αποχαιρέτησαν το απόγευμα της Πέμπτης 11 Ιουλίου τον παλαίμαχο κομμουνιστή και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Κώστα Κολυβά (Μπερδεμπέ) που «έφυγε» από τη ζωή πλήρης ημερών.
Στην πολιτική κηδεία, που έγινε στον προαύλιο χώρο του παλιού Δημοτικού Σχολείου της Νικιάνας Λευκάδας, παραβρέθηκαν εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ ο Δημήτρης Γόντικας, αντιπροσωπεία της Επιτροπής Περιοχής Ηπείρου, Κέρκυρας και Λευκάδας του ΚΚΕ με τους Δημήτρη Πιτσιάβα και Κώστα Κωτσαντή, αντιπροσωπεία του Συμβουλίου Περιοχής Ηπείρου, Κέρκυρας και Λευκάδας της ΚΝΕ με επικεφαλής τον Γιώργο Δαρδαμάνη, γραμματέα του ΣΠ και μέλος του ΚΣ, καθώς και ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ και Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» Νίκος Μωραΐτης.
Το φέρετρό του ήταν σκεπασμένο με την κόκκινη σημαία του ΚΚΕ, του Κόμματος το οποίο υπηρέτησε με συνέπεια έως την τελευταία του πνοή. Στην τιμητική φρουρά, καθ΄ όλη τη διάρκεια της κηδείας του, εναλλάσσονταν οι σύντροφοί του.
Η πολιτική κηδεία ολοκληρώθηκε με αντάρτικα τραγούδια που έπαιξαν ο Βαγγέλης Βερροιώτης και ο Στέλιος Ζαβιτσάνος.
Για τη ζωή και τη δράση του Κ. Κολυβά στην Εθνική Αντίσταση και στο ΚΚΕ μίλησε η Ευτυχία Καραβασίλη, ενώ τον αποχαιρέτησαν επίσης εκ μέρους της ΚΝΕ ο Γιώργος Δαρδαμάνης και η συγγενής του Ευγενία Κολυβά.
Η Ε. Καραβασίλη σημείωσε στον αποχαιρετισμό της:
«Σύντροφε Κώστα
Βρισκόμαστε εδώ σήμερα οι σύντροφοί σου, φίλοι σου αλλά και γνωστοί για να σε αποχαιρετήσουμε τιμώντας παράλληλα την αταλάντευτη πορεία σου, τη ζωή σου που δέθηκε άρρηκτα με το ΚΚΕ και που αποτελεί παράδειγμα για όλους μας.
Στο πρόσωπό σου, καθρεφτίζονται όλοι εκείνοι οι κομμουνιστές, ζωντανοί και νεκροί, που πάλεψαν, μάτωσαν, και αρκετοί απ’ αυτούς συνεχίζουν να αγωνίζονται μέσα από τις γραμμές του Κόμματος για μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Στο πρόσωπο σου καθρεφτίζονται οι εργατικοί – λαϊκοί αγώνες της Λευκάδας, η ιστορίας της εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ η ύπαρξη και η πορεία της ΚΟ.
Αυτοί είναι και οι λόγοι που έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα να ακτινοβοληθεί η πορεία σου στο λευκαδίτικο λαό και ιδιαίτερα στη νεολαία.
Ο μπάρμπα-Κώστας ήταν παιδί αγροτικής οικογένειας, γεννημένος το 1920. Από μικρός στον αγώνα της επιβίωσης. Γέννημα θρέμμα των Σκάρων, γνωρίζοντας όσο λίγοι το βουνό.
Το 1940 ο ιμπεριαλιστικός Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η Κατοχή έριξαν βαριά τη σκιά τους στην Ελλάδα.
Σε αυτές τις συνθήκες ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το κίνημα το 1942. Οργανώνεται στο ΕΑΜ, αρχικά εκτελώντας χρέη συνδέσμου. Χρονικά, κάπου εκεί οργανώνεται και στο ΚΚΕ.
