Απομνημονεύματα Πόπης Μάλφα-Ζακυνθινού (Μέρος 11ο) | Λευκαδίτικα Νέα - Lefkada News

Απομνημονεύματα Πόπης Μάλφα-Ζακυνθινού (Μέρος 11ο)

stathis_karabalisΟ Στάθης Καράμπαλης, στέλεχος της ΕΠΟΝ Λευκάδας την περίοδο της κατοχής

Συνέχεια από το δέκατο Μέρος

Έτσι μετά το άπλωμα της καινούργιας κατοχικής νύχτας από τους συμμάχους και τους ντόπιους εθνοπροδότες δεν με χωρούσε πια ο τόπος.

Ποιος θεέ μου θα μπορούσε να προβλέψει τι θα περίμενε τους ήρωες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα φεύγοντας οι καταχτητές! Ο αδελφός μου έφυγε για την Αθήνα νύχτα. Η αδελφή μου πήγαινε από σπίτι σε σπίτι για να γλυτώσει, γυρίζοντας που και που στο κατεστραμμένο και ρημαγμένο σπίτι μας. Με την ψυχή στο στόμα. Έτσι ζούσαν μαζί με τους γονείς μας.

Εγώ γύριζα κρυφά ακόμα στα χωριά φέρνοντας, μαζί με άλλους ΕΠΟΝίτες, τον αέρα της λευτεριάς, κι ας κινδυνεύαμε να μας πιάσουν. Μια φορά βρεθήκαμε στα Ρεκατσινάτα, στο βουνό μεταξύ Δρυμώνα και Ρεκατσινάτα. Εγώ, ο Στάθης ο Καράμπαλης, ο Αποστόλης ο Λάζαρης1, ο Βαγγέλης ο Γράψας και ο Θεοδόσης ο Φέτσης. Κάποια σύσκεψη είχαμε και ακούσαμε πυροβολισμούς. Πέσαμε σε μια χαράδρα για να γλυτώσουμε. Πως βγήκαμε δεν ξέρω.

Σε λίγο καιρό σκορπίσαμε. Άλλοι στην Αθήνα, άλλοι εξορίες και φυλακές. Εγώ έφυγα για την Αθήνα κρυφά. Δεν θυμάμαι με ποιο τρόπο. Με το καράβι Λουτσίντα και βρήκα στο λιμάνι του Πειραιά το Νίκο αγνώριστο με μακρυά γένια. Αν δε μου φώναζε τα ΄χα χαμένα που θα πήγαινα. Πήγαμε στην Αθήνα με χίλιες προφυλάξεις. Είχε νοικιάσει μια γκαρσονιέρα στις παλιές προσφυγικές κατοικίες στους Αμπελόκηπους, απέναντι ακριβώς από τα Παναθηναϊκό Στάδιο. Δίπλα μας ακριβώς ήταν τότε οι φυλακές Αβέρωφ, σήμερα ένα δικαστικό μέγαρο.

Τότε στην ίδια πολυκατοικία ήταν πολλοί αγωνιστές στα υπόγεια. Ο Κώστας ο Λιβιτσάνος ο δάσκαλος, ο Βρεττός ο γιατρός, ο Βισσάριος ο Πάλμος, γιατρός από το Μεγανήσι. Μάλιστα πολλές φορές μας έφερνε απ΄ το Μεγανήσι σαβόρο ο αδελφός του ο Βασίλης. Κι άλλοι πολλοί που κρύβονταν. Παιδιά απ΄ την Καλαμάτα, απ΄ το Αγρίνιο, τα [δυσανάγνωστη λέξη] κλπ.. Οι συνθήκες που ζούσαμε ήταν άθλιες. Εγώ και ο αδελφός μου βοηθούσαμε τους άλλους γιατί είχαμε ένα θείο μας που μας έστελνε κάθε μήνα ένα τσεκ. Αυτός ήταν δεύτερος πατέρας μας.

Το κακό ήταν ότι είμαστε στο χειρότερο χώρο της Αθήνας. Κάθε βράδυ είμαστε άυπνοι. Ακούγονταν από τις φυλακές οι φωνές απ΄ τα βασανιστήρια που κάνανε οι δήμιοι ντόπιοι εθνοπροδότες στους φυλακισμένους συναγωνιστές μας. Τις πρωινές ώρες όταν τους κουβαλούσαν με τα καμιόνια για εκτέλεση στο Χαϊδάρι και όπου αλλού. Είμαστε μάρτυρες.

Είχαμε ψυχολογικά προβλήματα και αποφασίσαμε να φύγουμε κρυφά και να σκορπίσουμε όπου μπορεί ο καθένας. Εμείς συνεννοηθήκαμε με κάποιον συγγενή μας που έμενε Παγκράτι να μείνουμε σπίτι του για λίγες μέρες. Αυτός ήταν δεξιός, αλλά φάνηκε καλός μαζί μας.

