Ο μπάρμπα Κώστας Κολυβάς (Μπερδεμπές) στα Κολυβάτα Αλεξάνδρου

Δεν είναι ευδιάκριτο το μέρος που έχει ληφθεί φωτογραφία στα Κολυβάτα Αλεξάνδρου. Σίγουρα όμως κάτω από κάποιο φραγκιάτο (κληματαριά), που υπήρχε την εποχή εκείνη σε κάθε σπίτι.

Διακρίνονται αριστερά στην φωτογραφία ο Κώστας Κολυβάς (Μπερδεμπές) να σφάζει ένα αρνί (ή κατσίκι) και δεξιά ο Σπύρος Δαμιανής (Σπυρέλας), γεννηθείς το 1900. Είχαν πολύ καλές σχέσεις. Κάποιες φορές ο πρώτος άφηνε τον δεύτερο αντικαταστάτη του στο μπακάλικο που είχε στο χωριό.

Ο παλαίμαχος κομμουνιστής Κώστας Κολυβάς (Μπερδεμπές), ο μπάρμπα Κώστας, ήταν για πολλούς υπόδειγμα αγωνιστικής και κομματικής στάσης. Γεννήθηκε το 1920 στον οικισμό Κολυβάτα Αλεξάνδρου. Ήταν το πρώτο από τα τρία παιδιά μιας φτωχής αγροτοκτηνοτροφικής οικογένειας. Έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με το κίνημα το 1942. Χρονικά κάπου εκεί μπαίνει και στο Κόμμα που υπηρέτησε μια ζωή, το ΚΚΕ.

Στη μάχη στο Λαϊνακι, τον Ιούνη του 1944 τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι. Το γεγονός αυτό ήταν και η αιτία που δεν τον δέχθηκαν κατόπιν στην ανταρτοομάδα του ΔΣΕ με καπετάνιο τον Πάνο Γιαννούλη, παρότι προσφέρθηκε εθελοντικά. Με τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ, ο μπάρμπα Κώστας περνάει στην ΕΔΑ και συμμετέχει σε όλες τις εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και πορείες Ειρήνης της εποχής εκείνης.

Στη δικτατορία των συνταγματαρχών τον πιάσανε στους Σκάρους, στις 29 Απρίλη του ΄67. Φορτώθηκε μαζί με δεκάδες άλλους Λευκαδίτες αγωνιστές σε ένα οχηματαγωγό, που μετά από πολλές στάσεις τους έβγαλε στα Γιούρα. Είχε πιάσει Μάης και έκατσε μέχρι το Σεπτέμβρη στα Γιούρα. Μετά στο Λακκί Λέρου. Ήταν στα ξερονήσια κοντά τρία χρόνια. Απολύθηκε με τους τελευταίους στις 24 Ιούνη του ΄70.

Στο Λακκί Λέρου τον βρήκε η διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, όπου ο μπάρμπα Κώστας παίρνει καθαρά θέση υπέρ της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ, διαχωρίζοντας τη στάση του, μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία των άλλων εξόριστων, από την αναθεωρητική ομάδα. Πάνω από 90% έδωσαν οι εκλογές στο στρατόπεδο. Ήταν ένας από τους 905 εξόριστους που υπέγραψε την ιστορική επιστολή διαμαρτυρίας προς το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρουμανίας για τη βοήθεια που παρείχαν στη διασπαστική ομάδα. Η στάση αυτή των εξόριστων κομμουνιστών στο Λακκί Λέρου ήταν αποφασιστικής σημασίας για την πορεία του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος.

Εκεί ήταν που μπήκαν και οι βάσεις για το στήσιμο της πρώτης, μετά το 1958, παράνομης Κομματικής Οργάνωσης στη Λευκάδα. Το στήσιμο της παράνομης οργάνωσης έγινε το 1971 και συμμετείχαν όσοι εξόριστοι υπεράσπισαν το κόμμα μετά τη διάσπαση. Με την πτώση της χούντας, ο μπάρμπα Κώστας μαζί με παλιούς και νέους συντρόφους έδωσε τη μάχη για το στήσιμο της ΚΟ Λευκάδας.

Μέχρι την τελευταία του πνοή ήταν πρωτοπόρος στη διακίνηση του «Ριζοσπάστη», στην οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ, δίνοντας κάθε μήνα αυξημένη συνδρομή και αυξημένη προσωπική εισφορά στις οικονομικές εξορμήσεις. Συμμετείχε μέχρι τα ύστερά του, πολλές φορές με αυτοθυσία, σε όλες τις κινητοποιήσεις του ΚΚΕ και του κινήματος. Πέθανε το καλοκαίρι του 2019 και κηδεύτηκε με πολιτική κηδεία στη Νικιάνα Λευκάδας.