Τον Ιούνη του 1944, στη μάχη στο Λαϊνάκι ενάντια στους Γερμανούς που είχαν στο πλευρό τους και ντόπιους συνεργάτες αλλά και μικρό τμήμα δυνάμεων του ΕΔΕΣ ο σ. Κώστας Μπερδεμπες τραυματίζεται πολύ σοβαρά στο χέρι κινδυνεύοντας με ακρωτηριασμό.
Αυτή ήταν και η αιτία που δεν τον πήραν παρά τη θέλησή του στην ομάδα των ένοπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών του καπετάνιου Πάνου Γιαννούλη καθώς δεν μπορούσε να κρατήσει τουφέκι.
Η διάλυση των κομματικών οργανώσεων το 1958 αντικειμενικά στέρησε από πολλούς κομμουνιστές να δράσουν πιο αποτελεσματικά, οργανωμένα ωστόσο αρκετοί δούλεψαν πρωτοπόρα και μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ όπως εσύ σ. Κώστα που ανταποκρινόσουν πάντα στα καλέσματα, στις συγκεντρώσεις, στις πορείες και άλλες δραστηριότητες του κινήματος.
Πολλές φορές μας διηγόσουν τις στιγμές της σύλληψής σου από την αστυνομία της δικτατορίας. Τη στιγμή που σε βρήκαν πάνω στους Σκάρους μαζί με τα ζώα της οικογένειας. Την απόφασή σου να μη φύγεις αλλά να υποστείς τις συνέπειες αρνούμενος να κάνεις πίσω αποκηρύσσοντας τις ιδέες και τα ιδανικά του ΚΚΕ.
Αργότερα τη μεταφορά με το οχηματαγωγό, μαζί με άλλους Λευκαδίτες, που μετά τις διάφορες στάσεις σας έβγαλαν στα Γιούρα. Αργότερα, ήρθε η συνέχεια, στο Λακκί της Λέρου.
Γνωρίζοντας την αταλάντευτη στάση σου η Ασφάλεια μια από τις φορές που σε κάλεσε δε σου ζήτησε να κάνεις δήλωση, αλλά να υποσχεθείς ότι θα γυρίσεις πίσω και θα κάτσεις ήσυχα.
Τα χρόνια της εξορίας έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη. Τα τελευταία χρόνια παρών πάντα στην έναρξη κάθε Συνεδρίου του Κόμματος αναζητούσες με επιμονή τους «Βιετκόνγκ» όπως ήταν το παρατσούκλι των εξόριστων της Λέρου.
Η συμβολή στην ανασυγκρότηση της ΚΟ Λευκάδας του Κόμματος είναι ανεκτίμητη. Δε είναι υπερβολή να πούμε ότι αποτελέσατε τη μαγιά για να μπορέσει το Κόμμα μας στη Λευκάδα, να υπάρχει, να έχει την ιστορική του συνέχεια. Όταν όλα τάσκιαζε η φοβέρα μέσα στη δικτατορία. Τότε που όχι μόνο δεν φρόντισες να «ηρεμήσεις» όπως θα έκαναν άλλοι, με την απόλυσή σου από το Λακκί της Λέρου αλλά το πρώτο σου μέλημα, μαζί με τους άλλους πρωτοπόρους συντρόφους, ήταν η δημιουργία της ΚΟ Λευκάδας ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Κόμματος. Όμως αυτή η ένθερμη ανταπόκριση δεν έπεσε από τον ουρανό. Ήταν συνέχεια της ξεκάθαρης θέσης υπέρ της 12ης Ολομέλειας και ενάντια στην οπορτουνιστική – αναθεωρητική προσπάθεια της διασπαστικής ομάδας εντός του ΚΚΕ που αποχώρησε δημιουργώντας το λεγόμενο ΚΚΕ εσωτερικού. Πάνω από 90% έδωσαν οι εκλογές στο στρατόπεδο. Ήταν ο σ. Κώστας ένας από τους 905 εξόριστους που υπέγραψε την ιστορική επιστολή διαμαρτυρίας προς το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρουμανίας για την βοήθεια που παρείχαν στη διασπαστική ομάδα. Η στάση των συντρόφων στο Λακί Λέρου ήταν αποφασιστικής σημασίας για την πορεία του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος.