Κάποια μέρα κατεβήκαμε κάτω στην Αθήνα, στην πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου. Εκεί ήταν το ΚΤΕΛ Λευκάδας. Περιμέναμε τον πατέρα μας και μάλιστα είχαμε μαζί μας, τυχαία δηλαδή, κάποιον Λευκαδίτη. Λέγονταν Σωτήρης. Θα πώ το παρατσούκλι του γιατί δεν θυμάμαι το επίθετό του. Ήταν Σφακισάνος. Έκατσε μόνος του, χωρίς να τον καλέσουμε. Το παρατσούκλι του λέγονταν Κ…

Καθώς πίναμε καφέ βλέπω μπροστά μας έναν της Ασφάλειας και βάζει το χέρι του στον ώμο του Νίκου και του λέει: Ακολούθησέ με. Έβαλα τις φωνές χωρίς να το θέλω. Που τον πας, του λέω. Έλα στην Ασφάλεια να τον βρεις, μου απαντά. Παρακάλεσα τον Σωτήρη να περιμένει τον πατέρα μου για να τον φέρει κάπου εκεί. Φτάνοντας ρωτώντας στην Ασφάλεια, τους ρώτησα που έχετε τον αδελφό μου. Μου έδειξαν ένα υπόγειο σκοτεινό με πολλούς κρατουμένους στοιβαγμένους και αίμα. Αίμα θεέ μου και βογκητό.

Γιατί, γιατί, ρωτούσα έντρομη. Καμία απάντηση. Ανέβηκα τα σκαλιά και ρώταγα. Τι θα τους κάνετε; Έκλαιγα και παρακαλούσα. Τα λυσσασμένα σκυλιά μου απάντησαν με κλωτσιές και σπρωξίματα μέχρι που έπεσα κάτω. Τηλέφωνα τίποτα. Που να πάω θεέ μου. Έμεινα απ΄ έξω από την Ασφάλεια και άκουγα τις φωνές τους, τους θρήνους και τα βογγητά των αγωνιστών. Μπόρεσα κάποια να ψελλίσω. Νίκο που είσαι;

Κάποια στιγμή, αφού πέρασε περισσότερο από ώρα, βλέπω το Σωτήρη να φέρνει τον δύστυχο πατέρα μου. Φώναξα, δεν άντεξα. Γιατί Σωτήρη, γιατί; Αυτός τον πρόδωσε. Αυτός έγινε ο κουκουλοφόρος. Όπως έδειχναν τους αγωνιστές έτσι έδειξε τον αδελφό μου στον Αστυνομικό. Δεν ξέρω αν ζει. Ανάθεμά του. Κατέβασε το κεφάλι του ντροπιασμένος, σκυφτός. Αργότερα μάθαμε τι προδότης ήταν.

Την άλλη μέρα πήγαμε στην Ασφάλεια και μας είπαν ότι τους φόρτωσαν για την Μακρόνησο. Μας έδιωξαν κακήν κακώς για να μη δούμε τους κρατούμενους που ήταν μισοπεθαμένοι και τραυματισμένοι απ΄ τα πολλά βασανιστήρια που τους κάνανε όλη τη νύχτα. Όταν γύρισε ήταν αγνώριστος. Και πάλι στην Αθήνα γιατί η τρομοκρατία συνεχίζονταν. Μετακομίσαμε σ΄ ένα φιλικό σπίτι στο Παγκράτι.

Εκεί θυμάμαι ξεκίνησε μια μεγάλη διαδήλωση Παγκράτι – Καισαριανή. Χιλιάδες διαδηλωτές που φώναζαν διάφορα συνθήματα. Ήταν μια ματωμένη Κυριακή. Ο λαός της Αθήνας αιματοκυλίστηκε από το νέο καταχτητή. Οι Εγγλέζοι μαζί με τους δοσίλογους της Κατοχής. Ο Τσόρτσιλ με ντόπιους προδότες έστρεψαν τα τανκς εναντίον του λαού. Η ειρηνική διαδήλωση πνίγεται στο αίμα. Εμείς είμαστε κάπου εκεί. Κατεβήκαμε με τους χιλιάδες Καισαριανιώτες. Είμαστε κρυμμένοι. Αλλά δεν μπορούσες να λείψεις απ΄ αυτή τη λαοθάλασσα. Ο λαός μας διάλεξε την αντίσταση. Η ένοπλη πάλη του λαού ήταν η απάντηση στους εισβολείς και τις μαριονέτες τους.

* Η Πόπη Μάλφα και η αδελφή της Ελένη (η Ελενίτσα όπως την αποκαλεί) ήταν στελέχη της νεολαιίστικης οργάνωσης της ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων) στο νησί της Λευκάδας. Η Πόπη καθοδηγούσε τα χωριά της βορειοδυτικής Λευκάδας που σήκωσαν και το βάρος του αγώνα: Καρυά, Πηγαδισάνοι, Εγκλουβή, Βαυκερή, Πλατύστομα, Αλέξανδρος, Κολυβάτα, Πινακοχώρι, Λαζαράτα, Σπανοχώρι, Ασπρογερακάτα, Κάβαλος, Δρυμώνας, Εξάνθεια, Καλαμίτσι και Άγιος Νικήτας και η αδελφή της Ελένη καθοδηγούσε τη δύσκολη, λόγω της δράσης των ΕΔΕΣιτοράλληδων, περιοχή της Νότιας Λευκάδας. Ήταν αδελφές του Νίκου Μάλφα, Γραμματέα της 2ης Τομεακής Επιτροπής Καρυάς του ΕΑΜ.

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΠΟΠΗΣ ΜΑΛΦΑ-ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ
ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ ΜΕΡΟΣ
ΕΝΑΤΟ ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ ΜΕΡΟΣ

___________________________________________
1 Πρόκειται για τον βουλευτή και μετέπειτα υπουργό της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Το 1989 εκλέχθηκε, με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού, ανεξάρτητος βουλευτής Λευκάδας. Γεννήθηκε το 1921 στα Λαζαράτα Λευκάδας και ήταν κατά τη διάρκεια της κατοχής στέλεχος της ΕΠΟΝ στην Λευκάδα.



Αφήστε το σχόλιό σας

XHTML: You can use these html tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

            









Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.