Οι βαθιές ιστορικές ρίζες του ΚΚΕ με το λαό εξηγούν γιατί το ΚΚΕ στη κρίση του 1991 κατόρθωσε να εξασφαλίσει την ιστορική συνέχεια, παρά την αποχώρηση δυνάμεών του. Τις ώρες που κατέβαινε η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο από το Κρεμλίνο το ΚΚΕ στηριγμένο σε αυτή τη γενιά των μπαρουτοκαπνισμένων της ένοπλης ταξικής πάλης, όπως και ο σ. Κώστας Μπερδεμπές, κόντρα στο ρεύμα, σάλπισε το σύνθημα της αντίστασης στη λαίλαπα της αντεπανάστασης με την ελπίδα να βρίσκεται στην πάλη των λαών.
Σύντροφε Κώστα
Πρωτοστάτησες στη μάχη για να κρατηθεί το Κόμμα όρθιο, να μη χάσει τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά, να μη χάσει τα γνωστά σύμβολά του που έλεγε κι ο Χαρίλαος. Σταθερά και αταλάντευτα στο μετερίζι της υπεράσπισης της επαναστατικής γραμμής ενάντια στους αναθεωρητές του Συνασπισμού. Ενάντια σε όλους αυτούς που ήθελαν το ΚΚΕ ένα κόμμα του χεριού τους, να κάνει δηλώσει μετάνοιας στους ιμπεριαλιστές.
Η αποδοχή σου, ο θαυμασμός και έκπληξη από συντρόφους και φίλους με τη συμμετοχή σου στις κινητοποιήσεις, με ήλιο, με βροχή παντός καιρού, πολλές. Σε κάθε κινητοποίηση η ίδια απορία «μα, πως αντέχει;»… Τελικά, αποδείκνυες με τον πιο παραστατικό τρόπο τι είναι αυτό που κάνει τους κομμουνιστές τόσο δυνατούς. Είναι η πίστη στον αγώνα, στα ιδανικά του ΚΚΕ, ότι αγωνίζονται για το δίκιο των πολλών, του λαού. Ο σ. Κώστας υπάρχει ως πρωτοπόρος γιατί είναι κομουνιστής. Μόνο αυτή η ιδιότητα, μπορούσε να του δώσει όσα του έδωσε. Μόνο αυτή μπορούσε να τον κρατήσει στη πρώτη γραμμή, για πάνω από 70 χρόνια, συνεχή δράση.
Κατέκτησες με το σπαθί σου τον τιμημένο τίτλο του μέλους του ΚΚΕ, και τον κράτησες μέχρι την τελευταία σου στιγμή. Τον δικαίωσες. Σε συνθήκες δύσκολες που πολλοί λύγισαν από τις κακουχίες και τα βασανιστήρια. Έκανες πράξη το σύνθημα «ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές». Ένα από τα συνθήματα που θα φωτίζει τα βήματά μας, στο νέο αιώνα που βαδίζει το Κόμμα μας, το ΚΚΕ. Ένα σύνθημα που θα μας αναγκάζει πολλές φορές να κοιτάξουμε πίσω μας ώστε να μπορέσουμε να αντλήσουμε δύναμη για τη συνέχεια.
Ολόκληρη η ζωή του σ. Κώστα ταυτίζεται με την πορεία του ΚΚΕ.
Αποτελεί φωτεινό φάρο, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, που η αστική τάξη με την ιδεολογία και πολιτική της, κάνει ότι περνά από το χέρι της για να κυριαρχήσει η μοιρολατρία, ο φόβος στα λαϊκά στρώματα, για να περάσει ανώδυνα η βάρβαρη πολιτική της.
Σύντροφε Κώστα
Μπορείς να μείνεις ήσυχος.
Εμείς οι νέες γενιές κομμουνιστών θα βαδίζουμε το νικηφόρο δρόμο που βάδισες. Το δρόμο της επαναστατικής πάλης για το σοσιαλισμό κομμουνισμό. Αυτή είναι η υπόσχεση που δίνουμε σήμερα.»
Ο Γ. Δαρδαμάνης στον αποχαιρετισμό του ανέφερε:
«Τούτη την ώρα τα μέλη της Κομμουνιστικής Νεολαίας αποχαιρετάμε με τιμή, υπερηφάνεια και ευθύνη τον σύντροφό μας τον μπάρμπα-Κώστα.
Ο σ. Κώστας Μπερδεμπές μπορεί στα μάτια μας να φάνταζε σαν κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό όμως δεν ήταν τίποτα περισσότερο από αυτό που αγωνιζόμαστε να κατακτήσουμε και να τιμήσουμε όπως αρμόζει: τον τιμημένο τίτλο του μέλους του ΚΚΕ.
Γνωρίζοντας αυτό το ιδιαίτερο καθήκον και την ευθύνη, γι’ αυτό ίσως πολλές φορές να ακούγαμε με δέος τις ιστορίες, τις συμβουλές του. Γιατί γνωρίζαμε ότι ήταν καθρέφτης της ιστορίας του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος στη Λευκάδα.
Εμείς νεολαίοι κομμουνιστές, δεν αρκεί να σαστίζουμε μπροστά στο μεγαλείο αυτής της προσφοράς του σ. μπάρμπα-Κώστα στο Κόμμα και στο κίνημα. Έχουμε παρακαταθήκη τη στάση ζωής του και τη βαθιά αισιοδοξία που αντλούσε από το δίκαιο του αγώνα. Έχουμε το καθήκον βαδίζοντας στον ίδιο δρόμο να γίνουμε καλύτεροι και περισσότεροι τη στιγμή που το σύστημα έχει στο στόχαστρό του κυρίως τη νέα γενιά. Η ΚΝΕ δίνει καθημερινά τη μάχη να μην περάσουν στη νεολαία οι σάπιες αξίες του συστήματος ο ατομισμός, το «ο θάνατός σου η ζωή μου», η ναρκοκουλτούρα.
Αυτή η μάχη δεν αφήνει ανεπηρέαστους τους νέους και τις νέες που έρχονται σε επαφή με την ΚΝΕ. Χρειαζόμαστε το φωτεινό φάρο που θα φωτίσει τα βήματά μας ξεπερνώντας το ένα εμπόδιο μετά το άλλο. Για να έχουμε πάντα στο μυαλό μας και να μη χάνουμε από τα μάτια του τους τελικούς μεγάλους σκοπούς που παλεύει να πραγματοποιήσει το Κόμμα μας.
Η ίδια η ζωή συντρόφων όπως ο μπάρμπα-Κώστας είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι δρόμος που τραβάμε, παρόλες τις δυσκολίες είναι ο μόνος σίγουρος για να ζήσει ο λαός και η νεολαία καλύτερες μέρες, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η προσφορά του σ. του μπάρμπα-Κώστα ήταν καθοριστική και στην ΚΝΕ. Πολλές φορές έβαλε ολόκληρο το ποσό που χρειαζόταν οι σ. για τη μετακίνησή τους στις κατασκηνώσεις των Αντιιμπεριαλιστικών διήμερων της ΚΝΕ, βοηθώντας έτσι να συμμετάσχουν πολλά παιδιά και να έρθουν σε επαφή με την Οργάνωση και το Κόμμα μας που αλλιώς δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν. Αγωνιούσε να ακούσει κάθε χρόνο στις γιορτές τα αγωνιστικά κάλαντα από την Οργάνωση, να έρθει σε επαφή με τους σ. ειδικά τους μικρότερους σε ηλικία τους μαθητές.
Μας έδινε δύναμη η παρουσία του σε κάθε εκδήλωση είτε του Κόμματος είτε του λαϊκού κινήματος.
Σύντροφε μπάρμπα-Κώστα
Καλό σου ταξίδι, η νεολαία του Κόμματος μας η ΚΝΕ θα εκπληρώσει το καθήκον μας για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.»
Άλμπουμ με 59 φωτογραφίες
Για να δείτε το άλμπουμ σε ξεχωριστό παράθυρο κάντε κλικ στον τίτλο
